1 - Verkocht

Ondanks haar naam was Madeleine Le Blanc geboren en getogen in een klein stadje in de buurt van Amsterdam. In het eerste jaar van haar studie aan de muziekacademie had ze al ontdekt dat een professionele carrière als sopraan niet was wat ze wilde. De leraren zeiden dat ze het talent had, maar het voelde niet goed. Even had ze overwogen om weg te gaan, maar toen had ze de koordirectie opgepakt en dat vond ze fascinerend. Het beste in mensen naar boven halen was haar ding en na haar afstuderen solliciteerde ze naar de functie van muzikaal leider van "Die Fledermaus", het lokale operagezelschap. Het was een klein gezelschap zonder professionele zangers, maar elk jaar kwamen ze met een prachtige show.

Natuurlijk was deze baan niet genoeg om de kost te verdienen, dus begon ze ook zanglessen op lokale scholen en toen de dirigent van het kerkkoor op 84-jarige leeftijd vertrok, werd ze met open armen ontvangen en nam ze de vrijgekomen positie in. Het koor was erg enthousiast over haar en ze slaagde er zelfs in om een kinderkoor op te zetten, wat de kerkgangers erg leuk vonden.

Na 3 jaar, ze was inmiddels 28 jaar, kwam de mededeling dat de pastorie verkocht zou worden. Dit kwam als een schok, hoewel er al meer dan 5 jaar geen pastoot meer woonde. Een deel van het gebouw was afgesloten en de ontvangstruimte werd gebruikt als repetitieruimte voor beide koren. De keuken was ook in gebruik voor het zetten van koffie of thee, die na de zondagsdienst werd geserveerd en leden van verschillende parochiecommissies gebruikten een kleinere ruimte voor hun vergaderingen.

Toch bleek het te duur om het te houden, en na lang beraad kregen ze toestemming om het te verkopen en de kerk voor de komende jaren te behouden. Het aantal kerkgangers slonk en de toekomst zag er niet rooskleurig uit. Daarnaast zou het koor nu in de kerk moeten repeteren, die in de winter erg koud was. Een paar koorleden hadden haar al verteld dat ze zouden vertrekken als de pastorie niet meer beschikbaar zou zijn.

"Kun je ons vertellen wie de nieuwe eigenaar wordt?", vroeg Madeleine aan Peter, die het slechte nieuws had gebracht. "Ja, een meneer uit P. Hij wil er wonen. De gemeente heeft de bestemming van het gebouw al veranderd naar woonhuis en na enkele verbouwingen zal hij er gaan wonen. Het pand wordt over 6 weken aan hem overgedragen, dus je kunt er tot het einde van het seizoen gebruik van maken."

Madeleine vroeg toen of er iets gedaan kon worden op het gebied van verwarming van der kerk in de winter, maar daar was nog geen besluit over genomen. De laatste weken van het seizoen gingen voorbij en op 16 juli werd de pastorie verkocht. Veel parochianen hielden een angstig oogje in het zeil op de werklieden die nu het sanitair en het dak kwamen repareren en uiteindelijk kwam de nieuwe eigenaar. Hij had veel boeken, zo concludeerden ze uit het aantal boekenkasten dat in huis werd gehaald. Een lid zei dat de ontvangstruimte was omgebouwd tot een bibliotheek. De nieuwe eigenaar was druk bezig zijn huis op orde te brengen en leek geen tijd te hebben om met de lokale bevolking te praten.

Na de vakantie, het was inmiddels de laatste week van augustus, begonnen de koren weer te repeteren. De kerk was nu nog aangenaam warm, maar daar zou in november verandering in komen. Aangezien er 5 leden waren vertrokken, waren ze nu met 17. Gelukkig waren alle kinderen terug, ze vonden het niet zo erg om het koud te hebben.

De gang die de pastorie met de kerk verbond, was afgesloten. Technisch gezien maakte die deel uit van de pastorie, maar aangezien de toiletten zich op de gang bevonden, waren er voorzieningen getroffen voor gebruik tijdens repetities en diensten. Tijdens de pauze opende Ingrid, een van de sopranen, de deur en gilde toen ze een man met stevige tred naar de pastorie zag lopen.

Op haar geschreeuw kwam Madeleine aanstormen met een paar mannelijke leden. De man had zich omgedraaid en keek haar aan. Hij was lang, achter in de twintig, vermoedde ze en zag er niet slecht uit. Hij stak een hand uit naar de bange Ingrid en zei: "Hallo, ik ben Robert, ik luisterde bij de deur naar dit prachtige koor. Het spijt me zo, het was niet mijn bedoeling om je bang te maken." Ingrid was inmiddels weer gekalmeerd en glimlachte. "Ik moet echt...", ze wees naar het toilet. Ik begrijp het. Jij bent Madeleine le Blanc, de dirigente?", zei hij terwijl hij naar de mooie blonde vrouw liep. "Ja, leuk je te ontmoeten.", zei ze met een wrange glimlach. "Nou, ik heb gehoord dat niet iedereen blij is met de situatie.", antwoordde hij, "Er zijn wat problemen met repeteren in de kerk, heb ik gehoord." Madeleine knikte: "Van april tot oktober gaat het goed, maar in de winter wordt het behoorlijk koud. Maar ik ga nu mijn thee halen, de repetitie begint over 5 minuten opnieuw." Ze glimlachte beleefd en liep weg, zonder te merken hoe Robert aandachtig naar haar kuiten keek.

Madeleine was een mooie jonge vrouw, mollig en blond met vrij grote borsten en billen en sterke en welgevormde benen. Ze had enkele bewonderaars gehad, maar had altijd al onafhankelijk willen zijn en had nog nooit een relatie gehad. Robert liep terug naar zijn huis en vond het verstandiger om niet bij de deur te blijven hangen. Hij keek op de website van de kerk en zag dat de repetitie tot 10 uur zou duren. Vanuit het bovenraam kon hij de koorleden zien vertrekken en hij haastte zich net op tijd naar beneden om Madeleine te ontmoeten toen ze de kerk verliet.

"Het spijt me dat ik je weer stoor", zei hij, "maar ik heb nagedacht over wat je in de pauze hebt gezegd. Ik denk dat ik een oplossing heb, kunnen we een keer praten?" Ze keek hem aan. Was dit een truc om haar aandacht te trekken? "Ja, natuurlijk. Zullen we daar op de bank gaan zitten?" Er was geen sprake van dat ze alleen zijn huis binnenging. "Tuurlijk", zei Robert, helemaal niet teleurgesteld.

"Wat ik dacht was dit", vervolgde hij terwijl ze op de bank zaten. "Ik heb een grote kamer die ik gebruik als bibliotheek. " Ja, de oude ontvangstruimte, daar repeteerden we vroeger.", antwoordde Madeleine. "Ik weet het, de makelaar heeft het me verteld. Nu is er voldoende ruimte voor een piano en een aantal klapstoelen, zodat je hem in de winter zou kunnen gebruiken voor repetities. Het is ook dicht bij de keuken, dus je kunt je eigen koffie en theezetten, in plaats van het van huis mee te nemen. Natuurlijk moet je je koffie en thee kopen, maar de pakken kunnen worden opgeslagen in de oude voorraadkast naast de keuken. Beneden ben ik niet veel veranderd, zie je, de belangrijkste dingen zijn boven gedaan."

Madeleine huiverde, probeerde hij haar in zijn slaapkamer te praten? "Heb je het koud?", vroeg hij, Madeleine schudde haar hoofd. "Nee, ik ben gewoon heel verrast. Ik bedoel, waarom zou je ons toestaan om bij jou thuis te repeteren, is het voor het geld? We kunnen het ons niet veroorloven om huur te betalen, weet je." Robert glimlachte: "Oh nee, je zou het op één voorwaarde gratis kunnen gebruiken. Hij keek haar met sprankelende ogen aan en ze begon zich erg ongemakkelijk te voelen. "Ik wil graag een stemtest bij je doen en als je denkt dat ik goed genoeg ben, wil ik graag bij het koor. Let wel, als je me afwijst, kun je nog steeds gebruik maken van de ruimte voor 10 euro per repetitie, wat niet veel is. Nou, wat zeg je?"

Vreemd genoeg leek hij heel eerlijk te zijn en besloot ze de gok te wagen. "Kom volgende week om 7.15 uur en dan kun je de test doen. Als je in aanmerking komt, kun je meteen lid worden en als je niet lukt, hebben we een gesprek met het parochiecomité." "Dat is prima, dan zie ik je zondag.", zei hij terwijl hij opstond. "Bedoel je dat je van plan bent om naar de dienst te komen?", vroeg ze, "We treden niet op." "Het kinderkoor wel, volgens de website en jij dirigeert ze toch ook?", antwoordde hij. "Ja, dat klopt. Dus je bent een regelmatige kerkganger?" "Dat ben ik inderdaad.", antwoordde hij. "Dat was een van de triggers om de pastorie te kopen, en ik wil betrokken zijn bij de kerk, er moeten dingen zijn die ik kan doen. Ik werk graag met kinderen en jongvolwassenen en ik ben een gediplomeerd docent." "Dan heb je het vast wel heel druk.", antwoordde ze kortaf. "Nee, ik werk niet meer, ik heb een grote som geld geërfd. Groot genoeg om een vrij man te zijn, hoewel ik soms wel baantjes aanneem, soms betaald, soms als vrijwilliger. Nou, het is tijd voor mij om naar bed te gaan, ik houd me aan vroege uren. Het was leuk om met je te praten, en ik zie je zondag en volgende week donderdag. Tot ziens." Hij schudde haar de hand en verdween in de duisternis. Madeleine fietste naar huis, nog steeds niet zeker of ze hem helemaal kon vertrouwen.

2 – Gedachten en herinneringen

Robert ging naar de lounge boven en schonk zichzelf een whisky in. Deze Madeleine was een heel mooie vrouw, en haar benen moesten uitstekend zijn, voor zover dat aan haar kuiten kon afleiden. Hij had een passie, misschien zelfs een fetisj voor goede vrouwenbenen sinds hij Anita ontmoette toen hij 6 was. Anita was ook rondborstig, had bruin krullend haar en droeg vaak zeer korte jurken. Vanaf het eerste moment dat hij haar mooie benen had gezien, was Robert verslaafd geweest. Hun ouders waren vrienden en dus brachten ze veel tijd samen door, soms zelfs alleen. Anita bleek een levendige fantasie te hebben en verzon allerlei verhalen over een man en een vrouw. Ze hield ook van sprookjes. Doornroosje en Sneeuwwitje waren haar favorieten.

Op een dag vroeg ze hem om Doornroosje met haar te spelen. Hij kende het verhaal, dus dat was geen probleem, en ze verdeelden de rollen en begonnen mime te gebruiken om geen aandacht te trekken. Anita droeg een kort bruin rokje en had blote benen en Robert keek er graag naar. Uiteindelijk deed ze alsof ze in haar vinger prikte en plofte op de grond. Robert kon zijn ogen niet van haar afhouden en stond op het punt om in zwijm te vallen. "Kom op, Robert", fluisterde ze, "je moet me kussen en me weer tot leven brengen." Hij knielde bij haar neer, kuste haar op de lippen en viel flauw.

Anita raakte niet in paniek, ze had haar moeder al een paar keer zien flauwvallen en wist wat ze moest doen. Maar ze vroeg zich af waarom hij was flauwgevallen. Nou, er was maar één manier om erachter te komen, hem te reanimeren en te vragen. Ze gaf hem een klap op zijn wangen en Robert opende zijn ogen. Hij had geen idee wat er was gebeurd en Anita legde het uit. "Het is oké, mijn moeder valt soms flauw, maar dat komt omdat ze ziek is. Ik hoop dat je niet ziek bent, Robert. Maar ik weet niet waarom je flauwviel." Robert bloosde: "Ik weet het ook niet, maar net voordat ik flauwviel, leken je dijen erg groot te worden en toen kon ik gewoon niet meer ademen en werd alles zwart." "Oh, dan is het net als de meisjes tijdens het concert van de Beatles die ik op de televisie zag. Ze vielen flauw van opwinding." Ze zaten allebei een tijdje stil.

"Hoe voelde het om flauw te vallen?", vroeg ze toen, terwijl ze hem indringend aankeek. "Nou, eigenlijk vond ik het niet erg, ik bedoel, je dijen zijn erg mooi en die waren alles wat ik zag, dus het was best leuk. Ik weet dat dat stom klinkt.", bloosde hij. "Nee, het is niet stom en eigenlijk vond ik het leuk om je weer tot leven te wekken. Je weet dat het heel bijzonder is als iemand flauw kan vallen van opwinding, dus het is oké. Maar ik neem aan dat je nu niet meer met me wilt spelen." Ze wendde haar hoofd af. "Oh, ik vind het wel leuk om met je te spelen. Zullen we Sneeuwwitje doen?" "Nee, dat is te ingewikkeld, maar ik heb een ander idee. Wat dacht je ervan om Elvis Presley te zijn en ik flauw te vallen tijdens het concert? En dan zou ik daarna Marianne Faithfull kunnen zijn en jij flauwvallen. Ik vind het best spannend."

Robert stemde toe en Anita viel in zwijm terwijl hij deed alsof hij zong. Ze viel voorover en droeg hem op over haar kuiten te wrijven om haar bij te brengen. Dat deed hij en hij verloor bijna weer het bewustzijn, haar benen waren geweldig. Daarna plofte hij achterover op de grond toen Anita de artiest speelde. Voordat ze hem weer tot leven bracht, legde ze een hand op zijn broek. "Lekker", zei ze terwijl ze zijn eerste stijve voelde. Hij kon het niet helpen dat hij het daarmee eens was.

Ze zouden veel plezier hebben gehad toen ze samen opgroeiden, maar een jaar later verhuisden haar ouders naar een ander deel van de stad en ze hebben elkaar nooit meer gezien. Hij vroeg zich af hoe het nu met haar ging. Zou ze nog steeds de verbluffende schoonheid zijn?

Hij had haar gemist, maar een paar jaar later bleek zijn nicht Cora een waardige opvolger te zijn. Op 12-jarige leeftijd had ze een tapijt in het huis van haar ouders verpest door er zwarte inkt overheen te gieten. Haar vader was woedend geworden en zou haar hebben geslagen als ze niet op de grond was gevallen en deed alsof ze bewusteloos was. Het behoedde haar voor een straf en toen ze het mechanisme eenmaal begreep, gebruikte ze het wanneer dat nodig was. Zij en Robert waren al zo lang als ze zich konden herinneren close, en ze had hem over haar trucje verteld. Roberts interesse was meteen gewekt toen het beeld van Anita die met haar gezicht naar beneden in haar minirok lag, weer bij hem terugkwam. Hij vroeg haar of ze hem wilde laten zien hoe ze het deed. Cora was bereid om dat te doen, maar er moest een reden zijn om flauw te vallen. En ze wilde dat Robert haar zou bijbrengen zonder water te gebruiken of op haar wangen te slaan. Ze spraken af om een klein toneelstuk te bedenken en het de volgende keer dat ze alleen waren op te voeren.

Deze dag kwam bijna een maand later toen hun ouders een lange wandeling maakten en minstens 4 of 5 uur weg zouden zijn. Cora ontwikkelde zich nu tot een knappe jonge vrouw en had een plannetje. Ze besloten dat ze flauw zou vallen nadat ze vergiftigd water had gedronken. Het was een warme dag en Cora droeg een kort leren jurkje, een wit overhemd met mouwen, witte kousen tot aan de knie en zwarte open schoenen. Robert was in shirt en korte broek.

Cora dronk het water en viel slap in zijn armen. Robert sleepte haar naar het bed en legde haar languit op haar rug. Hij had geen idee hoe hij haar kon reanimeren zonder de gebruikelijke methoden, maar terwijl ze daar roerloos lag, waren haar benen onweerstaanbaar. Hij durfde haar dijen niet aan te raken, omdat hij dacht dat hij ter plekke flauw zou vallen, en haar kuiten waren bedekt door de kousen. Hij had echter gelezen dat het uittrekken van kleren een manier was om te helpen, dus trok hij voorzichtig de kousen uit. Cora's benen waren niet zo mooi als die van Anita, maar ze waren lang en welgevormd, en hij begon haar kuiten te strelen. Ze begon te kreunen als teken van herstellen, en zijn handen gingen omhoog naar haar knieën, waar hij pauzeerde om diep adem te halen. Toen begon hij haar heerlijke dijen helemaal tot aan haar rok te strelen en Cora opende haar mooie groene ogen.

Ze waren allebei behoorlijk opgewonden en toen Cora hem vertelde dat ze hem iets moest laten zien, verzette hij zich niet. Ze gingen onder de deken en ze begon zich uit te kleden, terwijl ze zijn handen over haar geslachtsdelen leidde en kreunde. Toen ging hij op haar verzoek ook uit de kleren. Haar hand had geen begeleiding nodig en uiteindelijk hield ze zijn lul vast terwijl zijn vingers in haar zaten. "Oké, nu!", drong ze aan en begon hem af te trekken terwijl zijn vingers haar clitoris stimuleerden. Hij ejaculeerde bijna meteen, maar ze hield zijn hand op zijn plaats en kreeg een minuut later een orgasme. Toen keek ze naar haar neef die slap op bed lag; Hij had het bewustzijn verloren. Het kostte haar een paar minuten om hem bij te brengen, maar hij leek in orde, en ze wasten en kleedden zich aan, en maakten de lakens zo goed mogelijk schoon. Het was een geweldige ervaring geweest, maar Robert bleek in latere jaren vatbaar te zijn om flauw te vallen van erotische opwinding. Zelf vond hij dit beter dan ejaculeren, maar de meisjes met wie hij seks probeerde te hebben, waren niet blij als hij van zijn stokje ging.

3 – Ontmoeting met de parochianen

De zondagsdienst begon om 10 uur in de kerk van St. Agnes, een half uur eerder dan in de kerk waar hij naartoe ging voordat hij verhuisde. Robert vond het niet erg, hij was een vroege vogel. Hij moest het idee onderdrukken om via de gang de kerk binnen te gaan en stapte zijn huis uit om via een van de voordeuren naar binnen te gaan. De achterste rijen waren al bezet toen hij 10 minuten voor tijd binnenkwam, dus hij nam halverwege de kerk plaats aan de linkerkant. Het boekje voor de dienst was in kleur en in een lettertype dat gemakkelijk te lezen was, blijkbaar ten behoeve van de oudere parochianen.

De bel ging en het koor, bestaande uit 11 kinderen, stond op om te zingen. Hij luisterde naar de jonge stemmen en merkte meteen dat ze goed waren. Maar toen werd zijn aandacht getrokken door Madeleine, die de jeugdige groep leidde. Ze zag er geweldig uit in haar lange blauwe jurk, ook al kon hij haar benen niet zien. Toen de priester hen verwelkomde, ging ze naar haar plek bijna tegenover Robert en toen ze ging zitten, ving hij een glimp op van haar dijen, net lang genoeg om op te merken dat ze prachtig waren. De dienst duurde wat langer dan hij gewend was, vooral omdat er veel aankondigingen waren, waaronder dat de pastorie nu officieel werd bewoond door de eigenaar. Koffie en thee werden geserveerd uit flessen en terwijl hij van zijn thee nipte, nam Robert de kerkgangers en de vrijwilligers in zich op. Die laatste zagen er niet gelukkig uit, want het was een hele klus om de lege mokken te verzamelen. Hij liep naar een vrouw van in de 60 die een krat met koffiemokken droeg en blokkeerde haar de weg. Ze keek hem minachtend aan, maar toen zei hij: "Neem je deze mokken mee naar huis?" "Ja", antwoordde ze, "vroeger hadden we een vaatwasser in de bijkeuken, maar die kunnen we niet gebruiken nu de pastorie is verkocht." "Hebben ze daar dan niets voor geregeld?", vroeg Robert, die deed alsof hij het niet wist. "Nee, nog niet, of misschien heeft de eigenaar geweigerd mee te werken. Maar deze krat is zwaar, dus neem me niet kwalijk."

Robert opende de deur naar de gang en zei: "Zet de mokken in de vaatwasser in de bijkeuken. Die kunnen jullie nog steeds gebruiken." "Ben jij dan de nieuwe eigenaar?", vroeg ze. "Ja, ik ben Robert en ik heb de pastorie gekocht." "Ik ben Milly, sorry dat ik nu geen handen kan schudden.", zei ze met een glimlach. "Maar bedoel je dat we die vandaag en gratis kunnen gebruiken?" "Je kunt hem gebruiken wanneer het nodig is, en ja, het is gratis. Ik hoop dat we goede buren worden."

Milly volgde hem naar de bijkeuken, gadegeslagen door een paar verbaasde ogen, en toen ze terugkeerden naar de kerk, kwam de priester, die zich inmiddels had omgekleed in zijn gewone kleren, naar hem toe. "Goedemorgen, meneer, ik begrijp dat u de nieuwe eigenaar van de pastorie bent en zo vriendelijk bent geweest om ons uw vaatwasser te lenen." Robert stelde zich voor en zei: "Eigenlijk is het jullir vaatwasser, want ik heb er een voor mezelf in de keuken geïnstalleerd. Ik zei tegen Milly dat jullie hem gratis kunt gebruiken tijdens diensten en vergaderingen, en natuurlijk tijdens koorrepetities."

Inmiddels was Madeleine ook op weg naar de koffiecorner en ze begroette hem met een glimlach. "Je hebt een zeer indrukwekkend koor, Madeleine, en je lijkt een gepassioneerde dirigent te zijn.", zei hij. Ze bedankte hem voor het compliment en toen vertelde de priester haar over de vaatwasser. "Dat is heel aardig van je.", zei ze. "Nou, ik ga weg, tot donderdag, Robert." Hij keek naar haar toen ze de kerk uitliep. "Misschien word ik lid van het volwassenenkoor, als ze me wil hebben.", legde hij de priester uit, die Jan Evers heette.

Toen de kerk leegliep, keerde Robert via de gang terug naar zijn huis. Milly zette de kopjes in de vaatwasser en zei na het starten van het programma: "Het duurt ongeveer een half uur. Daarna zet ik de kopjes in de kast, als je dat goed vindt. Dan doe ik de deur tussen de kerk en de gang op slot. Ik wens je een fijne zondag." Robert wenste haar ook een fijne zondag en keerde terug naar zijn nieuwe verblijfplaats. Het was nu bijna middag, dus hij begon zich voor te bereiden op de lunch.

De zondagse lunch betekende een grote salade, die hij altijd zelf bereidde. Vandaag zou het kipsalade zijn. Terwijl hij de ingrediënten samenvoegde, dacht hij aan de dienst. Hij had het leuk gevonden; Jan Everse had een goed verhaal gehad, waarbij hij de oude teksten verbond met de huidige samenleving. Het koor was ook heel goed geweest, en Madeleine had er gewoon prachtig uitgezien. Als er een man op haar terugkeer wachtte, zou het een geluksvogel zijn, dacht hij.

Tegen de tijd dat de salade klaar was, was het half twaalf, dus Milly en degene die haar hielp, zouden nu wel klaar zijn. Hij besloot te controleren of de deur op slot zat. Niet dat hij Milly wantrouwde, maar ze leek een beetje met andere dingen bezig te zijn, dus het was beter om het te controleren. In de gang hoorde hij het geluid van kopjes die in een kast werden gezet. Blijkbaar had ze het nog steeds druk en aarzelde hij om verder te gaan. Maar ze had de deur op de een of andere manier gehoord en kwam uit de bijkeuken.  "Het spijt me, ik weet dat ik al klaar had moeten zijn, maar de vrouw die me normaal helpt moest meteen na de dienst vertrekken. Haar vader is erg ziek, weet je. Dus ik ben alleen en het duurt alleen wat langer."

Hij besloot dat hij haar net zo goed een handje kon helpen en samen waren ze binnen vijf minuten klaar. "Dank u, meneer, u bent erg aardig.", zei ze. "Noem me Robert en vertel me, ben je al heel lang vrijwilliger?" "40 jaar, ik ben op 22-jarige leeftijd begonnen als alt in het koor, maar eind vorig seizoen ben ik vertrokken. De kerk is te koud voor mij om in te repeteren. Ik ben 62 en over mijn hoogtepunt heen, zie je. Maar je overweegt om bij het koor te gaan, hoorde ik." Robert bevestigde dat laatste. "Ja, ik zing al sinds ik 12 was. Begonnen in een mannenkoor en daarna lid geworden van het parochiekoor in de stad waar ik toen woonde." "Ze kunnen wel een bariton gebruiken.", zei ze, terwijl ze zijn stem raadde.

Robert glimlachte: "Ik overweeg om je de oude ontvangstruimte uit te lenen voor repetities in de winter. Madeleine vertelde me dat 5 van de koorleden zijn vertrokken, wat jammer is. Zou je van gedachten veranderen en terugkomen als ik dat deed?" Milly keek verbaasd: "Maar we kunnen het ons niet veroorloven om huur te betalen voor een repetitieruimte! Heeft Madeleine je dat verteld?" Robert knikte: "Ja, maar ik vertelde haar dat de enige voorwaarde een stemtest was, die ik donderdag zal ondergaan. Dan is het aan het parochiecomité om het aanbod te aanvaarden of te weigeren."

Milly knikte: 'Ze zullen het accepteren, maar ze willen het geformaliseerd hebben, voor het geval je ooit het koor zou verlaten. Zou dat een probleem zijn?", zei ze twijfelend. "Ik denk het niet. De voorwaarde was het ondergaan van een stemtest, geen lid zijn. Ik heb echter geen piano, dus daar moet wel iets voor geregeld worden." "Ik zal je het nummer geven van de voorzitter van de commissie. Haar naam is Carla Spoor. Ze zong ook in het koor, maar besloot om dezelfde reden als ik te stoppen. Ze is een paar jaar jonger, maar haar gezondheid is nogal delicaat. Oeps, dat had ik niet moeten zeggen.", bloosde Milly en gaf hem Carla's nummer.

"Maar nu moet ik gaan", zei ze, "er wacht me weer een lange zondagmiddag.", haar lippen trilden en Robert wist dat ze haar emoties onderdrukte. "Zou je de pastorie eens in zijn huidige staat willen zien? Je zou ook een kijkje kunnen nemen in de bibliotheek, die misschien wel de repetitieruimte voor het koor wordt." Milly antwoordde niet meteen, maar vroeg toen of ze het nu meteen kon zien. "Ja, en je kunt ook wat vers bereide kipsalade nemen, als je wilt.", antwoordde Robert.

4 – Een lunchafspraak

Milly vergrendelde de kerkdeur en de deur naar de gang en volgde hem naar de voormalige pastorie. Ze was onder de indruk van de veranderingen; Robert hield duidelijk van het gebouw, en de bibliotheek zou een geweldige plek zijn om te oefenen in de winter. Hij leidde haar naar de keuken en onthulde de salade, die er te mooi uitzag om te weerstaan. "Een wijntje?", vroeg Robert, terwijl hij een Pinot Grigio uit een koelbox pakte. "Ik weet niet of dat verstandig is.", zei ze, maar toen hij een glas voor zichzelf inschonk, besloot ze mee te doen. "Wat een heerlijke lunch, Robert, bedankt dat je me hebt uitgenodigd. Het maakt me echt blij om wat gezelschap te hebben. Ik hoop dat je je bij het koor aansluit en dat ik kom zeker terug, als de commissie je aanbod accepteert."

Robert vroeg toen waarom ze het geformaliseerd zouden willen hebben. "Voor de duidelijkheid. Stel dat je over een paar jaar besluit te verkopen, wat zou er dan gebeuren?" "Ik denk niet dat ik deze plek ooit zal verkopen.", antwoordde hij. "Maar laat me je de rest van de plaats laten zien."

Naast de keuken was een werkkamer met twee laptops en stapels boeken. "Ik doe onderzoek voor auteurs", legde hij uit, "dus als iemand bijvoorbeeld een roman wil schrijven die zich afspeelt in het Londen van de 18e eeuw, geef ik de achtergrondinformatie. Het is meer een hobby dan een baan, ik heb een schandalig bedrag geërfd van een nicht die twee jaar geleden is overleden. Ze was een influencer op sociale media en had enorm veel geld verdiend. Helaas overleed ze op 26-jarige leeftijd. Ik mis haar nog steeds."

Tot zijn verbazing begon Milly te snikken: "Ik verloor mijn man toen hij 26 was", blubberde ze. We waren aan het douchen na je-weet-wel en hij stopte gewoon met ademen. Ik viel flauw toen ik besefte dat hij dood was. De buren hoorden ons op de tegels vallen en openden de deur met de sleutel die ze bewaarden. Daar vonden ze ons, ik bovenop George. Ik was bewusteloos, hij was dood. Ik ben nooit over de schok heen gekomen, echt waar, en ik ben nooit in de buurt gekomen van een andere man. Eigenlijk ben je de eerste man die ik sindsdien in zijn eigen huis heb bezocht. Ik besloot Onze-Lieve-Heer te dienen en niemand anders dan hem. Hij leeft voor altijd, dus ik kan hem niet verliezen."

Ze had een hand op de zijne gelegd terwijl ze het verhaal vertelde en trok hem nu haastig terug. Wat zou hij denken? "Het spijt me dat ik je hiermee lastig val.", zei ze toen terwijl ze wegkeek. "Nou, ik ben ermee begonnen", zei Robert, "en om eerlijk te zijn, ik voelde dat er iets met je aan de hand was. Het koor verlaten moet gevoeld hebben als het loslaten van een van je laatste strohalmen." "Dat is het!", zei ze, "en ik ben zo blij dat je in mijn leven bent gekomen, ik bedoel, o god, ik voel me duizelig!" Robert had al gezien dat haar ogen omhoog begonnen te rollen en nam haar in zijn armen toen ze flauwviel. "Arme Milly.", fluisterde hij, "maak je geen zorgen, ik ben er voor je."

Hij droeg de arme vrouw naar de bank. Nu alle spanning uit haar lichaam was verdwenen, zag ze er best goed uit en ineens besefte Robert waarom bewusteloze vrouwen altijd mooi waren. Hij glimlachte en legde haar neer, in de veronderstelling dat ze zonder hulp zou bijkomen, en inderdaad, Milly opende binnen een minuut haar ogen en keek angstig om zich heen.

"Het is goed Milly, je bent net flauwgevallen, en ik ving je op en droeg je naar de bank. Je bent misschien twee minuten weggeweest. Ben je ooit eerder flauwgevallen, afgezien van...". Hij had niet de moed om verder te gaan, want Milly was in oncontroleerbare snikken uitgebarsten. "Ik heb mezelf voor gek gezet, en nu zit je met mij opgescheept. Maak je geen zorgen, ik ga naar huis zodra ik kan lopen." Ze probeerde op te staan, maar Robert legde zachtjes zijn handen op haar schouders. "Je gaat nergens heen, nog niet. Ik wil niet dat je je naar huis haast en misschien weer flauwvalt zonder dat er iemand in de buurt is om je te helpen. En je hebt jezelf niet voor gek gezet, je bent gewoon flauwgevallen, het is niet erg."

Milly kwam langzaam weer op krachten en keek hem toen aan, niet wetend wat ze moest doen. "Nog een glas wijn zou je goed kunnen doen.", stelde Robert voor, "Of het velt me opnieuw.” zei Milly met een droevige glimlach, "maar dan ben ik in goede zorgzame handen.", voegde ze er fluisterend aan toe. De wijn deed haar goed en terwijl ze op de bank zaten, werd ze nieuwsgierig naar haar gastheer.

"Dus je hebt een groot bedrag van je nicht geërfd en besloten om in een pastorie te gaan wonen?", vroeg ze. "Ja, dat is het verhaal in een notendop. Zie je, ik woonde in een flat in P, zo'n 13 mijl verderop. Ben je daar ooit geweest?" Milly kende de stad vaag en knikte. "Het was een mooie flat, maar een beetje klein en ik was op zoek naar iets anders. Ik deed een bod op een bungalow in de buurt van de flat, maar iemand heeft me overboden. Ik had meer kunnen bieden, maar het was het niet waard. En toen vertelde een koster me dat dit te koop zou komen. Ik heb het eens goed bekeken en toen een bod gedaan dat meteen is aangenomen."

"Nou, ik ben blij dat ze dat gedaan hebben, het is nu tenminste van iemand van onze kerk, en ik denk dat je het geweldig zult vinden om in het koor te zingen. Ik weet zeker dat Madeleine blij zal zijn met een goede mannenstem." Robert vroeg zich af of Milly het had geraden of gewoon beleefd was. "Ik hoorde je Songs of Peace en "Fly Us Home" meezingen, zei ze. “Ja, dat waren de enige liedjes die ik kende, we zongen ze wel eens in ons kerkkoor. Ik was verrast om ze door de kinderen te horen uitvoeren." "Ja, Madeleine zet er altijd minstens één nummer uit ons volwassenen repertoire in. Ze hoopt dat de kinderen zich bij ons koor aansluiten als ze oud genoeg zijn. Één meisje, Janine, heeft dat gedaan. Ze is pas 18, maar erg zelfverzekerd. Nou, je zult haar donderdag ontmoeten, neem ik aan."

 

Robert knikte: "Maar ga je terug naar het koor, en hoe zit het met de anderen die zijn vertrokken?" Milly haalde haar schouders op. "Ik weet het niet. Ik zou het graag willen, maar na wat er vandaag is gebeurd, weet ik het niet zeker. Je zult dit ons geheim houden, nietwaar?", smeekte ze. "Bedoel je dat je flauwviel in mijn armen? Natuurlijk ga ik het aan niemand vertellen." Milly slaakte een zucht van opluchting: "Nou, ik zal erover nadenken. Maar er zullen hoe dan ook geruchten zijn, want ze zullen er vast achter komen dat ik je een bezoek heb gebracht. Vroeg of laat komt iemand op het idee dat ik weer lid ben geworden omdat ik een oogje op je heb. Milly de Cougar, je weet wat ik bedoel." 'Milly de MILF zou meer op zijn plaats zijn.', dacht Robert, want nu ze ontspannen was, begon hij haar best aardig te vinden. Ze was niet erg lang, nogal slank en had grote blauwe ogen. Als ze echt weer bij het koor zou komen, zou hij in het voorjaar nog wat van haar te zien krijgen, hoopte hij.

"Zullen we deze fles leegdrinken?", vroeg hij, "en misschien vanavond eten?"; Het was een gewaagde zet, maar soms moest je een risico nemen. "Oké, maar ik zal het koken doen.", antwoordde ze. "We nemen nog een laatste glas en dan gaan we naar mijn huis. Ik kook meestal voor twee dagen, maar vanavond zal ik niet alleen dineren. Maar ik heb niets te drinken, dus we moeten eerst naar de supermarkt. "Wat gaan we eten?", vroeg Robert, "Oh, rundvlees, gebakken aardappelen en sperziebonen, als je het niet erg vindt. Het is eenvoudig, maar ik hou niet van uitgebreide gerechten. Maar mensen zeggen dat ik een goede kok ben. Ik kook altijd voor de arme parochianen; Elke 6 weken organiseren we een diner voor hen." "Dat is heel lief van je, een echte daad van vriendelijkheid.", zei hij. "Maar ik kon wel een of twee flessen wijn uitkiezen voor bij het diner. Ik heb een mooie Primitivo die goed bij het rundvlees zou passen. Het is een vrij rijke wijn. Of we kunnen een Merlot nemen, die veel lichter is. Ik geef de voorkeur aan rood boven wit bij vlees." "Klinkt goed, als je beide meeneemt, kunnen we kiezen.", antwoordde ze terwijl ze van haar wijn nipte. "Ik vraag me af wat de buren zullen zeggen als ze ons het tuinpad op zien lopen. Maar eerlijk gezegd kan het me niet schelen. Oh, Robert, ik ben zo blij!"

5 – Een etentje

Ze zweeg op weg naar haar huis, dat slechts een paar minuten van de kerk verwijderd was, en toen ze eenmaal binnen waren, was de sfeer veranderd. "Wil je een rondleiding door het krot?", zei ze. "Het is vrij klein in vergelijking met jouw huis, en ik ben niet erg rijk." Ze liet hem de woonkamer, de keuken en een kleine kamer zien waarin ze vroeger werkte. "Ik maak lappenpoppen die ik in de zomer op markten verkoop. Ik houd de helft van de opbrengst; De andere helft gaat naar het goede doel. Het is niet veel, maar elke cent telt, zoals de Tanden fee zegt. Ik zou je ook naar boven kunnen laten gaan, maar er is alleen de badkamer en de slaapkamer, dus ik denk niet dat we ons die moeite kunnen besparen.”

Robert stemde toe en ze gingen aan de keukentafel zitten. Er zat haar iets dwars, maar hij had geen idee wat het was. "Tijd om te gaan koken", zei ze na een paar minuten zwijgen. Toen pakte ze zijn handen en zei: "Weet je zeker dat je je tijd wilt doorbrengen met een oude vrijster zoals ik?" Robert lachte: "Je bent nog niet zo oud en je bent een aardige vrouw. Ik geniet echt van deze zondag. Weet je, ik breng de dag na het bezoeken van de Mis meestal door met lunchen, het lezen van de Bijbel of een religieus boek, het nemen van een fles wijn en een sigaar en dan ergens uit eten gaan. Dan weer naar huis, nog een sigaar, dit keer met een whisky en dan naar bed. Het is heel ontspannend, maar soms ook een beetje saai."

"Maar ik begrijp niet waarom je alleen bent. Je bent een fijne jongeman, of ben je...", stopte ze abrupt. "Nee, ik ben geen homo, maar ondanks mijn overduidelijke kwaliteiten heb ik de juiste vrouw nog niet gevonden. De meeste vrouwen van mijn leeftijd lijken zo kinderachtig. Ik wil een vrouw met wie ik een fatsoenlijke discussie kan voeren, maar ook een vrouw die ik aantrekkelijk vind. Ik heb een paar jaar geleden met een vrouw gedatet. Ik was 22, zij was 31 en het was magisch. Maar toen begon ze me als een jongen te behandelen en zo gingen we uit elkaar."

Milly keek hem aan met een gevoel van medelijden. "Arme jij, en de eerste vrouw die hier enige interesse in je toont is een tweeënzestigjarige voormalige alt die van haar stokje gaat tijdens de eerste ontmoeting.", ze was er nog niet helemaal overheen gekomen. "Nou, als jij de wijn inschenkt, begin ik met het bereiden van de maaltijd.", zei ze. Robert vroeg om een kurkentrekker en Milly moest toegeven dat ze er geen had.

"Geen probleem", zei hij, "ik haal er wel een bij mij thuis." Milly gaf hem de sleutel van haar voordeur, zodat hij naar binnen kon zonder haar activiteiten te onderbreken. "Ik ga iets comfortabelers aantrekken.", zei ze. "Beloof dat je niet naar mijn slaapkamer komt.". Robert beloofde het met een grote glimlach en ging naar buiten om de kurkentrekker te halen.

Zodra hij weg was, rende Milly naar boven en verwisselde de lange zwarte japon die ze had gedragen voor een grijze knielange rok en een lichtblauwe blouse. Dat was beter, nu kon ze zich vrijer bewegen. Robert kwam terug net nadat ze zich had omgekleed, en hij zag haar bovenaan de trap. Het was zijn tweede natuur om naar vrouwenbenen te kijken en hij was aangenaam verrast door die van Milly. Haar kuiten waren wat hij 'aangenaam mollig' en goed gevormd noemde. Hij wachtte tot ze naar beneden kwam en ze gingen naar de keuken.

Bijna een half uur later zaten ze aan tafel om te dineren. Robert had de Merlot geopend, want Milly had gezegd dat de Primitivo misschien te veel voor haar was. Ze was geen drinker en de drie glazen Pino Grigio hadden al een lichte indruk gemaakt. Ze aten en Robert vroeg haar naar de parochie en de stad.

"Het is een leuke gemeenschap, en je kunt hier nauwelijks winkelen zonder een parochiaan tegen te komen. Het aantal neemt echter af, maar er is nog steeds een toestroom van kinderen voor de doop en de eerste communie. Maar de meesten van hen vertrekken als ze 16 zijn; Het koor heeft niet de impact gemaakt waar we op hadden gehoopt." Ze bedekte haar glas met haar hand toen Robert het wilde bijvullen, zuchtte toen en zei: "Ik denk niet dat ik meer wijn moet hebben." Toch trok ze haar hand terug en knikte. "Ben je van gedachten veranderd?", vroeg Robert. "Ja, wat heb ik te verliezen? Ik heb bewusteloos op je bank gelegen, dus ik kan net zo goed de beker vanavond helemaal leegdrinken."

Robert fronste zijn wenkbrauwen; Hij had geen idee wat ze bedoelde. "Je hebt een snaar aangeraakt, heel diep in mijn ziel", zei ze terwijl ze de wijn naar binnen slurpte en de fles nam voor een nogal wankele hervulling, "en ik weet niet zeker of je het geluid van die snaar leuk zult vinden. Dus je kunt naar huis gaan als je wilt, en vergeten wat ik net heb gezegd, of je kunt ernaar luisteren en daarna weglopen. Oh, en ontkurk alsjeblieft de Primitivo, je zult hem nodig hebben."

Hij voldeed aan haar verzoek en ze trokken zich terug op de bank. Ze nestelde zich naast hem en sloeg haar benen over elkaar, waardoor haar sterke, welgevormde dijen zichtbaar werden. Robert kon het niet laten om naar hen te staren en Milly glimlachte. "Je lijkt verrast te zijn, Robert, waarom?" Hij schraapte zijn keel: "Nou, om heel eerlijk te zijn, je hebt prachtige benen, en toen ik je in mijn armen hield nadat je was flauwgevallen, verdween alle spanning uit je lichaam en zag je er nogal indrukwekkend uit. Ik bedoel, je bent sowieso een knappe vrouw, maar hoe meer je ontspant, hoe mooier je wordt."

Ze glimlachte: "Dus als ik weer flauw zou vallen, zou dat je plezier geven?" "In zekere zin wel, maar ik hoop dat je jezelf niet in coma gaat drinken." "Jammer, dat was wat ik ging doen, of beter gezegd, ik heb mijn medicijn dat ik om 10 uur moet nemen en in combinatie met de wijn zou ik daar zeker een paar uur van knock-out gaan."

Robert keek haar in de ogen: "Wat is er aan de hand, Milly? Ik weet dat je George mist, maar er zijn nog zoveel goede dingen over. En we hadden zo'n lekkere lunch en diner. Ik begrijp niet waarom je zo verdrietig bent." Milly nestelde zich tegen zijn borst en liet een hand op zijn dij vallen. "Vandaag was geweldig, maar het bracht ook herinneringen naar boven. En morgen zal weer een sombere dag zijn en er zullen nog veel meer morgens zijn. Deze dag, hoe goed die ook is geweest, heeft me dat laten zien. Het is geweldig om je hier te hebben, en je bent erg aardig voor me, maar nadat je naar huis bent gegaan, zal ik hier zijn met mijn herinneringen, en ze zijn nu meer bitter dan zoet."

Ze wilde haar hand weghalen, maar hij hield haar tegen. "Dus in zekere zin heb ik het leven moeilijker gemaakt door aardig voor je te zijn.", zei hij peinzend. "Ja, maar het is niet jouw schuld. Ik kan gewoon niet omgaan met vriendelijkheid die niet zal blijven duren. Als je ongeveer zo oud was geweest als ik, zou ik hebben geprobeerd je te verleiden, niet omwille van de liefde, maar gewoon om te neuken, goed, gemiddeld of slecht. Maar ik ben oud genoeg om je moeder te zijn, dus laten we dat vergeten. Mag ik alsjeblieft nog wat wijn?" Robert schudde zijn hoofd: "Nee Milly, niet als je bewusteloos op je bed of ergens anders in huis belandt. Ik kan je dat niet laten doen en je bent een te fijne vrouw om jezelf te vernederen."

Milly's ogen flikkerden hoopvol, ze voelde dat hij meende wat hij zei. Maar wat heeft het allemaal geholpen? "Ik begrijp het, nou, dan kun je maar beter de fles meenemen op weg naar buiten.", zei ze met zoveel overtuiging als ze maar kon beheersen. Opnieuw weigerde Robert. "Nee, lieverd, laten we doen alsof jij 32 bent, of dat ik 68 ben. De keuze is aan jou. Of we kunnen het leeftijdsverschil gewoon vergeten." Hij boog zich voorover en kuste haar op de lippen, Milly huiverde en alleen zijn stevige greep op haar voorkwam dat ze flauwviel.

Er gingen bijna 10 minuten voorbij zonder dat een van hen een beweging maakte. Toen begon Milly te huilen; haar hele lichaam trilde. Robert streelde haar tot ze een beetje rustiger werd en trok haar toen op zijn schoot en streelde haar dijen. Milly gilde van schrik en genot en slaakte toen een diepe kreun toen ze spontaan klaarkwam.

"Oh Heer", mompelde ze toen ze zich realiseerde wat er gebeurde. "Oh, Robert, het spijt me zo, ik..." Robert smoorde haar kreten in een omhelzing. "Het is oké, liefje, je hebt al jaren geen echt fysiek contact gehad, dus het is heel natuurlijk dat je een orgasme kreeg.”, antwoordde hij. "Maar je broek is nat!", protesteerde ze. "Die van jou ook, dus laten we ze uitdoen." Hij trok zijn broek naar beneden en Milly hapte naar adem toen ze zag hoe sterk zijn dijen en kuiten waren. Ze trok snel haar jurk en slip uit en stond toen blozend voor hem. Ze had zich de implicaties van haar actie net te laat gerealiseerd.

Robert keek haar aan. "Je bent echt mooi, Milly, als je me had verteld dat je 42 was, had ik je geloofd." "Nu lieg je, maar nu je naar Pussy hebt gekeken, zou ik Dicky graag willen zien.", aangemoedigd door de wijn, trok ze zijn slip naar beneden en hapte naar adem. "Het is groot, je hebt een stijve!", zei ze ademloos. "Hou me vast, Robert, ik denk dat ik flauw ga vallen!"

Hij pakte haar vast en trok haar stevig tegen zich aan terwijl ze zich ontspande en weer overeind kwam. Voorzichtig keek ze nog eens en zag dat zijn penis nog groter was geworden. "Mag ik...", durfde ze niet verder te vragen. Dat mag", zei Robert, in de verwachting dat ze hem zou aftrekken. Maar Milly zakte op haar knieën en nam zijn lul in haar mond. Hij ejaculeerde bijna onmiddellijk en Milly slikte zijn sperma door, keek naar hem op, slaakte een kreetje van genot en verloor het bewustzijn.

Robert pakte haar slappe en slanke lichaam op en legde haar op de bank. Ze zou een paar minuten weg zijn, dus verkende hij haar mooie benen met zijn vingers. Jammer dat ze een slipje droeg, maar hij voelde toch een stijve aankomen en terwijl hij haar dijen vastpakte, ejaculeerde hij nog een keer. Snel haastte hij zich naar de badkamer boven om zichzelf schoon te maken. Toen hij terugkwam in de kamer, vertoonde Milly enkele tekenen van herstel.

"Alsjeblieft, zeg me dat dit een droom is.", mompelde ze terwijl ze haar ogen opende. "Godzijdank is dat niet zo.", antwoordde Robert. Milly begon te snikken en begroef haar gezicht in haar handen toen ze besefte wat ze had gedaan. "Alsjeblieft, vergeef me Robert, ik weet niet wat me overkwam.", zei ze, terwijl ze hem niet durfde aan te kijken. "Ik ook niet, maar dat was een heerlijke pijpbeurt.", zei hij glimlachend. Milly hield op met huilen en keek hem verbaasd en angstig aan.

"Je bent dus niet boos?", vroeg ze, "ik bedoel, ik..." "Nee, waarom zou ik? Ik was toch niet bepaald de onschuldige omstander?" Ze glimlachte: "Nee, dat was je niet, maar toch, ik gedroeg me heel vreemd en eerlijk, ik kan niet uitleggen waarom. Op de een of andere manier moet je me erotisch hebben getriggerd. Ja, je bent een aardige man, maar ik dacht dat mijn erotische gevoelens waren gestorven met George."

"Nou, ze zijn blijkbaar al heel lang inactief, dus dat verklaart waarom ze er allemaal tegelijk uitkwamen." Milly keek hem peinzend aan. "Maar wat doen we nu? Ik bedoel, jij bent 28 en ik ben 62. Je bent toch niet op zoek naar een MILF in je leven?" Robert zweeg en Milly stond op en begon door de kamer te ijsberen. Ze wist dat ze verliefd op hem was, maar besloot dat het beter was om het hem niet te vertellen. Het was heerlijk geweest om een orgasme te krijgen ondanks de flauwte erna en ze voelde zich verjongd. Maar ze was oud genoeg om zijn moeder te zijn, dus het zou dom zijn om iets meer te verwachten dan deze ene avond. Robert zou zich over een paar minuten aankleden en naar huis gaan, en ze zou hem moeten ontwijken. Een terugkeer naar het koor was onmogelijk. Ze begon weer te snikken.

"Hoe is er, Milly?", vroeg hij, terwijl hij een hand op haar schouder legde. "Ik heb het allemaal verprutst.", zei ze, "ik bedoel, wat moet je van me denken? Ik gedroeg me als de domme oude vrijster die ik niet wil zijn. En die onzin over je proberen te verleiden. Hoe kon je ooit op die manier in me geïnteresseerd zijn, ook al zei je dat ik er goed uitzag. En ik zal je nooit meer kunnen ontmoeten zonder te denken aan wat er vandaag is gebeurd. Dus ik zal niet meer lid worden van het koor en ik zal mijn activiteiten voor de kerk stopzetten. Misschien moet ik zelfs de stad uit."

Robert was verbijsterd: "Waarom zou je het leven dat je hier hebt opgeven? Niemand weet wat er tussen ons is gebeurd, en ik ga het aan niemand vertellen. Maar was het zo erg voor je?" "Nee, helemaal niet", flapte ze eruit, "het was geweldig, zelfs flauwvallen voelde geweldig. Vlak voordat ik het bewustzijn verloor, leek de hele kamer gevuld te zijn met je lul.", bloosde ze. "Dus, waarom zou je je leven veranderen?", vroeg hij. "Omdat ik verliefd op je ben!", schreeuwde ze bijna, "En ik zal altijd denken aan wat ik niet kan krijgen, als ik je zie."

"Wat zou je willen hebben?", vroeg Robert, helemaal niet van zijn stuk gebracht. "Wat af en toe algemeen bekend staat als 'een echte neukpartij'", verzuchtte ze, "maar daar moet ik een gigolo voor inhuren." Robert lachte, "Dat is duur, ik weet een goedkoper alternatief.", hij wees naar de deur naar de trap. "Bedoel je echt...", "Ja, ik heb mijn guilty pleasures, en een daarvan is een verlangen naar een MILF." Milly staarde hem vol ongeloof aan. "Ik heb altijd van vrouwen gehouden die ouder zijn dan ikzelf", zei hij. "Wil je dat ik je erover vertel?", knikte Milly.

6 – In de Slaapkamer

"Oké", zei Robert, maar voordat hij verder kon gaan, pakte Milly zijn hand. "Ik zou graag jouw verhaal willen horen, maar niet hier. Laten we naar boven gaan en ik kan mezelf reinigen. Dit is een verhaal voor de slaapkamer, dat weet ik zeker. Je blijft slapen, nietwaar?", trilde haar stem. "Als je wilt dat ik dat doe, ja.", zei hij zacht.

Ze gingen naar boven en Robert wachtte tot ze terugkwam van de badkamer, wat ze binnen een paar minuten deed. Het was de eerste keer dat hij haar naakt zag, en zij keek naar hem zoals hij naar haar keek. "Nou, wat is je oordeel?", vroeg ze, "En het zou eerlijk zijn als ik jou helemaal zou zien." Robert trok de lakens terug en ze staarde hem aan. Hij was heerlijk, geweldige dijen, een fijne behaarde borst en zijn penis werd al stijf. Maar wilde hij haar echt hebben? "Ik hou van je behaarde borst, je lul en je dijen, wat vind je nu van mij?" "Je ogen zijn mooi, je borsten zijn mooi en je benen zijn geweldig.", antwoordde hij openhartig.

Milly glimlachte en ging in bed liggen, zich tegen hem aan. "Vertel me nu je verhaal.", smeekte ze. Robert begon: "Het was mijn overleden nicht Cora die me in eerste instantie de weg wees. Zij was 14 en ik 15 en ze had vrij grote borsten en mooie benen. Op een middag waren we samen in haar kamer, en ze kleedde zich uit. Ik viel ter plekke flauw en toen ik bijkwam, lagen we allebei naakt onder een deken. Ze had me uitgekleed terwijl ik weg was, maar dat kon me niets schelen, want daar lag ik naast een prachtig meisje! Natuurlijk kreeg ik een stijve toen ik hersteld was en ze leidde mijn lul vervolgens naar de juiste plek, zoals ze het noemde. We kregen allebei een orgasme, en had ze mijn dijen niet heel hard vastgegrepen; Ik zou weer buiten westen zijn gegaan Daar begon mijn flauwval fetisj."

Milly keek hem aan, verbaasd over zijn openhartigheid. Maar hij ging door. Ik ging op 18-jarige leeftijd naar de universiteit en bijna een jaar later kwam ik Georgette tegen, die 34 was, maar absoluut prachtig. Ik was verrast om te horen dat ze geen vriendje had, maar ik was ook bang om haar te verliezen door haar te veel te pushen, dus we sloten een gemakkelijke vriendschap die bijna een jaar duurde. Toen, op een herfstavond toen we op haar bank zaten, trok ze haar trui uit en liet me haar kleine, maar perfect gevormde tieten zien. Ik staarde als gehypnotiseerd. Daar was ze niet tevreden mee, ze pakte mijn handen vast en legde die op haar borsten. Ik hapte naar adem en het volgende wat ik me herinnerde was dat ik op haar schoot lag, mijn borst ontbloot. Ze vertelde me dat ik was flauwgevallen, en als ik niet zo snel was bijgekomen, zou ze me naakt hebben uitgekleed. Toen besloot ze dat ik die avond te zwak was om naar huis te gaan.

We hebben een paar uur gepraat over mijn flauwvallen. Ik vertelde haar dat het niet de eerste keer was geweest, en ze suggereerde dat seksuele opwinding een trigger was. Ik moest bijna huilen, maar ze zei dat ze het goed vond, ze zag het eerder als een compliment. Maar ze zou bereid zijn om me te helpen mijn weg te vinden. Het was misschien minder ingewikkeld dan het leek, en ze bood me haar tieten weer aan om aangeraakt te worden. Deze keer kuste ik ze zelfs en ejaculeerde ik spontaan, maar ik bleef bij bewustzijn. Ze diagnosticeerde me met seksuele angst, die na verloop van tijd zou verdwijnen. Hoe ze dat wist had ik geen idee, maar later kwam ik erachter dat ze als een paar jaar seksuele psychologie had gestudeerd.

Toen gingen we naar bed en ze verleidde me. Cora had me alle trucjes laten zien en ze was verbaasd over mijn erotische kennis. Georgette kwam verschillende keren klaar voordat ze me uiteindelijk uitnodigde om binnen te komen. Ik ejaculeerde onmiddellijk nadat ik haar had gepenetreerd en viel flauw toen het sperma spoot. Toen ik bijkwam, lag ze roerloos onder me en ik ontdekte dat ze ook was flauwgevallen bij het orgasme. Ik bracht haar weer tot leven door op haar wangen te slaan en toen ze weer kon praten, vertelde ze me dat ze elke keer was flauwgevallen als ze een orgasme had gehad en dat dat de reden was waarom niemand een permanente relatie met haar wilde hebben.

Ze zei ook dat ik zeker over mijn probleem heen zou groeien en dan neukten we weer. Deze keer bleef ik bij bewustzijn, maar ze viel flauw toen ik klaarkwam. Deze keer heb ik haar nieuw leven ingeblazen door elke vierkante centimeter van haar lichaam te kussen. Ik zie haar eigenlijk nog steeds, zeg maar één keer per maand en we hebben nog steeds seks. Ze kan wel tegen beffen, dus dat is wat we meestal doen."

Milly staarde hem aan en wist dat hij dit niet verzon. Het was bizar, maar aan de andere kant had Robert seks met een vrouw die in zekere zin gehandicapt was. Niet de meest aantrekkelijke partner om te hebben, dacht ze. En toen schoot het door haar hoofd en raakte haar als een ton bakstenen: zag hij haar op dezelfde manier als hij deze vrouw, Georgette, zag? Toen realiseerde ze zich dat hij niet het hele verhaal had verteld. Hij had 'hen' gezegd en ze wachtte tot hij verder ging.

"Toen ik klaar was met studeren, had ik verschillende tijdelijke banen, en een daarvan was het bezorgen van pakketten. Op een zomerse dag had ik een pakket voor een vrouw met de naam Jacoba. Ik belde aan en een vrouw riep dat ze zo beneden zou zijn. Dus ik wachtte en hoorde het geluid van voetstappen. Toen klonk er een kreet en een plof. Ik voelde dat er iets mis was en liep naar de achterkant van het huis. De deur naar de tuin was niet op slot en ik liep naar binnen. Voorzichtig probeerde ik de achterdeur, die ook niet op slot zat. Ik liep door de keuken de kamer in en begaf me toen naar de hal. Daar zag ik een vrouw van in de vijftig op de grond liggen met een handdoek om zich heen gewikkeld. Ze lag op haar rug en ik knielde naast haar neer om haar pols te voelen, die een beetje onvast was, maar ik wist tenminste dat ze niet dood was.

Toen ik haar in stabiele zijligging legde, gleed de handdoek weg en merkte ik haar fijne borsten op. Ze had ook hele goede benen, dus ik heb ze ook eens goed bekeken. Na een paar minuten kwam ze bij en was behoorlijk overstuur toen ze me in het huis aantrof. Ik legde uit wat ik had gedaan en toen kalmeerde ze. Ik hielp haar overeind, legde het pakketje op tafel en vroeg haar of ik iets voor haar kon doen. Ze vertelde me dat haar man over een half uur thuis zou zijn en vroeg me op hem te wachten. Toen stelde ze zich voor als Jacoba.

Haar man arriveerde 25 minuten later en ze nodigden me uit voor het avondeten. Jacoba was nog een beetje wankel, dus ik hielp een handje bij het bereiden van de maaltijd. John, haar man, leek zich helemaal geen zorgen te maken en had een biertje gepakt. Na het eten ging hij zijn vrienden ontmoeten in de kroeg, en ik maakte me ook klaar om te vertrekken. Maar ze hield me tegen, begon te huilen en vertelde me dat ze die avond niet alleen wilde zijn. John zou zeker niet terugkomen voordat de kroeg sloot, dat was om middernacht, ik sprak mijn verbazing uit dat hij was weggegaan na wat er met haar was gebeurd, maar ze smeekte me om van onderwerp te veranderen, dus vroeg ik haar hoe ze zich voelde.

Ze vertelde me dat het best goed met haar ging, maar het idee dat ik haar vrijwel naakt had gezien, stoorde haar een beetje. Ik zei haar dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, want er was niets om zich voor te schamen. Toen vroeg Jacoba me waarom ik al die moeite had gedaan en ik antwoordde dat ik haar had horen schreeuwen en vallen en gewoon niet kon weglopen. Ze glimlachte en huilde toen weer. Ik kwam zo dichtbij als ik durfde zonder haar aan te raken, en toen zei ze dat het lang geleden was dat een man aardig tegen haar was geweest.

Volgens haar verhaal bracht John het grootste deel van zijn vrije tijd buitenshuis door, poolen, voetballen of aan de bar hangen. Ze had hem verteld dat ze van hem wilde scheiden, maar hij had gereageerd door haar in het gezicht te slaan, dus ze opperde het idee nooit meer. Ik was verbijsterd, want ze was een knappe dame en als ik in Johns schoenen stond, zou ik mijn tijd op een heel andere manier besteden.

Jacoba keek me aan en kruiste haar benen, waardoor een zeer aantrekkelijke dij zichtbaar werd. Toen vroeg ze me wat ik van haar vond, en ik antwoordde dat ik haar best mooi vond. Ze glimlachte en vroeg me toen of ze mooi genoeg was om te neuken. Ik gaf toe dat ze dat was en volgde haar naar boven. We hebben ongeveer een uur de liefde bedreven, en het was goed. Toen zei ze dat ik moest gaan, maar niet voordat we telefoonnummers hadden uitgewisseld. Sindsdien ontmoeten we elkaar regelmatig, maar nu ik verhuisd ben, denk ik niet dat ik haar nog zal zien. Nu kun je me eruit schoppen voor overspel.", zei hij.

Milly huiverde, hij had inderdaad een ernstige zonde begaan, maar het was niet aan haar om over hem te oordelen, en dat zei ze hem ook. Toen kroop ze weer tegen hem aan en verraste hem met een tongzoen die hem bijna verstikte. "Welterusten, Robert", fluisterde ze terwijl ze probeerde zich om te draaien. Maar Robert had haar bij de schouders gegrepen en keek haar aan, brandend van verlangen. Ze slaakte een kleine kreet, beseffend dat ze in zijn macht was en keek hem toen met angstige ogen aan.

Robert verslapte zijn greep, "Mag ik er nog zoeen?" vroeg hij en, trillend van angst en opwinding, kuste ze hem opnieuw. "Wauw, je bent een geweldige kusser.", zei hij. "Maar je lijkt bang te zijn, waarom?" "Ik realiseer me net dat ik volledig aan je genade ben overgeleverd. Je kon met me doen wat je wilde. Niet dat ik verwacht dat je gewelddadig bent, maar het idee geeft me gewoon de rillingen." "Heb je ooit in een soortgelijke situatie gezeten?", vroeg hij, Milly knikte.

"Het was voordat ik mijn overleden man ontmoette. Ik was met een vriendin naar een danszaal gegaan en ze had iemand opgepikt om de nacht mee door te brengen. Ik liep naar de taxistandplaats toen een lange man naar me toe kwam en me vertelde dat hij gepijpt wilde worden. Hij greep me bij de keel en ik was verlamd van schrik. Hij nam me mee naar het park en begon toen aan mijn jurk te trekken. Het was bijna 2 uur 's nachts en er was niemand in de buurt. Ik wist niet wat ik moest doen, dus kleedde hij me uit. Toen begon hij zijn broek uit te trekken. Ik pakte mijn kleren en rende naar de uitgang. Hij vloekte en kwam achter me aan, maar struikelde en viel. Ik verstopte me achter een muur, kleedde me aan en rende naar huis. En nu lig je naast me, verlangend naar wat plezier en ik ben te bang om het te geven."

Robert streelde haar haar: "Ja, ik zou je graag neuken, Milly, maar ik ga je niet verkrachten. Laten we proberen wat te slapen, tenzij je wilt dat ik ga. Als je dat doet, zeg het dan gewoon, ik zal niet boos zijn." "Maar je zult teleurgesteld zijn", zei ze, "en ik wil je niet teleurstellen." "Doe gewoon wat het beste voor je is, lieverd.", antwoordde Robert en na enige aarzeling vroeg ze hem te vertrekken. Hij stond op, kleedde zich aan en kuste haar op de wang. "Dit neem je me toch niet kwalijk?", smeekte ze. "Nee, ik hoop dat we goede vrienden zullen worden, en alsjeblieft, sluit je weer aan bij het koor en blijf werken voor de kerk, het betekent veel voor je."

Hij opende voorzichtig de voordeur en liep naar huis. Na een whisky masturbeerde hij, zich voorstellend dat Milly zijn sperma ontving. Daarna ging hij naar bed en sliep vast. Milly lag enkele uren wakker terwijl de recente gebeurtenissen door haar hoofd raasden. Had ze de verkeerde beslissing genomen toen ze hem bij haar thuis had uitgenodigd? Was Robert misschien een beetje gek? Heeft ze enig risico gelopen? Eindelijk stond ze op, liep naar het kruisbeeld aan de muur in haar woonkamer en knielde neer in gebed.

 

7 – Integreren

Het was bijna 10 uur de volgende ochtend toen Robert de kerk binnenliep. Een lange, slanke vrouw met zwart krullend haar en lichtblauwe ogen begroette hem. "Goedemorgen, meneer, kan ik u van dienst zijn?", vroeg ze met zachte stem. Robert legde uit dat hij zich wilde inschrijven als parochiaan, en ze leidde hem naar de sacristie waar ze een soort kantoor hadden ingericht. "Het spijt me, we hebben nog steeds niet de juiste werkruimte gevonden. We gebruikten altijd de pastorie, maar die is een paar maanden geleden verkocht." Hij knikte en overhandigde de benodigde documenten. De vrouw slaakte een kreet van verbazing: "Oh, u bent het! Het spijt me, ik wist niet dat u de pastorie hebt gekocht. Gaat u alstublieft zitten, wilt u een kopje koffie of thee?" Robert gaf aan dat hij graag een kopje koffie wilde en ze liep naar de bijkeuken.

Terwijl hij wachtte tot ze terugkwam, keek hij om zich heen. De sacristie was duidelijk niet de juiste plaats voor een kantoor. De vrouw kwam terug met de koffie en stelde zich voor als Carla Spoor en hij realiseerde zich dat zij de voorzitter van de commissie was. Terwijl hij van zijn koffie nipte, werkte Carla hard om hem te laten registreren, wat haar ongeveer vijf minuten kostte. Toen draaide ze zich om.

"Welkom in St. Agnes, meneer, of mag ik u Robert noemen? We noemen onze parochianen meestal bij hun voornaam." "Met Robert gaat het goed.", antwoordde hij en vervolgde: "De verkoop van de pastorie heeft een behoorlijke impact gehad op de organisatie van de kerk, nietwaar?" Carla knikte, niet zeker hoe ze moest reageren. "Eigenlijk is dat iets wat ik graag met u, of met het bestuur, zou willen bespreken.", zei hij. "Ik sprak gisteren met Milly en ze vertelde me dat sommige koorleden zijn vertrokken omdat de kerk te koud is om in de winter te oefenen. En deze plek is niet echt geschikt voor een kantoor, vind ik."

Carla knikte weer, maar voordat ze iets kon zeggen kwam er een man van in de vijftig binnenlopen. Hij was nogal klein en ging en keek naar de hem onbekende gast. "Dit is Jeroen, een van onze kosters. Hij is ook de secretaris van het bestuur. Hoi Jeroen, dit is Robert, de nieuwe eigenaar van de pastorie en een nieuwe parochiaan." Jeroen stak zijn hand uit om hem welkom te heten. "We hadden het net over de veranderingen die ik teweegbracht.", zei Robert. "Ah, je bedoelt dat je ons hebt beroofd van onze faciliteiten buiten deze kerk?", zei Jeroen glimlachend. Carla werd bleek, maar Robert waardeerde Jeroens gevoel voor humor, "Ik heb je beroofd en ik heb berouw en wil praten over compensatie.", antwoordde hij. Jeroen lachte: "Nou, ga je gang, we luisteren."

Robert vertelde hem wat hij wist en Jeroen voegde er nog een paar complicaties aan toe. "We hebben geen ruimte om onze administratie op te slaan, of onze vergaderingen te houden. Dat laatste kan natuurlijk bij iemand thuis, maar ons archief is best groot, en dat willen we graag op één plek bij elkaar houden." Robert knikte. "Zullen we deze punten doornemen zodat we een plan kunnen maken?", vroeg hij. "Graag", antwoordde Carla. Ze was van haar verlegenheid bekomen en nam nu de leiding.

"Allereerst zijn er de koren. Nu kunnen de kinderen repeteren in de kerk. Dat hebben ze altijd gedaan. Maar ons andere koor heeft, of beter gezegd, een aantal oudere leden gehad die nu gestopt zijn omdat ze in de winter niet kunnen repeteren. Het kerkgebouw is koud en we kunnen het ons niet veroorloven om het te verwarmen voor repetities, dat is een feit. We zouden natuurlijk naar De Bak kunnen gaan, dat is het clubhuis een paar honderd meter hier vandaan, maar die vragen huur en dan zouden we de contributie voor de koorleden moeten verhogen. Ook zouden we de piano moeten huren, en er is geen orgel. Albert, onze organist en pianist, zou dat niet leuk vinden. Het maakt echt een verschil of je stukken met piano repeteert in plaats van orgel."

Robert knikte: "Ik weet het, ik heb de afgelopen twee jaar in een kerkkoor gezongen en zal de volgende repetitie bijwonen. Maar ik heb een oplossing, het koor kan oefenen waar het vroeger deed, als ze er geen bezwaar tegen hebben om in een bibliotheek te repeteren. Ik neem aan dat ze nu naar de kerk gaan als ze een hymne met orgel oefenen?" Carla knikte: "Inderdaad, dat doen we. Ik ben ook koorlid, maar ik zal moeten stoppen als we geen goede plek kunnen vinden om te repeteren. Ik kan niet lang tegen de kou. Het klinkt raar, maar dat is de waarheid.", stopte ze abrupt. "Ja, Carla kan flauwvallen van de kou. In de winter komen we meestal samen in wat nu je bibliotheek is, voor de mis als het koud is.", legt Jeroen uit.

Robert keek Carla aan. Het idee dat ze flauwviel appelleerde aan zijn fetisj, maar hij besloot dat stukje informatie niet te delen. "Nou, ik hoop dat je blijft", zei hij, "maar laten we het over de andere zaken hebben. Jeroen, je had het over vergaderingen en het archief." Jeroen knikt: "Ja, vooral het archief is een probleem. We hebben het moeten opsplitsen, een deel ligt op mijn zolder, dan heeft Madeleine de muziek opgestapeld in haar logeerkamer en Carla bewaart alle aantekeningen van de vergaderingen die we hebben."

"Hoe groot is het archief in totaal?", vroeg Robert. "Drie ordners met muziek, en van die archiefkasten zoals je die in een kantoor vindt. "Heb je al overwogen om te digitaliseren?", vroeg Robert, "Ja, dat hebben we, maar we kunnen het ons niet veroorloven om het professioneel te laten doen en de bisschop staat ons niet toe om het zelf te doen.", zuchtte Jeroen. "Ik denk dat erbij mij thuis ruimte genoeg voor het archief is. Weet je, er is een kleine kamer achter de bibliotheek die uitkijkt op de tuin." "Ja, de oude personeelskamer, waar we vroeger vergaderden.", merkte Carla bitter op. "Ik was van plan om het in de zomer als leeszaal te gebruiken, maar ik kan hem leegmaken zodat je het archief daar kunt neerzetten en er misschien genoeg ruimte over is om samen te komen." Carla schudde haar hoofd: "We hebben soms 20 mensen op een vergadering, maar het zou een geweldige plek zijn om het archief te bewaren."

"Goed, dus de bibliotheek zou groot genoeg zijn voor vergaderingen, denk ik. Zullen we eens kijken?" Ze stonden op en Carla en Jeroen bewonderden de bibliotheek. "Ik gebruik het alleen voor het opbergen van de boeken, dus er is genoeg ruimte voor het koor, een piano en een grote tafel. Ik neem aan dat je de stoelen achter in de kerk gebruikt voor vergaderingen en repetities?" "Dat doen we", zei Jeroen, "het betekent veel sjouwen, maar dat is geen punt. Vroeger bewaarden we ze in de kamer naast je bibliotheek."

"Ah, mijn kleine hoekje waar ik me terugtrek als ik de computer gebruik. Zal ik je een rondleiding door het huis geven?", knikten Carla en Jeroen en ze volgden Robert terwijl hij de functies van de kamers uitlegde. "Eigenlijk zou de oude personeelskamer groot genoeg zijn om de stoelen in te zetten.", merkte Jeroen op. Carla bloosde, bang dat hij te veel vroeg. "Ik denk dat je gelijk hebt.", zei Robert met een glimlach.

Ze gingen terug naar de sacristie en Carla haalde nog wat koffie. "Goed, dus er is ruimte genoeg om je problemen op te lossen.", besloot Robert toen ze allemaal zaten. "Ja", zei Jeroen, "maar hoe pakken we dat aan? Ik bedoel, we zullen een deel van je huis gebruiken. Hoe zit het bijvoorbeeld met de aansprakelijkheid?" "En huur?", voegde Carla eraan toe: "En wat als je niet wordt toegelaten tot het koor, of besluit te vertrekken, of ruzie met ons krijgt?" Robert glimlachte: "Ik heb een concept laten opstellen voor een schriftelijke overeenkomst. Hier is een kopie, ik kan je er nog een sturen per mail, als je wilt. Lees het gewoon op je gemak en bespreek het met de andere leden van het bestuur en laat het me weten. En trouwens, ik denk dat ik wel in het koor word opgenomen, maar dat weten we donderdag. Nou, ik moet gaan, bedankt voor jullie gastvrijheid.". Robert schudde zijn medeparochianen de hand en vertrok.

Het bestuur handelde snel en op woensdagmiddag kwam Carla bij hem langs met de boodschap dat ze de voorwaarden van de overeenkomst graag zouden accepteren en het concept al hadden ondertekend. Robert signeerde het ter plekke en Carla huppelde bijna van vreugde. "Ik ben zo blij dat je het huis hebt gekocht.", zei ze, terwijl ze haar tranen probeerde te bedwingen.

Op donderdagavond kwam Robert even na 7 uur de kerk binnen. Bij het orgel zag hij een lange man van achter in de twintig. Hij was slank gebouwd en had lang rood krullend haar. Madeleine kwam naar hem toe. "Hallo Robert, laten we kennismaken met Albert Hennis, onze organist en pianist. Robert bleef stokstijf staan en liep toen snel naar de man toe. "Albert, jij bent het! Herinner je je me nog? We zaten samen op de basisschool. Je hebt altijd gezegd dat je muzikant of danser zou worden!"

Albert keek verbijsterd, "Robert, wat doe jij hier?", hij legde toen aan Madeleine uit dat ze drie jaar klasgenoten waren geweest, van hun 9e tot hun 12^e. Madeleine merkte dat hij zich een beetje ongemakkelijk voelde, maar schreef dat toe aan de verrassing. "Nou, wat een toeval", zei ze, "maar we moeten nu de proef op de som nemen. Geef ons een A, Albert."

Robert slaagde gemakkelijk voor de test en Madeleine werd getroffen door de passie waarmee hij zong. Ondertussen kwamen de koorleden binnenvallen. Robert herkende de mannelijke leden die hij eerder had gezien en Ingrid, die hij zo bang had gemaakt. Carla en Milly waren ook binnengekomen; Milly bloosde toen hij naar haar keek. Maar Roberts aandacht werd getrokken door een groot, rondborstig, roodharig meisje in haar late tienerjaren. Dit moet Janine zijn, het meisje waar Milly hem over vertelde en haar verschijning sloeg bij hem in als een bom.

De andere koorleden gingen allemaal naar haar toe en kusten haar terwijl ze haar feliciteerden. "Ze is gisteren 19 geworden", legde Milly uit aan Robert. Hij sloot aan in de kleine rij en stelde zich voor. Janine begroette hem hartelijk en zei dat hij haar mocht kussen als hij dat wilde, wat Robert deed. "In de pauze is er wel iets voor bij de koffie of thee.", fluisterde ze.

Nu namen ze allemaal hun plaats in en Madeleine introduceerde Robert als bariton. Ze plaatste hem op de laatste rij aan de rand. "Dat is de beste plek om te luisteren. Natuurlijk kun je meedoen wanneer je wilt, maar dat is helemaal aan jou. Geef je hem een boek, Ingrid? Alle nieuwkomers beginnen de eerste 3 of 4 weken aan de rand. Daarna kan ik je misschien ergens anders plaatsen.", legde ze uit. "Goed, we beginnen onze stemmen op te warmen."

Ze brachten de volgende 10 minuten door met het doen van verschillende vocale oefeningen, waarvan de meeste bekend waren. Daarna zongen ze een traditioneel Halleluja dat hij kende. "Goed, nu pakken we de Cantique Jean Racine aan het einde van het boek. We beginnen altijd met een paar stukken waar we aan werken en gaan dan naar de meer bekende nummers die we aanstaande zondag zullen uitvoeren. Wil je Robert verder helpen als het nodig is, Rick?" De man van achter in de 30 met brede borst naast hem knikte. "Dank je, nu speelt Albert 4 maten en dan beginnen we, een, twee, drie, vier."

Albert begon te spelen, en hij speelde heel goed. Madeleine gaf het teken voor de bassen om te beginnen en na een paar noten keken enkele koorleden in de richting van Robert. Madeleine glimlachte naar hem en ging verder. Ze gingen door het nummer heen tot ongeveer twee derde toen ze afsloeg. "Dit moet je eerder gezongen hebben", zei ze tegen Robert. "Ja, het is eigenlijk mijn favoriete stuk.", antwoordde hij. Madeleine glimlachte en ze bestudeerden de afzonderlijke stempartijen tot het einde. Daarna zongen ze het lied van begin tot eind. "De balans is perfect, er zijn een paar dingen waar we volgende week aan kunnen werken en dan zijn we klaar om het tijdens de dienst uit te voeren.", aldus de blije dirigent.

Daarna gingen ze naar een Gloria die Robert nog niet eerder had gehoord, maar hij las noten en kwam goed mee, en voordat hij besefte was het tijd voor de pauze. De andere leden dromden om hem heen, prezen zijn talent en vergaten Janine bijna. Het was Robert zelf die naar haar toe ging en een sneetje bananenbrood pakte dat ze zelf had gemaakt. "Het is heel lekker, Janine.", zei hij. Nu kwamen de andere leden ook naar de jongste sopraan toe. "Jammer dat we het niet goed kunnen vieren.", zei Rick. "Bedoel je dat je vroeger feest vierde in de pastorie?", vroeg Robert. "Ja, in de repetitieruimte, of moet ik zeggen, je bibliotheek?", antwoordde Rick. Janine zag er verdrietig uit, ze was het eerste lid dat haar verjaardag niet met het koor kon vieren en het deed haar duidelijk pijn.

"Nou, we zouden het in de eetzaal kunnen vieren, en de supermarkt is nog open, dus iemand kan wat bier en hapjes kopen. Er is wijn in overvloed beschikbaar.", stelde Robert voor. "We hebben genoeg bier en hapjes; Het bier staat in de koelkast in de bijkeuken en de hapjes in de kast. Maar nodig je ons echt uit?", kon Rick het bijna niet geloven. "Tuurlijk, waarom niet?"

Madeleine kondigde aan dat de pauze voorbij was en iedereen, behalve Ingrid, zijn plaats weer had ingenomen. "Ik wil Robert graag welkom heten in het koor, we zijn erg blij dat je er bent.", kondigde Ingrid aan. "En van oktober tot april kunnen we gebruik maken van Robert's bibliotheek om te repeteren, dus ik hoop dat de leden die zijn vertrokken of op het punt staan dat te doen, van gedachten zullen veranderen. Dat is alles voor nu." Iedereen keek naar Robert en veel leden bedankten hem. Hij glimlachte en stak toen zijn hand op. "Ik begrijp dat het gebruikelijk is om verjaardagen in de pastorie te vieren, en Rick vertelde me dat dit de eerste zou zijn die niet gevierd zou kunnen worden. Dus ik nodig jullie allemaal uit om na de repetitie naar de eetzaal bij mij thuis te komen. Rick vertelde me dat er genoeg bier en hapjes zijn en ik heb wat wijn in huis, dus alle ingrediënten zijn aanwezig." Drie hoera's en een liefdevolle blik van Janine maakten duidelijk dat iedereen het waardeerde.

Het tweede deel van de repetitie ging voorbij, en dit was moeilijker, want ze oefenden nu liederen die het koor goed kende, en een paar daarvan waren nieuw voor Robert. Maar het koor had geduld en hij pikte de details al snel op. Om kwart voor tien was de repetitie afgelopen, en ze volgden Robert naar de pastorie. "Ik heb zitplaatsen voor 8 personen, dus misschien moeten we wat stoelen meenemen.", zei hij en dat deden ze.

Terwijl ze de flessen openden, kwam Albert naar hem toe. "Kunnen we even apart praten?”, vroeg hij met zachte stem. "Natuurlijk, ik zal je de bibliotheek laten zien, zodat we een plek voor de piano kunnen vinden. Je kunt ook de akoestiek testen.", zei Robert terwijl hij de pianist voorging naar de oude ontvangstruimte. Albert trok de deur achter zich dicht en keek hem scherp aan.

"Je zult mijn reputatie niet verpesten, hoop ik.", begon hij. "Als ze wisten van... Nou, weet je, ze zouden me er meteen uitschoppen." Hij legde een hand op Roberts arm en trok die terug. Robert glimlachte. "Waarom zou ik?", vroeg hij. "Nou, je hebt ze al verteld dat ik muzikant of danser wilde worden.", antwoordde Albert. "Oh, maar dat is toch geen gevoelige informatie?" "Nee, maar je weet veel van me dat ik graag tussen ons wil houden." Robert knikte.

8 – Schooltijd

Robert had Albert leren kennen toen hij in het 4e jaar van de lagere school zat. Ze woonden ongeveer 300 meter van elkaar en fietsten samen van en naar school. Beiden waren einzelgänger en al snel groeiden ze naar elkaar toe. Albert was een beetje vreemd, vond Robert. Soms leek hij helemaal niet te weten waar hij was en leek hij geïnteresseerd te zijn in Inge, het lelijkste meisje van de klas. Robert was tot over zijn oren verliefd op Hester, een mooie meid met lang donkerblond haar en hele fraaie benen. Niet dat hij een kans maakte om haar vriend te worden.  Ze merkte hem nauwelijks op.

Op een dag zaten ze in zijn kamer hun problemen te bespreken. Robert had geen idee wat Albert in Inge zag, maar hij vroeg het niet. Zijn vriend was verliefd, en hij ook. Toen kwam Albert met een idee. "Je kunt Hester niet krijgen, maar ze heeft een zus, een mooi meisje met rode krullen en ze heet Vivianne." Hij glimlachte en Robert begreep wat hij bedoelde. "Als je haar nu zou kunnen redden, zou ze meteen verliefd op je worden. Wat denk je, wil je het proberen?" Robert had geen duidelijk idee wat Albert bedoelde, maar nieuwsgierigheid deed hem ja zeggen.

Albert vroeg hem zijn ogen te sluiten en ze niet te openen voordat hij hem had gezegd dat hij dat kon. Robert gehoorzaamde en toen hij ze opende, zag hij dat Albert zich had omgekleed in een driekwart rok en mouwloze blouse die hij duidelijk uit de kast van zijn moeder had gehaald. "Ze is pas om zes uur thuis, dus we hebben bijna drie uur", zei hij. "Maar wat is je plan?", vroeg Robert. "Je zult het zien.", antwoordde Albert.

Robert ging op het bed zitten en Albert begon door de kamer te dansen, waarbij hij soms zijn rok optilde om een stukje van zijn dijen bloot te leggen. Het was opmerkelijk spannend. Toen stopte hij plotseling, klaagde dat hij zich duizelig voelde en zakte in elkaar in de grote comfortabele stoel. Het was duidelijk dat hij was flauwgevallen, of Robert moest in ieder geval doen alsof hij dat dacht. Robert had hem verteld over zijn flauwval fetisj, hoewel hij die term niet gebruikte, en nu had Albert ernaar gehandeld.

Omdat Vivian geen tekenen van bijdraaien leek te vertonen, ging Robert naar haar toe en tikte haar op de wangen. Ze reageerde helemaal niet. Snel ging hij naar de badkamer en kwam terug met een mok gevuld met water, die hij voorzichtig in het gezicht van de bewusteloze roodharige sprenkelde, maar ze bleef slap en roerloos. Toen legde hij zijn onderarmen onder haar oksels en sleepte zich naar het bed. Haar slanke armen hingen slap langs haar zij terwijl hij dat deed.

Het kostte wat moeite om haar op het bed te leggen en tegen de tijd dat hij de taak had volbracht, was de rok opengevallen om hem een volledig zicht te geven op haar slappe, maar sterk uitziende dijen. Robert liet zijn handen langs haar benen glijden en tot zijn verbazing droeg ze niets onder de jurk en voordat hij besefte wat hij aan het doen was, streelde hij de penis van Albert, die steeds groter werd, totdat er iets wits en nats uit kwam. Robert slaakte een kreet en viel flauw op de grond.

Toen hij bijkwam, wreef Albert over zijn benen, nadat hij zijn broek had uitgetrokken. "Oeps, je bent echt flauwgevallen, gaat het?", vroeg hij. Robert antwoordde dat hij een beetje duizelig was, maar al snel kon hij opstaan. "Het spijt me, ik wilde je niet zo van streek maken.", verontschuldigde Albert zich, maar Robert, die eigenlijk best had genoten van flauwvallen, of liever de paar seconden voordat hij het bewustzijn verloor, zei dat hij zich geen zorgen hoefde te maken.

"Maar nu moet je Inge redden."", stelde hij voor, maar Albert glimlachte. "Dat is niet nodig, je hebt me laten ejaculeren, of klaarkomen, zoals sommige jongens het noemen. Ja, dat is wat er gebeurde toen het witte plakkerige spul eruit kwam. Ze noemen het sperma. En ik ejaculeerde weer toen ik je dijen kuste." Hij bloosde en dacht dat hij te ver was gegaan. Robert stond verbijsterd; Hij had gehoord van mannen die van andere mannen hielden in plaats van vrouwen. Ze waren slecht, had zijn moeder hem verteld. Maar Albert was niet slecht, hij wist het zeker.

"Dus jij bent een flikker?", zei hij, waarbij hij de term gebruikte die zijn moeder had gebruikt. "Dat is een woord dat sommige mensen gebruiken. Het is echter geen fijn woord, je kunt beter zeggen homo, of homoseksueel. Ja, ik hou van jongens, en ik hou van je vanaf de eerste keer dat ik je zag in je korte broek en shirt toen we aan het turnen waren. Maar je houdt niet van me, ik weet het. Je bent hetero, of heteroseksueel. Vertel alsjeblieft niemand wat er vanmiddag is gebeurd."

Robert beloofde het en nadat Albert de kleren weer had uitgetrokken, kletsten ze nog een uur over wat Albert aantrekkelijk vond in hem en andere jongens. Toen was het tijd voor Robert om naar huis te gaan en Albert begon te huilen. "Alsjeblieft, vertel het aan niemand, en doe alsjeblieft alsof je mijn vriend bent op school!", drong hij aan. Robert begreep er helemaal niets van. Hij had al beloofd te zwijgen, en hij mocht Albert nog steeds, dus het was niet nodig om te doen alsof. Albert keek hem twijfelend aan. "Dat zeg je nu, maar morgen ben je van gedachten veranderd." Nu kon Robert er niet meer tegen en hij kuste Albert op de lippen. Tot zijn verbazing slaakte zijn vriend een kreet en viel bewusteloos op de grond.

Deze keer waren een paar tikken op de wang voldoende om hem te reanimeren. Robert wachtte tot Albert weer op krachten was gekomen en hielp hem toen overeind. "Denk je nog steeds dat ik van gedachten zal veranderen?", vroeg hij. Albert vroeg zich af of zijn aanval Roberts fetisj had gewekt. "Wat dacht je toen ik neerviel?", vroeg hij. "Ik vond het best leuk, net als de flauwte toen je Vivian speelde.", zei Robert. "Maar ik moet nu naar huis."

Gedurende de volgende drie jaar bleven ze close, en Robert beantwoordde de gunst door te doen alsof hij flauwviel toen Albert een keer naakt voor hem stond nadat hij zich gedoucht had. Terwijl hij op bed lag, was hij er niet op tegen dat Albert zijn hele lichaam kuste. Het voelde goed. Na de lagere school verhuisde Alberts moeder naar een andere stad en ze verloren elkaar uit het oog.

9 – De verjaardag viering

"Natuurlijk ga ik de erotische details van onze vriendschap niet onthullen.", zei Robert, "Ik zal ook niemand vertellen dat je homo bent. Je weet dat ik het niet erg vind, dus dat is ook geen probleem. Maar wat zou een goede plek zijn voor de piano en hoe krijgen we die hier?" Albert wees naar een muur: "Dat is een goede plek. Onze koorpiano staat in het huis van Madeleine, dus we moeten met haar praten. En hij zal gestemd moeten worden, maar Gregory, dat is het vriendje van Madeleine, kan dat. Ja, Robert, we zitten bijna weer in dezelfde situatie als lang geleden. Je bent verliefd op een vrouw die je niet kunt krijgen, en ik voel me nog steeds tot je aangetrokken. Nee, ontken het niet, ik heb die blik in je ogen eerder gezien." "Madeleine is prachtig, heb je haar kuiten gezien? Pure magie, hoewel je het daar niet mee eens bent." Albert glimlachte: "De beste kuiten ooit, of je nu hetero, bi of lesbisch bent.", zei hij. "Maar laten we teruggaan naar de anderen voordat de geruchten beginnen."

Ze gingen terug en Robert legde uit dat ze herinneringen hadden gedeeld en de tijd waren vergeten. Inmiddels was het bijna 11 uur en Madeleine stond op het punt te vertrekken. Albert ging naar haar toe om over de piano te praten, en na een minuut knipoogde Madeleine naar Robert. "Kom hier, we kunnen morgen om 10 uur de piano brengen. Gregory kan hem stemmen, wat ongeveer anderhalf uur zal duren, denk ik. Gregory is mijn vriend, weet je." Robert deed alsof hij dit niet wist. "Dat is goed.", zei hij. "Goed, Albert en Gregory zullen hier morgen zijn. Het is misschien handig om hem eerst naar de kerk te brengen en dan door de gang. Ik zal Carla laten weten dat we er zullen zijn."

Langzaam begon het feest af te lopen. Albert vertrok kort na Madeleine en om 11.30 uur waren alleen Janine en Ingrid nog over. Ze hielpen Robert met het in de vaatwasser zetten van de glazen. "Je bent heel aardig geweest, Robert.", zei Janine, terwijl ze hem in de ogen keek. Hij voelde een rilling van verlangen. Deze stevige, jonge roodharige was gewoon ongelooflijk sexy. Ingrid pakte haar tas. "Loop je met me mee?", vroeg ze aan Janine. "Eh... Nee, ik heb Patty gebeld, ze is al onderweg om me op te halen. Patty is mijn kamergenoot, we delen een appartement in Amsterdam. Ik studeer biologie, zij zit in het laatste jaar van haar scheikundestudie, dus ik moet volgend jaar nog een huisgenoot zoeken.", aldus Janine.

"Vind je het prettig om in je eentje naar huis te lopen?", vroeg Robert. "O ja, ik dacht dat Janine met de bus en de metro naar huis zou gaan, en ik woon tegenover de bushalte.", antwoordde Ingrid. "Nou, welterusten dan, en we zien elkaar volgende week, hoop ik. " Jazeker, ik vind het een heel fijn koor, en Madeleine is een geweldige dirigente.", zei Robert. Ingrid vertrok en Robert keek naar Janine, die bloosde. "Patty komt helemaal niet.", zei ze met een gemene glimlach. Ik wilde je persoonlijk bedanken, maar..."

Robert keek haar aan terwijl ze haar handen voor haar gezicht sloeg. "Oh jee, ik zit weer in de problemen.", mompelde ze. "Wat bedoel je, Janine?", vroeg hij vriendelijk. "Nou, ik wilde je kussen, maar niet in het bijzijn van iedereen, want ik ben te vaak afgewezen.", zei ze met een hese stem, vechtend tegen haar tranen. "Bedoel je mensen die een bedankkus weigeren?", vroeg hij. "Ja, dat is het lot van veel dikke meisjes. Ik weet dat ze erom zouden grinniken als dat zou gebeuren.", Janine keek naar haar voeten en vermeed elk direct contact. "Nou, ik zou een kus niet weigeren.", zei Robert, en Janine keek weer op. "Echt niet?”, vroeg ze verlegen. "Nee, waarom zou ik weigeren om gekust te worden door een mooie jongedame als jij?", vroeg hij. Janine deed een stapje terug. "Je plaagt me, of je bent beleefd. Mij mooi noemen, dat kun je niet menen." Robert deed een stap naar voren: "Ik meen het echt. Je bent niet dik, je bent stevig, dat is iets heel anders. En je bent zeer goed geproportioneerd, als ik het zo mag zeggen. En je hebt mooie ogen. Ook heb je een heel goede stem. Er is dus geen reden waarom iemand op je zou moeten neerkijken.”

Janine schudde haar hoofd: "Nou, de meeste mannen hebben een andere mening. Maar zeg me eerlijk, meen je wat je net zei?" "Ik maak geen grappen over het uiterlijk van iemand. Maar je hebt gelijk; Veel mannen geven de voorkeur aan het type vrouw uit de modecatalogus. Ze weten niet wat ze missen door meisjes zoals jij uit te sluiten. Maar ik ga nu te ver."

Ze glimlachte: "Niet zo ver als ik zou willen dat je gaat. Ik denk dat je een juweeltje bent. O god, wat zeg ik!", ze verborg haar gezicht weer in haar handen. Robert legde een hand op haar schouder. "Nou, dank je, het is lang geleden dat een mooi meisje me zo noemde." "Dwazen", riep ze uit, "ik zou een moord plegen om jullie elke dag in de ogen te kunnen kijken. Ze hypnotiseren me bijna. Maar ik moet gaan, anders mis ik mijn laatste bus."

"Ik zou je naar huis kunnen brengen, dus er is geen reden voor je om haastig te vertrekken, of zonder een kus, als het aanbod nog steeds geldt." Janine sloeg haar armen om zijn hals en drukte een hartstochtelijke kus op zijn lippen, die hem deed duizelen. "Daar, en nu ben ik weg, tot volgende week. Ze rende weg en was bijna bij de voordeur toen Robert haar hoorde roepen: "Oh nee!". Hij rende de gang op en zag dat ze haar buik met haar handen bedekte. "Wat is er aan de hand, heb je pijn? Heb je hulp nodig?"

Janine keek hem vertwijfeld aan, "Oh, ik schaam me zo, ik...", ze hief haar handen op en hij zag een grote natte plek op haar jurk; Janine had spontaan klaargekomen en wist niet wat ze moest doen om haar gevoelens van schaamte te verbergen.

Even bleven beiden roerloos staan, toen stak Robert een hand uit. "Je kunt zo niet met het openbaar vervoer naar huis, dus of ik breng je daarheen, of we stoppen je jurk in de wasmachine, en jij blijft tot het droog is." "Maar dan zou ik hier moeten overnachten!", protesteerde ze. "Je hebt een keuze.", antwoordde Robert kalm. "Nee, die heb ik niet, ik kan Patty bellen en zeggen dat ik bij een van de vrouwen van het koor logeer. O shit, mijn slipje is natuurlijk ook kletsnat” "Nou, dan kun je maar beter ook je jurk en je ondergoed uittrekken, denk ik." "Maar dan zie je me wel naakt, en ik wil je niet martelen!", zei Janine, bijna hysterisch. "Ik zal je een badjas geven. Hij zal veel te groot voor je zijn, maar het is de enige oplossing die ik heb." Janine zuchtte en keerde hem de rug toe om haar glimlach te verbergen. Toch had ze geen idee wat de nacht zou brengen.

10 – Verleiding

Allereerst moest ze erachter komen of Robert zou merken dat ze geen orgasme had gekregen en dat het alleen maar water was uit het flesje dat ze in haar handtas droeg. Als hij haar zou ontdekken, zou hij heel boos kunnen zijn en zou ze haar kansen hebben verpest. Robert was teruggekomen met de badjas en sloot zijn ogen terwijl ze zich uitkleedde. Toen gingen ze naar een achterkamer waar de wasmachine stond, en ze instrueerde hem welk programma hij moest gebruiken.

Terwijl ze terugliepen, wees Robert naar de trap. Mijn zitkamer is boven, misschien kunnen we daar beter heen gaan en een kopje thee of iets dergelijks drinken. Janine volgde hem en bewonderde de kamer die hij haar liet zien. Het meubilair paste goed bij de foto's en was zeer modern. Hij nodigde haar uit om te gaan zitten en ze koos een stoel die er comfortabel uitzag.

"Vertel me nu eens, lieverd, waarom heb je een orgasme gefaket?", vroeg Robert zachtjes, "Het was maar water, ik weet hoe vrouwelijke sappen eruitzien op een kledingstuk." Janine hapte naar adem en sprong op, maar Robert duwde haar voorzichtig terug in de stoel. "Geen reden tot paniek, ik zou je voor geen goud pijn doen, en ik ben niet boos, alleen heel nieuwsgierig.", zei hij.

Janine sloot wanhopig haar ogen, niet wetend wat ze moest doen. Uiteindelijk besloot ze dat een volledige bekentenis de enige uitweg was. Ze hoefde Robert alleen maar op zijn woord te vertrouwen, en hij leek heel ontspannen. "Ik... oh jee, hoe ga ik je dit vertellen", schraapte ze haar keel. "Toen je zo aardig voor me was, was ik zo blij. Je liet je niet afschrikken door mijn uiterlijk en behandelde me gewoon als een normaal persoon. Ik denk dat ik daardoor mijn hoofd verloor. Zie je, het is niet gemakkelijk om dik of slap te worden genoemd of gewoon door mannen te worden genegeerd. Ze zijn allemaal heel aardig in het koor, maar je hebt misschien gemerkt dat ik nog steeds een beetje een einzelgänger ben."

"Je bedoelt dat ze in de pauze allemaal om mij heen dromden terwijl je met de taart zat te wachten?", vroeg Robert. "Jazeker. Nu ben je natuurlijk nieuw, en ze proberen nieuwkomers altijd een warm welkom te geven. En ze menen het echt. Maar toch deed het een beetje pijn. En natuurlijk richtte je je aandacht op Madeleine. Ze is verbluffend mooi, ik weet het en het is normaal dat een nieuwe zanger zich fixeert op de dirigent, ik deed hetzelfde toen ik bijna een jaar geleden in het koor kwam.", ze kruiste haar benen en onthulde een van haar dijen. Robert keek ernaar en ze bloosde.

"Het spijt me, ik wil mezelf niet blootgeven.", zei ze zacht. "Maakt niet uit, ik heb slechtere benen gezien dan die van jou.", zei Robert met een grijns. Janine bedekte meteen zoveel mogelijk van zichzelf en ging toen verder met haar verhaal. "Ik ben altijd stevig geweest en niemand heeft de reden gevonden. Het is niet een van de voor de hand liggende medische dingen, weet je." Hij knikte en ze ging verder: "Aan de ene kant is dat goed, want ik ben een gezonde vrouw, maar aan de andere kant denken mensen dat het komt door mijn manier van leven. Ze vinden dat ik te veel eet. Nu hou ik wel van eten, maar zelfs de dokters zeggen dat ik niet te veel eet.

Dus mijn hele leven ben ik Flubber Jannie of Dikke Jannie geweest voor veel mensen. En hoewel ik een paar vriendinnen heb, kijken mannen niet naar me om, zoals ik al zei. Maar jij bent anders, en ik dacht dat je me zelfs leuk vond. Maar nu heb ik het allemaal verpest, denk ik, ook al ben je niet boos, je moet wel denken dat ik gek of geil ben of gewoon een slet.", begon ze te huilen.

Robert knielde voor haar neer en nam haar handen in de zijne. "Oh, lieve Janine, wat een triest verhaal. Mensen die anderen beoordelen op hun uiterlijk zijn zo wreed en dom. En in jouw geval zijn ze ook blind. Je bent niet lelijk, weet je, en ik zou je nooit dik of slap noemen, zoals ik je vertelde voordat je wegrende om de laatste bus te halen, die overigens al vijf minuten weg was. Ik ken het tijdschema, zie je.

Janine bloosde weer, "Dus je had me al ontmaskerd voordat ik deed alsof ik een orgasme had gehad?", Robert knikte en glimlachte. "Ja, maar wat wil je nu echt? Je had me kunnen vragen of je langer kon blijven, of zelfs kon blijven slapen." "Ik dacht niet dat je dat zou willen, of misschien zou je denken dat ik me aan je wilde opdringen, oh, ik weet niet wat ik dacht, het is zo stom!"

Ze stond op en begon door de kamer te ijsberen. "Nou, je hebt nu geen keus, je kunt niet weg voordat je kleren zijn opgedroogd en dat duurt een paar uur. Dus je kunt net zo goed blijven. Ik heb een logeerkamer en de nodige dingen voor je persoonlijke basisverzorging, en de meeste vrouwen hebben een noodvoorraad bij zich." Janine glimlachte, "Ja, lippenstift, poeder en make-up, allemaal hier in deze tas.", zei ze.

Drie piepjes kondigden aan dat de was klaar was en Janine hing haar jurkje en slipje voorzichtig uit. Het zou minstens drie uur duren voordat ze droog waren en het was inmiddels bijna middernacht. "Bedtijd", stelde Robert voor, "ik zal je je kamer laten zien." Ze volgde hem naar boven en hij liet haar een kleine maar goed ingerichte kamer aan de achterkant van het gebouw zien. "De badkamer is verderop in de gang, tweede deur aan de rechterkant. Helaas kan ik je geen en-suite aanbieden.", grapte hij. Janine glimlachte. "Je kunt eerst gaan", zei Robert, "roep me gewoon als je iets nodig hebt of als je klaar bent."

Trillend van opwinding kwam Janine de badkamer binnen. Even had ze overwogen om Robert te vragen of ze zijn bed mocht delen, maar ze was bang dat hij zou weigeren. Dus poetste ze haar tanden en verwijderde het beetje make-up die ze had gebruikt en riepe Robert, die toen naar buiten kwam en haar op de overloop ontmoette. "Welterusten, Robert, en bedankt voor je gastvrijheid.", zei ze en kuste hem op de lippen. Robert vond het duidelijk fijn, maar ze voelde dat hij wat afstand wilde houden. 'Waarom?', dacht ze, 'was hij beleefd geweest toen hij haar charmes prees, of vond hij haar te jong? Misschien ging het te snel voor hem, ze hadden elkaar tenslotte pas een paar uur eerder ontmoet.

11 – Licht uit

Ze ging naar haar kamer en sloot de deur. Een paar minuten later hoorde ze Roberts slaapkamerdeur dichtvallen en sloot ze haar ogen. Maar de slaap bleef uit en ze stond op om een glas water uit de badkamer te halen. Robert, die ook nog niet in slaap was gevallen, hoorde haar onzekere voetstappen op de houten vloer, trok zijn badjas aan en opende de deur om te kijken of hij iets kon betekenen.

Hij deed het licht aan en tot zijn verbazing stond Janine stokstijf en poedelnaakt voor hem. Robert hapte naar adem terwijl hij haar prachtige lichaam in zich opnam. Ze was overweldigend mooi en hij voelde een stijve opkomen. "Ik hoorde je voetstappen en dacht dat je misschien wat licht op de overloop wilde.", zei hij met trillende stem. Toen viel hij voorover aan haar voeten.

Janine stond een minuut lang als versteend te denken dat hij dood was. Toen raapte ze al haar moed bijeen, knielde bij hem neer en controleerde zijn pols, die zwak maar regelmatig klopte; Robert moest zijn flauwgevallen. Ze rolde hem op zijn rug en haar hand raakte een van zijn sterke maar nu slappe dijen aan. Zijn badjas viel open en Janine bewonderde zijn nog steeds stijve penis. Het idee dat hij haar zou penetreren, vervulde haar met een oncontroleerbaar verlangen en ze begon haar handen op en neer over zijn lichaam te laten glijden, bang dat hij elk moment zou kunnen komen en haar de schuld zou geven.

Maar Robert leek heel diep bewusteloos te zijn, want hij bleef slap en reageerde niet. Janine begon zich zorgen te maken en wist dat ze een ambulance zou moeten bellen als hij niet binnen een paar minuten zou herstellen. Tegen die tijd werd Roberts penis slap en zonder te weten wat ze aan het doen was, gaf ze er een kus op. Robert begon te kreunen. Hij was bijgekomen toen Janine hem had omgerold, maar de situatie was ideaal voor een flauwval fetisjist. Vanaf zijn 23e jaar had hij zijn fetisj vrij snel ontwikkeld en had hij bij talloze gelegenheden flauwtes geveinsd, altijd in het bijzijn van knappe vrouwen of meisjes. Deze keer was hij echter echt flauwgevallen, maar dat weerhield hem er niet van om wat plezier te hebben.

Hij opende zijn ogen en staarde haar aan; Janine staarde terug, niet wetend wat ze moest doen. "Het spijt me verschrikkelijk, Robert, ik had de badjas moeten aantrekken, maar ik ben het gewoon vergeten.", zei ze met een onzekere stem. "Dat is goed, ik vergat bijna de mijne ook aan te trekken. En natuurlijk had je niet verwacht dat ik flauw zou vallen. Maar je bent zo ongelooflijk sexy, ik kon er gewoon niets aan doen." Janine vroeg of hij eerder was flauwgevallen van seksuele opwinding en Robert vertelde haar dat dit inderdaad het geval was, zonder details te vertellen.

Janine luisterde aandachtig en hij zag dat ze opgewonden raakte. "Maar vertel me, was je niet bang toen ik flauwviel?", vroeg hij. "Ja, even dacht ik dat je dood was, maar toen voelde ik je pols en realiseerde ik me dat je bewusteloos was. Toen rolde ik je om en probeerde je te reanimeren." "Door met je handen over mijn lichaam te glijden en mijn lul te kussen.", zei Robert. Janine werd bleek, gilde en viel slap in zijn armen. Hij sleepte haar prachtige maar zware lichaam naar zijn slaapkamer en legde haar wijdbeens op het bed. Voorzichtig streelde hij haar majestueuze benen en tikte haar toen op de wangen om haar weer bij kennis te brengen.

Ze keek hem met angstige ogen aan, in de verwachting dat hij wraak zou nemen, maar hij keek haar alleen maar vragend aan. "Waarom heb je gedaan wat je met mij hebt gedaan?", vroeg hij. "Ik weet het niet, ik raakte een beetje gehypnotiseerd. Je zag er zo prachtig uit terwijl je daar op de grond lag in je badjas, ik kon je niet weerstaan en moest je aanraken. Alsjeblieft, wees niet boos op me."

Robert glimlachte: "Waarom zou ik boos zijn? Ik streelde net je prachtige benen toen je buiten kennis was. Bewusteloze vrouwen winden me altijd op, ongeacht hun leeftijd. Misschien heb je iets soortgelijks met bewusteloze mannen." Janine haalde haar schouders op: "Ik weet het niet, maar ik weet wel dat je me opgewonden hebt. Dat doe je nog steeds, want je ziet er best goed uit, maar je ziet er beter uit als je bewusteloos bent. Oh jee, je moet denken dat ik gek ben."

"Nee, ik zou hetzelfde over jou kunnen zeggen. Ik denk dat het de combinatie van onschuld en schoonheid is die me opwindt. Maar het is nu bijna half twee, en ze brengen morgen om tien uur de piano. Je wilt hier eerder weg zijn, denk ik, dus we moeten iets plannen."

Janine keek hem aan en voelde dat haar kans voorbij was. "Ja, als we om 8 uur opstaan, heb ik alle tijd. Maar ik kan nu gewoon niet slapen met dat beeld van jou op de grond in mijn hoofd. En ik ben benieuwd naar jouw fetisj. Hoe is dat zo gekomen en wat doe je ermee?"

Hij vertelde het verhaal over Anita, en Janine besefte hoe graag ze in de schoenen van dat meisje wilde staan. Toen vertelde hij haar hoe hij flauwvallen had geveinsd bij escortdames en hoe hij erotische scripts had uitgewerkt met flauwvallen als hoofdthema. Er waren twee vrouwen die hij regelmatig zag om de scripts te spelen in een klein appartement aan de westelijke rand van de hoofdstad, zo'n 15 kilometer verderop. Het appartement was eigendom geweest van zijn nicht Cora en hij had het gehouden als onderdeel van de erfenis. Toen vroeg hij haar of ze interesse had om een rollenspel te proberen op basis van een van de scripts.

Ze vertelde hem dat ze het niet wist, maar vroeg of hij haar wat scripts kon laten zien, wat hij deed. Zodra ze de eerste las, wist ze dat ze haar erotische bestemming had gevonden. Het feit dat de mannelijke acteur in het script ook regelmatig flauwviel, sprak haar sterk aan.

"Ik zou het graag proberen, maar hoe kun je doen alsof je flauwvalt en jezelf geen pijn doen als je valt?"

"Dat is de grootste uitdaging. Je moet helemaal slap worden, maar ik gebruik altijd grote matrassen om de val te breken. Het maakt het wat minder realistisch, maar het is wel veel veiliger en Manon en Saskia, mijn speelkameraadjes, voelen zich op die manier een stuk comfortabeler."

"Kun je me iets vertellen over die twee vrouwen? Ze moeten heel mooi zijn."

"Elke vrouw die flauwvalt of doet alsof ze flauwvalt, is mooi voor mij. Manon is 35 en net over haar hoogtepunt heen. Ze heeft zwart krullend haar, vrij grote borsten en goede benen. Ik kies altijd vrouwen met goede benen, dat is mijn tweede fetisj, weet je."

Janine keek naar haar benen, die niemand mooi had genoemd voordat Robert dat had gedaan.

"Saskia is een brunette van 31, ze is heel gespierd maar toch enorm gracieus. Ze heeft wat ik noem moordende dijen, en ik ben daar al verschillende kerentussen  flauwgevallen."

"Wat zijn moordende dijen?"

"Dijen zo mooi dat ik er gewoon tussen moet flauwvallen. Maar Saskia wurgt me net zo lang tot ik flauwval."

Janine keek geschokt: "Maar dat is gevaarlijk!"

"Niet als je weet wat je doet. Het is een kwestie van vertrouwen. Trouwens, je hebt ook moordende dijen.

"Maar ik zal je nooit op die manier wurgen. Als dat is wat je wilt, doe ik niet mee.", Janine schudde vol afschuw haar hoofd.

"Ik zou graag het bewustzijn tussen ze verliezen, maar er zijn zoveel manieren om plezier te hebben met nep flauwtes. Ik zou niets doen wat je niet leuk vindt, maar misschien verander je van gedachten."

"Echt niet, maar er is nog iets dat je moet weten, ik heb nog nooit seks gehad met iemand, ik ben maagd. En in sommige van je fantasieën wordt de bewusteloze vrouw verkracht. Daar ben ik bang voor."

"Ik begrijp het en ik weet dat het te ver gaat. Manon vindt het leuk om geneukt te worden terwijl ze bewusteloos speelt, maar Saskia heeft er een hekel aan. We hebben het een keer geprobeerd en er zal geen tweede keer volgen, vrees ik. Maar zoals bij elk spel zijn het jij en ik die de regels maken."

Janine geeuwde: "Sorry, Robert, het klinkt heel spannend, en we moeten het proberen. Laten we een afspraak maken bij je faltje en kijken of het werkt. Je hoeft me trouwens niet te betalen. Maar we moeten snel wat slapen."

Ze maakten een afspraak voor de volgende zaterdag en toen zei ze: "Ik slaap vannacht liever niet alleen, en je bed is groot genoeg voor ons. Mag ik bij je slapen?" "Natuurlijk.", antwoordde Robert blij. Na enige aarzeling kroop Janine tegen hem aan. "Ik verwacht niets van je", zei ze, "maar ik sta open voor nieuwe ervaringen."

Robert begon haar borsten te kussen en ze kwam bijna meteen klaar. "Oh god, nu heb ik je lakens vuil gemaakt en de pret bedorven.", zei ze. "Ja en nee, ik weet zeker dat je meerdere orgasmes kunt hebben, dus laten we doorgaan.", zei Robert terwijl zijn lippen zich een weg naar beneden baanden. Janine onderdrukte een luide kreun toen zijn tong haar klitje bereikte en ze weer klaarkwam. "Het houdt niet op!", hijgde ze terwijl Robert haar natte dijen kuste. Toen slaakte ze een klein gilletje en hij voelde haar slap worden. Janine was flauwgevallen. Snel spreidde hij haar perfecte benen en ramde zijn lul naar binnen. Even later liep het zaad over haar dijen. Hij stoorde zich er niet aan, want ze was helemaal out en zou het verschil niet kunnen zien tussen haar lichaamsvloeistoffen en zijn sperma. Toen trok hij zich terug, maakte zich schoon en begon haar te wassen met een natte handdoek. Ze opende haar ogen en staarde hem aan, niet wetende dat ze geen maagd meer was.

"Wat is er gebeurd?", vroeg ze toen ze wakker werd. "We waren aan het knuffelen en toen kwam je klaar en viel je flauw.", zei Robert. "Maar maak je geen zorgen, over een paar minuten ben je in orde, en ik vind het niet erg." Janine slaagde erin een wrange glimlach te toveren, omdat ze het gevoel had dat ze zichzelf voor gek had gezet. "Als jij je wast, zal ik de lakens verschonen.", zei Robert. Janine stond op en liep de kamer uit, zonder te merken dat Robert in de lakens aan het masturberen was.

Toen ze terugkwam, was het bed helemaal fris en schoon. Ze kusten elkaar welterusten en sliepen tot 7.30 uur. Na een snel ontbijt glipte Janine ongezien het huis uit.

12 – De piano

Stipt om 10 uur arriveerden Gregory en Albert in een busje en met wat hulp van Robert brachten ze de piano naar de plaats van bestemming. Gregory bleek een lange man met een donkere huidskleur en rastahaar te zijn. Robert begreep meteen waarom Madeleine niet geïnteresseerd was in andere mannen. Na een kopje koffie trok Gregory zich terug in de bibliotheek om de piano te stemmen. Albert en Robert zaten zwijgend tegenover elkaar.

"Je hoeft echt niet bang te zijn, Albert, ik zou je voor geen goud willen ontmaskeren. We hadden tenslotte zo'n plezier samen en wie weet wat er zou zijn gebeurd als je niet was verhuisd. Maar vertel me wat er gebeurde nadat we elkaar uit het oog verloren."

Albert schraapte zijn keel: "Nou, ik veronderstel dat ik geen andere keuze heb dan je te vertrouwen. Maar voordat ik mijn verhaal vertel, laat me het jouwe horen."

Robert vertelde hem hoe hij rijk was geworden en de pastorie had verworven. Nee, hij was nog steeds vrijgezel, hoewel hij wel een paar meisjes had gehad. Albert glimlachte: "En vielen ze flauw voor jou, of jij voor hen? Kom op Rob, ik ken de meeste details; mijn moeder runde de escortservice die je gebruikte, en ik trad op als chauffeur."

Robert hapte naar adem en realiseerde zich dat ze elkaar in een wederzijdse wurggreep hadden. "Ja, en het was geweldig, hoewel sommige meisjes bang moeten zijn geweest toen ze me slap en naakt ergens in mijn appartement aantroffen. Maar het was elke cent waard."

Albert glimlachte: "Nou, aangezien we elkaar kunnen chanteren, zal ik eerlijk tegen je zijn. Na mijn afstuderen aan de Muziekacademie werk ik als gigolo, voor zowel vrouwen als mannen. Eigenlijk heb ik hier een klant, een vrouw van in de 50 met de naam Carla. Ja, ze heeft me de baan in deze kerk bezorgd. Maar nu we het toch over zaken hebben, zou je geïnteresseerd zijn in mijn diensten? Ik kan wel wat extra geld gebruiken, al zou ik je tegen een gereduceerd tarief van dienst zijn."

Voordat Robert kon antwoorden, belde Gregory Albert op. "Ik moet even naar de piano kijken, ga niet weg.", grapte de roodharige. Robert zat na te denken over het verzoek van Albert. Wat zou er gebeuren als hij zou weigeren? Het zou heel gemakkelijk zijn om elke beschuldiging te ontkennen, maar hun reputatie zou hoe dan ook worden geruïneerd. Misschien moet hij zelfs de pastorie verkopen. En Albert oefende nog steeds een vreemde aantrekkingskracht uit. Misschien was hij geïnteresseerd in het gebruik van het appartement voor particuliere diensten. De huur en zijn vergoeding zouden elkaar opheffen.

Albert antwoordde: "Greg is bijna klaar, nog maar een half uur. Nou, heb je al over mijn voorstel nagedacht?" "Ja, ik zou het graag accepteren. Maar ik heb er nog iets aan toe te voegen. Heb je er ooit aan gedacht om klanten te ontvangen in plaats van ze te bezoeken?" Albert gaf toe dat hij dat had gedaan, maar de inkomsten zouden de kosten niet dekken. Toen vertelde Robert hem over zijn appartement en stelde voor dat hij er eens naar zou kijken. Albert was aangenaam verrast en ze besloten er diezelfde middag nog heen te gaan.

Gregory was nu klaar met stemmen en Albert probeerde de piano eens goed. "Uitstekend gedaan, Greg, doe de groeten aan Madeleine van Robert en mij.", zei hij. Gregory knikte en reed weg in het busje. "Zullen we hier lunchen, en dan naar het appartement gaan?", stelde Robert voor. "Dat is een goed idee.", zei Albert.

Na de lunch stapten ze in de auto van Robert. "Waar is je appartement?", wilde Albert weten. Robert noemde het adres en Albert vertelde hem dat het niet ver van zijn eigen appartement was. "Kunnen we daar even stoppen zodat ik dit weg kan brengen?", wees hij naar een kaart met een muziekpartituur. "Ik heb het gebruikt om de piano te testen en wil het vanavond niet meenemen op mijn etentje.", zei hij.

Robert vond de kleine omweg niet erg en wachtte tot Albert terugkwam, wat iets langer duurde dan hij had verwacht. "Ik heb ook mijn brievenbus geleegd en er was één brief die ik moest lezen. Niets bijzonders, uiteindelijk.", zei hij terwijl hij in de auto stapte. Een paar minuten later kwamen ze aan bij het appartement.

"Het lijkt wel een filmset.", merkte Albert op terwijl hij de zitkamer inkeek. "Dat is het, of beter gezegd, was het.", antwoordde Robert. "Dit appartement was vroeger van mijn nicht Cora. Ze gebruikte het om allerlei soorten erotische video's te filmen, die ze vervolgens verkocht. Het was best een grote zaak, maar dat is allemaal weg nu ze dood is. Maar ik heb het intact gehouden als een soort herinnering. Kijk, de camera's zijn daar." "Wauw, ze zien er heel professioneel uit. Maar hoe ben je aan deze plek gekomen?"

"We waren heel close en ik was haar enige erfgenaam. Daarom hoef ik niet meer te werken. De erfenis was enorm. Toch heb ik haar liever dan al dat geld."

"Waar is ze aan gestorven?"

"Op een dag zakte ze in elkaar. Ik dacht dat het een van haar gebruikelijke flauwvallende streken was, maar ze was deze keer echt bewusteloos. Ze brachten haar naar het ziekenhuis en bij aankomst was ze dood. Haar hart was gestopt, waarschijnlijk vanwege een of ander medicijn dat ze gebruikte. Ze was raar, maar heel lief. Hier is een video van ons. Wil je het zien?"

Ze gingen zitten en Albert zag hoe Robert en Cora, een langbenige, heel mooie brunette van in de twintig, aan een tafel zaten. Ze waren soep aan het eten toen Cora, die gekleed was in een heel kort bruin rokje en een gele blouse, plotseling opstond en met haar ogen omhoog rolde. Toen viel ze in de armen van Robert. Robert droeg haar naar de bank en legde haar neer. De camera zoomde in op haar prachtige dijen. Hij probeerde haar bij te brengen door op haar wangen te tikken, en toen dat niet lukte, door koud water in haar gezicht te spetteren.

Cora bleef echter bewusteloos en uiteindelijk begon hij vanaf de enkels over haar benen te wrijven. Toen zijn vingertoppen haar slippertje raakten, opende Cora haar ogen. Ze keek naar Robert, glimlachte en knoopte zijn broek los, waardoor zijn stijve penis zichtbaar werd. Ze keek ernaar en voerde toen een geweldige pijpbeurt uit. Toen Robert ejaculeerde, vielen ze allebei flauw, Robert boven op haar. Toen werd het scherm zwart.

Albert was duidelijk opgewonden. "Mijn God, wat was dat geil! En wat een heerlijk grote lul had je. Het doet me denken aan het kleine toneelstuk dat we speelden toen we jong waren. O, konden we dat maar nog een keer doen!" Robert glimlachte: "Nou, ik zou het niet willen herhalen.", zei hij. "Maar we kunnen natuurlijk een script uitwerken en wat plezier hebben. We zouden het zelfs kunnen laten filmen, voor verkoop of voor privégebruik."

"Je bedoelt dat je een cameraploeg kunt inhuren? Zou dat niet riskant zijn?"

"Dat is niet nodig. Zie je, dit systeem is zeer geavanceerd en als ik een script invoer, zal het ons precies laten zien waar we bepaalde dingen moeten doen. En we hoeven het natuurlijk niet in één take te doen. We kunnen het van begin tot eind spelen en dan indien nodig enkele scènes opnieuw doen. Ik weet precies hoe het werkt."

"Oh, dat zou prachtig zijn. Kunnen we nu meteen beginnen?", Albert keek op zijn horloge. "Ach, wat jammer, dan moet ik over een uur weg. We krijgen het nooit voor elkaar in zo weinig tijd."

"Nee, dat lukt niet, maar we kunnen wel aan het script gaan werken en later terugkomen."

"Goed idee, maar vertel eens, waarom sta je zo open voor mij? Ben je niet bang dat ik je zal ontmaskeren?"

"Kijk, Albert, de enige manier waarop je me gaat ontmaskeren is door me naakt uit te kleden. Ik ken je geheim en het is niet meer dan eerlijk dat je het mijne kent. We zijn tenslotte vrienden, en hoewel iedereen denkt dat ik hetero ben, is er af en toe een verlangen naar een erotisch avontuur met een man. Je hebt dat verlangen jaren geleden gewekt en ik zou me er graag met jou aan onderwerpen. Wil je een biertje?"

Robert pakte twee flessen uit de koelkast en ze begonnen de ideeën op te schrijven. Toen Albert vertrok, las Robert ze door:

'Robert is verliefd op een vrouw die Albertina heet. Ze is langbenig en heeft rood krullend haar en een lage stem. Vanavond heeft hij haar bij hem thuis uitgenodigd. De bel gaat, Robert doet open en ze loopt naar binnen, gekleed in een kort rokje en laarzen. Haar dijen zijn erg gespierd, maar welgevormd. Ze gaan zitten en drinken wat en Albertina verleidt hem om met haar naar bed te gaan. Ze kleedt Robert uit en rent dan naar de slaapkamer en vraagt hem om een fles champagne uit de koelkast te halen. Als Robert de slaapkamer binnenkomt, ligt Albertina al tussen de lakens met haar ondergoed aan. Robert nestelt zich naast haar en ze raken verwikkeld in een tongzoen, waarbij Albertina in zwijm valt. Robert tikt op haar wangen en ze komt bij. Hij vraagt haar of ze al eerder is flauwgevallen, ze ontkent het en dringt er bij hem op aan zijn vrijpartij voort te zetten. Robert wil Albertina's beha uittrekken, maar ze ontwijkt hem en springt uit bed en daagt hem uit om haar te vangen als hij kan. Robert drijft haar uiteindelijk in het nauw en probeert de beha weer uit te doen, maar ze weert hem op een vriendelijke manier af. Dan blinddoekt ze hem en kleedt ze zich uit. Het wordt nu duidelijk dat Albertina een man is! Ze vraagt Robert om geblinddoekt cunnilingus uit te voeren. Hij zakt door zijn knieën en Albert begint te masturberen. Dan dwingt hij zijn stijve lul in Robert's mond en ejaculeert. Robert slaakt een kreet en valt flauw. Hij ligt met gespreide benen op zijn rug. Nu pijpt Albert Robert, die bijkomt, ejaculeert en weer flauwvalt. Albert rolt hem om en penetreert hem anaal. Hij komt klaar over zijn bewusteloze sekspartner heen en staat dan op om zich te wassen. Robert komt bij, maar doet alsof hij bewusteloos is als Albert terugkomt. Nu wrikt Albert Roberts mond open om zijn penis er weer in te stoppen, maar dan opent Robert zijn ogen en dreigt hem eraf te bijten. Albert valt flauw en Robert begint zijn dijen te kussen en over zijn kuiten te wrijven. Albert komt weer tot leven en ze slaan elkaar knock-out en vallen achterover op de grond. De camera zoomt in op hun stijve penissen.'

Robert vond het script leuk en keek er stiekem naar uit om het met Albert te spelen. Albert voelde zich opgetogen toen hij het appartement verliet. Het was allemaal verrassend vlot verlopen en hij was er bijna zeker van dat ze de oude vriendschap hadden hersteld. Maar nu had hij andere dingen aan zijn hoofd.

Hoofdstuk 13 – De Vlek

Cora en Robert hadden als neef en nicht een hechte band. Ze waren bijna even oud en hun ouders hielden ervan om lange wandelingen in de bossen te maken, dus brachten ze veel tijd samen door. Toen ze jonger waren, hield een van haar oudere broers toezicht op hen, maar vanaf de leeftijd van 12 jaar werden ze oud genoeg geacht om een paar uur voor zichzelf te zorgen.

Op een dag, in het huis van haar ouders, waren ze in haar kamer. Cora zag er gestrest uit en haalde een teddybeer van de vloer, waardoor een donkerzwarte vlek op het tapijt zichtbaar werd. Het was Oost-Indische inkt, die op geen enkele manier kon worden verwijderd. "Mijn vader zal me in elkaar slaan als hij het ontdekt.", zei ze angstig. Robert dacht even na, glimlachte toen en zei: "Niet als je flauwvalt."

Cora, die op de hoogte was van zijn benen en flauwval fetisj, hoewel ze de termen niet kende, glimlachte ook. "Maar ik weet niet hoe ik flauw moet vallen en ik ben bang om mezelf pijn te doen." "Als je flauwvalt op bed, is er geen risico. Probeer het gewoon." Ze oefende een paar keer en toen besloten ze dat het goed genoeg was.

Lucy, Cora's moeder, klopte op de deur en ging naar binnen. Ze zag de plek en gaf een schreeuw. Cornelis, haar man rende naar binnen, zag de vlek en begon onmiddellijk tegen Cora te schreeuwen, die prompt gracieus flauwviel op het bed. Vloekend ging haar vader naar buiten om hun huisarts te bellen. Een paar minuten later kwam hij terug en zag dat Lucy hun dochter weer bijbracht.

"De dokter zegt dat ik het een paar dagen rustig aan moet doen. Maar ze zullen er een nieuw tapijt in moeten leggen." Gelukkig was Cornelis zelf tapijtverkoper. Ze maakten er geen ophef meer over en nadat ze hadden gecontroleerd of Cora in orde was, gingen ze naar een bos rijden een paar kilometer ten zuiden van de stad. Cora en Robert waren nu alleen.

"Bedankt dat je me hebt geholpen.", zei ze terwijl ze hem kuste. "Het was heerlijk om te zien dat je deed alsof je flauwviel. Je zag er zo mooi uit terwijl je slap op het bed lag.", zei Robert. "Zie ik er alleen maar mooi uit zo?", plaagde ze. "Nee, je bent een heel mooi meisje.", antwoordde hij blozend.

Later dat jaar trouwde Jan, de oudste broer van Cora, met Ria, een knappe blonde vrouw met hele mooie benen. De liefde voor benen zat in de familie, Roberts moeder en de vrouwen van de broers van zijn vader hadden allemaal goede benen, en dat gold ook voor zijn nichten in die familielijn.

Na de bruiloft werden Robert en zijn drie nichtjes, Cora, Marja en Anita naar Cora's huis gebracht, waar Mary, een vriendin van Ria, voor hen zorgde. De bruiloft had veel indruk gemaakt op de jongeren en na het eten speelden ze hun eigen bruiloften na, zodat Robert ze allemaal mocht kussen. Vooral Marja leek het leuk te vinden; Anita was nog iets te jong om het echt te waarderen. Cora fronste haar wenkbrauwen, uit angst voor concurrentie, maar had er toch wel plezier in.

Toen ze afscheid namen, fluisterde Robert tegen Cora dat ze verreweg de mooiste was en Cora ging vrolijk naar bed. De volgende dag op school besprak de leraar het concept van het huwelijk en zei dat je niet zomaar kon trouwen. Je moest 18 jaar of ouder zijn en je mocht niet trouwen met een familielid. Dit verbrijzelde Roberts dromen, want hij zou zeker met Cora trouwen. Hij kon zijn gevoelens ternauwernood verbergen en besefte dat hij niet veel tijd meer met haar zou hebben. Dit verontrustte hem, want Cora was nu aan het veranderen in een heel mooie jonge vrouw.

De volgende keer dat ze samen alleen waren, vertelde hij haar over zijn benarde situatie. Ze glimlachte en zei dat er nog genoeg tijd over was om plezier te hebben. Toen stelde ze voor dat ze een spelletje zouden doen om hem te troosten. Ze zou flauwvallen in zijn armen en hij zou haar weer tot leven wekken. Nadat hij verschillende middelen tevergeefs had geprobeerd, bracht Robert haar bij kennis door over haar benen te wrijven en ze te strelen. Het was geweldig.

Cora begon snel seksuele ervaringen uit een boek te verzamelen en deelde die met haar neef. Langzaam begonnen ze elkaar te verkennen en op een dag, toen hij haar borsten in zijn handen nam, kwamen ze tegelijkertijd klaar. Robert viel bijna flauw van schrik, maar Cora legde snel uit dat dit het doel was van seks.

Op 18-jarige leeftijd verhuisde ze naar het kleine appartement waar hij nu zat. Ze hielden contact, hoewel de intimiteit voorbij was. Cora, die erg aantrekkelijk en sensueel was geworden, was op zoek naar een manier om de kost te verdienen. Ze werd benaderd door een pooier, maar weigerde botweg prostituee te worden, hoewel naaktheid en pornografie haar verlangens opwekten. Toen ontmoette ze Hannie, die een escortservice runde, maar die ook experimenteerde met het verkopen van erotische video's voor privégebruik. Ze bekeken er samen een paar en Cora realiseerde zich dat ze haar werkgever had ontmoet.

Enthousiast belde ze Robert op en drong er bij hem op aan om de fantasie uit te werken die ze een paar jaar geleden hadden gespeeld. Dat deed hij, en het script werd geaccepteerd en er werd € 50 op zijn bankrekening geboekt. Daarna wendde hij zich tot het schrijven van scenario's, wat hem een behoorlijke som geld opleverde in de tijd dat hij Engels studeerde. Toen belde Cora hem om te vragen of hij wilde acteren in een toneelstuk gebaseerd op zijn eerste script. Na enige aarzeling ging hij akkoord en zocht haar op in de studio, die tot zijn verbazing Cora's appartement bleek te zijn. Zelf was ze verhuisd naar een woonboot een paar kilometer verderop.

De video werd een groot succes en Robert begon aan zijn carrière als pornoacteur. Het leven was goed totdat een paar jaar later het noodlot toesloeg.

14 – Onverwachte ontmoeting

Albert deed er bijna een half uur over om de woonboot van Cora te bereiken. Robert had er geen interesse in en had hem verkocht aan een van de actrices van wat officieel bekend stond als Funnyrotics, het bedrijf dat de erotische video's produceerde. Esther, een rondborstige blondine van 27, was erg blij om het voor een redelijke prijs te kopen. Het was veel dichter bij de studio dan het huis waarin ze woonde, en er waren geen nieuwsgierige buren die zich afvroegen wat ze aan het doen was.

"Hoe is het gegaan?", vroeg ze zodra Albert binnenkwam. "Boven verwachting", antwoordde hij, "werken Robert en ik aan een script voor homoseksuelen, en hij lijkt meer dan bereid om samen te werken." Esther glimlachte, "Dus, je had de stimulatie niet nodig.", antwoordde ze. "Nee, die heb ik niet gebruikt.", zei Albert, terwijl hij het pistool overhandigde. "Goed, ik kan niet tegen bloed.", merkte Esther op. Albert lachte en dacht dat ze een grap maakte.

Esther kon echt niet tegen bloed, de kleinste druppel was genoeg om haar flauw te laten vallen. Maar ze besloot Albert niet in te lichten en glimlachte. "Dus nu zijn we klaar om de zaak over te nemen.", besloot ze. Albert knikte, maar moest toen bekennen dat hij zijn moeder nog niet had kunnen overtuigen. Het feit dat ze met het overlijden van Cora een vermogen hadden verloren, had de zaak minder rendabel gemaakt, maar toch hield ze eraan vast en aangezien ze pas 52 was, was er voor haar geen reden om het op te geven.

Esther fronste haar wenkbrauwen bij deze informatie, "Ik dacht dat je haar had overgehaald.", zei ze grimmig. "Ik ook, maar gisteren vertelde ze me dat ze van gedachten was veranderd, en ik weet niet waarom. Ze is echter bereid om een bestuur samen te stellen waarin we alle drie gelijke stemmen hebben. We kunnen dus doen wat we willen." De blonde schoonheid glimlachte. "Ik kan niet geloven dat ze het effect van haar beslissing niet beseft. Heeft ze een datum voorgesteld voor de eerste ontmoeting?" Albert knikte: "Ja, vanavond om 7 uur. We zullen bij haar dineren, ze is een uitstekende kokkin, weet je. Ik wist dat je vrij was, dus accepteerde ik ook namens jou."

Opnieuw fronste ze haar wenkbrauwen. Beslissingen nemen was iets wat ze graag zelf deed. Maar hoe eerder ze dit afhandelden, hoe beter. Het was een zware strijd geweest om zo ver te komen, want Hannie hield ervan om de leiding te hebben. Alleen het feit dat Esther veel van AI wist, had haar gebracht waar ze nu was. Albert had betoogd dat het bedrijf zonder vernieuwing failliet zou gaan, en het toevoegen van Esther aan het bestuur was de goedkoopste manier om de nabije toekomst veilig te stellen. Hannie had geaarzeld, want ze besefte heel goed wat de mogelijke gevolgen zouden zijn als ze werd weggestemd, maar uiteindelijk was ze bezweken onder de druk.

Ze kwamen om 5.30 uur aan bij Hannies huis en genoten van een uitstekend diner. Daarna gingen ze naar het kantoor boven en Hannie opende de vergadering. Albert en Esther namen hun functie van bestuurslid graag op zich en Hannie gaf aan dat ze konden stemmen vanaf het moment dat ze de benodigde documenten hadden ondertekend. De jongeren keken elkaar aan, want er stonden veel punten op de agenda die belangrijk waren en het zag er naar uit dat Hannie de beslissingen zou nemen. De voorzitter van de raad van bestuur glimlachte: "Dat is de correcte procedure, sorry."

Albert viel haar in de rede. "Vind je het niet een beetje oneerlijk om alle belangrijke beslissingen zonder ons te nemen? Ik bedoel, je hebt misschien gelijk wat de wet betreft, maar het voelt niet goed!" Hannie stond op het punt om te antwoorden toen Esther kreunde en uit haar stoel gleed. Haar slappe dijen trilden toen haar lichaam de grond raakte. "Mijn God, Esther!", riep Albert, maar Hannie liet zich niet van de wijs brengen.

"Ze zal een tijdje buiten kennis zijn, maar daarna komt het wel goed. Nu moeten we een serieus gesprek hebben voordat ze bijkomt, Albert, dus help me haar naar de slaapkamer te dragen." Albert was te verrast om te weigeren en greep Esther bij de enkels terwijl zijn moeder haar bij de armen nam. Ze legden haar voorzichtig op het bed en Hannie bond het arme meisje vast aan de enkels en polsen en knevelde haar.

"Ze zal het je nooit vergeven dat je dit hebt gedaan.", profeteerde Albert. "Ik denk dat ze dat wel zal doen als ze hoort wat ik voor haar in gedachten heb als compensatie. Maar nu moeten we praten." Albert knikte: "Maar Esther is misschien gewapend, we kunnen haar beter fouilleren en haar spullen controleren." Dat deden ze en Hannie vond het pistool dat Albert aan Esther had teruggegeven. "Wist je dat ze gewapend was?", vroeg ze, "dat wist ik", bekende Albert.

Hannie deed de kamer op slot en ze gingen aan de keukentafel zitten. "Dit is mijn plan", zei ze terwijl ze hem een glas water inschonk. "Weet je, Cora runde min of meer de video business tegen de tijd dat ze stierf. Sindsdien sluimert het, maar ik wil dat jij en Esther het weer opzetten. Nu heeft Esther alleen nog maar grappige flauwtes geacteerd, ze houdt niet van porno. Maar jij zou het niet erg vinden om in een pornoscène te acteren en je door haar te regisseren.", glimlachte ze terwijl Albert bloosde. "Kijk, Al, je bent al sinds je zevende geïnteresseerd in naaktheid. Ik was erbij, weet je." Albert bloosde nog dieper toen hij zich het tafereel herinnerde. Hij was de kamer van zijn moeder binnengelopen en vond haar naakt terwijl ze haar kleren uitzocht voor een avondje uit. Hij had haar dijen omhelsd en was toen flauwgevallen. "Je hoeft niet in de details te treden.", zei hij nors. "Jammer, je zag er zo lief uit. Kijk, ik heb een paar foto's van je liggend aan mijn voeten. Ja, ik heb alles gedocumenteerd."

Albert deed een greep naar de foto’s, maar ze stak ze in haar boezem. "Nu, ik neem aan dat je zult meewerken, maar laten we het over Esther hebben. Denk je dat ze de klus kan klaren?" Ze is meedogenloos, dus ik zou zeggen, ja.", antwoordde Albert. Maar ze zal veeleisend zijn wat geld betreft. En de escortservice levert toch niet zoveel op?"

Hannie glimlachte: "Het doet het goed genoeg, hoewel we een gewaardeerde klant hebben verloren. Je oude vriend Robert belt niet meer. Maar hij zal graag een aantal van de clips kopen, denk ik." Albert schudde zijn hoofd. "Hij heeft net een nieuw huis gekocht. Eigenlijk is het de pastorie van St. Agnes in D. Je weet dat ik de koren daar begeleid."

"Is dat waar Madeleine dirigeert?", knikte hij. "Dat zal niet goedkoop zijn geweest om te verkrijgen. Ach, misschien kun je hem overhalen om zo genereus mogelijk te zijn." "Ik denk niet dat ik dat kan. Hij lijkt erg geïnteresseerd te zijn in een meisje, Janine. Ze is dik en heeft lang rood haar. Ik weet niet wat hij in haar ziet."

"Jij niet? Ik denk dat ik het wel kan raden; Ze doet hem aan jou denken. Nee, je bent niet dik, maar je hebt wel mooie rode krullen. Je realiseert je wel dat je van hem een biseksueel hebt gemaakt, zij het een latente." Albert verslikte zich bijna: "Oh moeder, je praat onzin." "Dat is wat jij denkt. Maar zou je het contact kunnen hernieuwen?"

Albert glimlachte: "Dat heb ik al. Hij heeft me de studio laten zien, die nog intact is. Hij gebruikt de plek om vrouwen te ontmoeten en heeft me aangeboden om het te gebruiken als ik eens plezier wil hebben. Eigenlijk hebben we samen een script geschreven voor een homo pornoclip. Hij heeft echt een vunzige geest." Hannie lachte: "Nou, ik zou hem graag aan boord hebben als scenarioschrijver. Zou hij goed genoeg zijn voor acteur?"

"Ik denk dat hij het talent heeft, maar hij is erg rijk, dus ik zie niet in hoe hij kan worden overgehaald." Een geluid uit de slaapkamer gaf aan dat Esther weer tot leven was gekomen. Hannie stond op en kwam een minuut later terug met Esther, nog steeds aan de handen gebonden, maar niet meer gekneveld. Albert zag dat de jonge vrouw bang was.

"Ik heb een voorstel, Esther", zei Hannie, "ik wil dat jij en Albert de video business runnen. Je zult de onschuldige flauwtes doen en Albert de erotische. Hier zijn de details. Bestudeer ze op je gemak." Esther schoof het papier weg. "Waarom heb je me gedrogeerd?", vroeg ze, terwijl ze probeerde zelfverzekerd over te komen.

"Omdat mijn zoon en ik een privégesprek wilden hebben. Hij had me ook verteld dat je misschien gewapend was. Maak je geen zorgen, ik zal het pistool teruggeven nadat we tot een akkoord zijn gekomen. Natuurlijk heb ik de kogels eruit gehaald. Wist je dat je nog maar twee schoten over had? Lees nu de voorwaarden en accepteer of weiger."

"Wat als ik weiger?", zei Esther terwijl ze al haar zelfvertrouwen verzamelde. "Dan ontsla ik je, niets meer en niets minder. Wees niet bang, ik zal je nooit ontmaskeren als actrice. Maar ik dacht dat je geïnteresseerd was. Misschien was je zelfs een beetje jaloers op Cora? Ik bedoel, wie zou verwachten dat ze zou sterven aan een overdosis als ze nooit drugs had aangeraakt? Ik zou je kunnen ontmaskeren als haar moordenaar."

Esther slaakte een scherpe kreet en plofte op de grond. "Geen ruggengraat", oordeelde Hannie. "Jammer dat je niet van meisjes houdt, Albert, je zou nu je pleziertje kunnen hebben." Ze wachtten tot de mooie blondine bijkwam, wat ze binnen een paar minuten deed. "Ik zal het document ondertekenen.", zei ze toen ze weer op krachten was gekomen. "Ik wist dat je dat zou doen.", glimlachte Hannie.

15 – Janine wordt uitgenodigd

Robert legde het script in een la en keek op zijn horloge. Het was bijna vijf uur en hij wilde niet terug in de spits. Hij wipte een plaatselijke winkel binnen en kocht een Surinaams gerecht voor zichzelf. Toen belde hij Janine, zich realiserend dat de kans klein was dat ze langs zou komen, maar hij wilde het toch proberen.

Janine vertelde hem dat ze net een vriendin had bezocht, slechts 5 kilometer van waar hij was, en dat ze op een tram naar het centrum was gestapt. Ze vroeg hem het adres en beloofde toen binnen het uur te zijn. Robert zei dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over het avondeten en kocht snel een Libanees gerecht in een van de kleine winkeltjes in de buurt.

Janine bekeek hem vanuit het vervallen café in het winkelcentrum. Ze was inderdaad op bezoek geweest bij een vriendin, maar nadat Esther haar het adres had gegeven en haar had verteld dat ze Albert over een uur verwachtte, was ze vertrokken en op weg gegaan naar het uiterste westen van Amsterdam. Ze had Albert zien vertrekken en had even overwogen om aan de bel te trekken, maar had besloten nog even passief te blijven om geen argwaan te wekken. Maar toen belde Robert haar, en ze kon niet weigeren.

Esther en Janine waren al meer dan 10 jaar bevriend. Ze ontmoetten elkaar bij Shoutout, de trainingsgroep van de lokale cheerleaders. Esther was de beste van de klas geweest met haar prachtige benen en sublieme gevoel voor ritme. Janine, die op dat moment een aardig, mollig meisje was (de aandoening had nog geen merkbare resultaten opgeleverd, hoewel deze sluimerde) was tweede en ze hadden een aangename rivaliteit ontwikkeld.

Toen Esther in het acteer vak ging, had Janine graag in haar voetsporen willen treden, maar ze was inmiddels veel aangekomen en was nog niet klaar om nog een weigering te accepteren. Maar ze hielden contact met elkaar en ontmoetten elkaar twee of drie keer per jaar.

Janine wachtte nog een half uur en belde toen aan. Robert deed open en een paar minuten later kusten ze elkaar. "Laten we eerst eten, ik zal je later de studio laten zien.", stelde Robert voor. Ze had geen bezwaar tegen die volgorde van gebeurtenissen, en ze genoten van hun maaltijd, waarbij ze beide gerechten deelden, die erg lekker waren.

Toen liet hij haar het huis en de studio zien. "Hebben jullie al besloten?", vroeg Robert terwijl ze op de bank zaten. "Ik weet het niet", zei ze aarzelend, "ik bedoel, mijn foto's zouden dan op internet beschikbaar zijn. Als mijn ouders erachter kwamen, of iemand van de kerk..." "Dat zou impliceren dat ze de website hadden bezocht, nietwaar?", reageerde hij. "Trouwens, ik zou het toch weten, en de vrouw die de leiding heeft ook. Ze runt ook een escortservice en is ook moeder van iemand die betrokken is bij het koor."

"Je bedoelt Albert", flapte ze eruit. "Ja, hoe heb je het geraden. Vertel me, heb je ons bespioneerd?"; Roberts stem nam een dreigende toon aan. "Nee, maar Esther heeft het me verteld. Zij is de vriendin die ik bezocht, en ze zegt dat ze een actrice is die deze studio gebruikt." "Ah, ja, die mooie blonde met bruine ogen, grote borsten en prachtige dijen.", zei Robert. Janine knikte en keek hem angstig aan.

"Maak je geen zorgen, je hebt niets verkeerds gedaan, maar dat had ze voor zichzelf moeten houden.", zei hij peinzend. "Alsjeblieft, wees niet boos op haar. Ze zit in financiële problemen en we zijn zielsverwanten. Ik zal het aan niemand vertellen, eerlijk gezegd, dat beloof ik."

Robert zuchtte: "Ik weet dat ik je kan vertrouwen, en het maakt eigenlijk niet uit. Jammer dat ze in de problemen zit, ik had haar graag geholpen als ze het me maar had verteld. Maar om terug te komen op je twijfels, ja, je loopt het risico dat mensen je herkennen, maar aan de andere kant kun je veel geld verdienen en misschien zouden we samen handelen, hoewel je het type lijkt te zijn voor onschuldige flauwtes in plaats van erotische flauwtes."

Toen hij haar verbijsterde gezicht zag, ging hij verder met het beschrijven van de verschillende categorieën. “De meeste clips draaien om onschuldige, of grappige flauwtes. Nogal dwaze verhalen waarin meisjes worden knock-out geslagen met nephamers, flauwval apps of door sterke emoties op te wekken. Esther is best goed in die clips. Dan zijn er meer realistische flauwvallen, zoals meisjes die knock-out worden geslagen door een inbreker of in catfights over kleding of jongens. Chloro is een andere tak, die voor zich spreekt. En dan zijn er nog erotische flauwtes, met seks met bewusteloze meisjes. Vlak voor haar dood was Cora begonnen met het publiceren van filmpjes waarin jongens het slachtoffer zijn. Ze verkopen verrassend goed. En ik veronderstel dat lesbische en homoseksuele dingen het volgende zullen zijn, vooral als Albert erbij betrokken raakt. Hij en ik hebben vandaag aan een script gewerkt."

Janine kwam sterk in de verleiding om zich bij het team aan te sluiten en Robert belde Hannie om een afspraak te maken. Ze was opgetogen en vertelde hem toen dat Esther en Albert de video-afdeling zouden runnen.  Toen Janine dit hoorde, besloot ze meteen mee te doen. "Ze kent zowel Albert als Esther, geloof het of niet.", zei Robert. "Ik zal Esther vragen om het intakegesprek te doen.", zei Hannie.

"Kun je een paar van de filmpjes laten zien die hier gemaakt zijn?", vroeg Janine. "Tuurlijk", Robert liet haar vervolgens het filmpje zien waarin hij met Cora te zien was en Janine kon een rilling van genot niet onderdrukken toen ze zag dat Robert Cora's dijen streelde. "Dit is een voorbeeld van een meer realistische flauwte.", legde Robert uit. "Er is echter ook een pornoversie van deze clip. Zou je het willen zien?"

Janine bloosde en knikte, en Robert voerde een code in. De clip ging daarna verder. Cora wees naar de broek van Robert en de camera zoomde in op zijn stijve.  Toen voerde Cora de pijpbeurt uit én en neef en nicht vielen flauw.  Janine kreunde en kreeg een orgasme.

Robert keek haar aan en glimlachte. "Dat heb je niet geveinsd!", zei hij, en Janine bloosde. "Dit is zo opwindend! Ik kon er gewoon niets aan doen.", zei ze. "Nou, het is maar goed dat je op tijd je rok optrok en je slip naar beneden deed.” Janine had voorzorgsmaatregelen genomen om haar kleren niet vuil te maken. "De douche is daar beneden, eerst aan de linkerkant. Je vindt handdoeken in de kast, dus ga je gang." Janine verdween en hij luisterde naar het water dat in de badkamer stroomde, wensend dat hij bij haar was.

Toen ze terugkwam, vroeg ze hem of hij iets wilde vertellen over het maken van clips. "Het moet moeilijk zijn om een overtuigende nepflauwte te doen.", merkte ze op, "Hoe doe je dat?" Robert glimlachte: "We doen natuurlijk veel bewerkingen en we gebruiken grote matten om op te vallen. En soms rolt het meisje gewoon met haar ogen en krijgen we een fade-out. In de volgende scène ligt ze op de grond met haar ogen dicht. Maar ik zou je kunnen laten zien hoe ik flauwval, en misschien wil je het eens proberen."

Hij legde de mat op de grond en viel slap neer. Janine keek toe en verwachtte dat hij zou opstaan, maar hij bleef roerloos liggen. Ze boog zich over hem heen en kon het niet laten om hem op de mond te kussen, waarop Robert weer bijkwam.

"Dat was goed!", zei ze, "Even dacht ik dat je echt bewusteloos was." "Oefening baart kunst", antwoordde Robert. "Nu moet je het proberen." Janine viel niet erg overtuigend flauw. "Ontspan meer, je kunt jezelf geen pijn doen zolang je op de mat landt." Ze probeerde het een paar keer en zakte uiteindelijk achterover, haar prachtige dijen trilden toen ze de mat raakten. "Wauw, je bent een echt talent!", riep Robert uit. "Maar het wordt tijd dat we naar huis gaan, helaas."

16 – Rivaliteit

Janine's interview met Esther verliep erg goed en ze trad toe als actrice. Ondertussen waren de voorbereidingen voor kerst in volle gang. Het koor zou op kerstavond om 11 uur optreden en ze waren hard aan het studeren. Milly merkte Roberts interesse in Janine op en had het gevoel dat ze hem kwijt was. Een paar weken lang overwoog ze het koor te verlaten, maar na de laatste repetitie in november legde hij een hand op haar schouder en vroeg haar of ze met hem wilde dineren op zijn verjaardag, 1 december.

"Geef je een feestje?", vroeg ze, in de veronderstelling dat hij misschien ook Albert en Janine en misschien wat familieleden had uitgenodigd. Robert schudde zijn hoofd: "Nee, alleen jij en ik. Ik hou niet zo van feestjes, en we hebben lang niet gepraat."

Milly haalde haar schouders op: 'Je lijkt meer geïnteresseerd te zijn in Madeleine en vooral in Janine. Nu gaat Madeleine niet in op uitnodigingen van leden van het koor. Ze heeft genoeg aan Greg. Maar waarom heb je Janine niet gevraagd? Of heeft ze je afgewezen? Ze lijkt nogal gecharmeerd van Albert."

Zodra ze deze woorden had uitgesproken, legde ze een hand op haar mond. "Oh, het spijt me Robert, dat had ik niet moeten zeggen." Robert grijnsde: "Ik weet dat ik Madeleine niet kan krijgen, en ik weet dat Janine van Albert houdt, maar ze is niet zijn type, arme meid. Nee, ik heb het haar niet gevraagd, je bent geen tweede keus. Weet je, Janine is prachtig, maar ik zou geen avond doorbrengen met een meisje dat liever met iemand anders is."

Janine, hoewel het beeld van Robert die flauwviel na de pijpbeurt levendig in haar geestesoog was gegrift, had niet veel interesse getoond in Robert als persoon. Ze bereidde zich voor op haar eerste clip en had Albert overgehaald om haar tegenspeler te zijn. Robert en Esther waren bezig geweest met het schrijven van een script, dat nu bijna af was. Het was een vrij uitgebreid verhaal waarin zij ook een rol speelden. De clip zou een week voor Kerstmis uitkomen en zou De Kerstboom Des Doods heten.

Robert vertelde Milly wijselijk niet over wat Albert, Janine en hij zouden gaan doen en wachtte geduldig tot Milly tot rust was gekomen. "Alsjeblieft, vergeef me Robert, het is gewoon dat ik je zo gemist heb. Ik dacht dat je nooit meer bij me terug zou komen. Immers..." "Je bent een fijne vrouw.", onderbrak Robert om de zin voor haar af te maken. Milly keek hem aan, niet zeker of ze hem kon geloven.

"Maar waarom heb je zo lang gewacht? Je moet ander vrouwelijk gezelschap hebben gehad. Was het Carla misschien?" "Nee, Carla is een goede vrouw, maar ik voel me niet tot haar aangetrokken. En je hebt gelijk, ik denk dat Janine vreselijk sexy is, maar er is geen match, dus ik veronderstel dat we goede vrienden zullen zijn. Tenzij Albert natuurlijk van gedachten verandert."

Milly glimlachte: "Ik denk wel eens dat Albert niet op vrouwen valt. De manier waarop hij naar de mannen in het koor kijkt, verraadt hem bijna. Niet dat ik er bezwaar tegen heb als hij homo is, maar arme Janine, ze maakt geen schijn van kans. Maar je kent Albert heel goed, dus heb ik gelijk?" Robert weigerde te antwoorden, maar de stilte vertelde haar genoeg. Ze vroeg zich af of Robert zijn vriend wilde beschermen, maar dat ging haar tenslotte niets aan.

"Nou, wil je met me dineren, of zal ik mijn verjaardag alleen doorbrengen?", vroeg Robert. "Ga je koken, of ben je van plan om uit eten te gaan?", antwoordde ze. "Ik dacht aan La Rose.", zei Robert. "Goede keuze, niet dat ik twijfel aan je talenten als kok trouwens. Ja, ik zou graag met je dineren.", zei ze met een glimlach. "Dan reserveer ik om half zes een tafel voor twee.", zei Robert.

De volgende dag begonnen ze met het repeteren van het script, wat nogal gewaagd was voor Kerstmis:

Scène 1

'Robert en Janine zijn een stel, net als Esther en Albert. Janine, gekleed als kerstvrouw in een heel kort jurkje en netkousen, heeft een kerstboom gekocht die ze nu aan het versieren is. Ze loopt rond de boom met een klein ornament en besluit waar ze het moet ophangen. Uiteindelijk vindt ze de juiste plek, maar bij het bevestigen prikt een naald van de dennenboom in haar vinger. Ze slaakt een kleine kreet van pijn, kijkt naar haar vinger en valt flauw achterover.

Scène 2

Robert, die aan het douchen is, rent naakt de kamer in nadat hij haar heeft horen vallen. Hij probeert Janine te reanimeren door over haar benen te wrijven, maar ze blijft bewusteloos. Langzaam werkt hij zich een weg omhoog tot zijn vingers haar g-spot raken. Hij verwijdert de kousen en haar slipje en beft haar. Janine krijgt een orgasme, Robert ejaculeert en valt flauw boven op haar.

Scène 3

Albert en Esther arriveren. Hij draagt een nauwsluitend pak, zij draagt hotpants, waardoor haar mooie benen zichtbaar zijn. Ze bellen aan, maar niemand doet open. Ze krijgen een reservesleutel van een buurman die niet zichtbaar is in de clip en gaan het huis binnen. Als ze hun vrienden bewusteloos vinden, komen ze onmiddellijk in actie en rollen ze Roberts slappe lichaam van Janine af. Tot Esthers ontsteltenis raakt Albert erg opgewonden, kleedt zich uit en begint Robert van top tot teen te kussen, waarbij hij twee keer klaarkomt.

Scène 4

Esther staat eerst versteend en wordt dan heel boos. Ze grijpt Albert vast, maar hij slaat haar knock-out met een klap op de kin. Esther valt voorover bovenop Robert, die niet bijkomt. Nu richt Albert zijn aandacht op Janine. Hij ziet dat ze een orgasme heeft gekregen wordt geil. Hij scheurt Janines kleren uit en dringt haar bewusteloze lichaam binnen. Ze komen tot een climax en Albert valt flauw als Janine bijkomt.

Scène 5

Janine staat langzaam op en sleept Alberts lichaam naar een andere kamer waar ze hem pijpt. Albert ejaculeert en komt bij. Ondertussen is Esther weer bij bewustzijn gekomen en ze begint over Roberts benen te wrijven in een poging hem te reanimeren. Robert komt bij, denkt dat hij verkracht is door Esther en schopt haar in haar kruis. Esther zakt bewusteloos op de grond.

Scène 6

Robert realiseert zich dan dat ze hem probeerde te helpen en knielt naast haar neer en trekt langzaam al haar kleren uit. Dan kust hij haar mooie tieten en dijen en rolt haar op haar buik om haar kont, de achterkant van haar dijen en haar mooie kuiten te kussen. Esther begint te kreunen, maar blijft bewusteloos. Robert overweegt haar te beffen, maar de eerdere ervaring met Janine weerhoudt hem ervan om het te doen. In plaats daarvan neukt hij haar anaal en terwijl hij ejaculeert, opent Esther haar ogen. Dan stormen Janine en Albert binnen, allebei heel boos. Robert en Esther springen op. Janine grijpt Esther bij de keel en de blonde schoonheid verliest het bewustzijn, maar Albert slaat Janine knock-out met een klap op haar hoofd. Robert valt Albert aan, maar hij dwingt Robert op zijn knieën en neemt hem in een wurggreep met zijn dijen.

Scène 7

Robert valt flauw, Albert ejaculeert over zijn bewusteloze vriend en valt flauw boven op hem.

Janine bleek een geweldige actrice te zijn en ze slaagden er zelfs in om de eerste twee scènes op te nemen, ook al moesten ze die onderbreken omdat zowel Janine als Robert vaker een orgasme kregen dan het script voorschreef. "Je doet het geweldig, Janine", zei Albert, "en je valt nog gracieuzer flauw dan toen we samen speelden.", zei hij tegen Robert. Janine keek verbaasd. "Kom op, Janine, heeft hij je niet verteld over onze kleine affaire?", Janine schudde haar hoofd. "Ik ben blij, dus hij heeft je ook niet verteld dat ik een homo ben?", slaakte de verbijsterde roodharige een kreet en viel flauw in Roberts armen. "Hmm, misschien hebben we de basis voor een ander verhaal.", zei Albert droogjes.

Janine kwam binnen een paar seconden weer bij en bood haar excuses aan. Toen stelde Esther voor om de volgende dag terug te komen om nog wat scènes te doen. Die nacht huilde Janine zichzelf in slaap. Ze zou Albert nooit krijgen en ze had haar kans verspeeld met Robert, die zeker geen tweede keus wilde zijn.

Ook Esther had een onrustige nacht, want Janine had bewezen een groot actrice te zijn en ze vreesde voor haar eigen positie. Het feit dat Robert binnen het uur drie keer was klaargekomen, vertelde haar hoe onder de indruk hij was van de stevige roodharige. Ze herinnerde zich de dagen op school dat hij een blik op haar benen wierp. Had ze zich maar gerealiseerd wat een sensuele man hij zou worden. Nou ja, misschien zou ze nog een kans krijgen.

Albert sliep goed na het masturberen met Roberts naakte lichaam in gedachten. Hij hoopte dat het homoscript dat ze samen hadden geschreven snel zou worden verfilmd. Robert was een geweldige kerel en hij had hem bevrijd van het bewaren van zijn geheim om hem te bedanken. Twee koorleden wisten het inmiddels, maar ze zouden hem niet verraden. Janine was van streek geweest, arm ding. Hij wist dat ze hem leuk vond, maar hij had niet verwacht dat ze flauw zou vallen. Nou, Robert zou blij zijn geweest om haar te vangen en haar slappe lichaam vast te houden.

Robert kwam zeer tevreden thuis. Hij had het geweldig gevonden om met Janine te acteren, en haar flauwte was een onverwachte bonus geweest. Hij was ook blij dat Albert Janine over zijn seksuele voorkeur had verteld. Natuurlijk was het moeilijk voor haar om de klap op te vangen, maar het zou zijn kansen bij haar kunnen vergroten.

Esther had lang getwijfeld voordat ze de rol op zich nam in de clip die ze aan het opnemen waren. Tot nu toe had ze alleen maar onschuldige flauwtes gedaan, en het idee om erotische flauwtes te doen sprak haar helemaal niet aan. Toen Albert haar vertelde dat ze vooral erotische flauwtes gingen doen, had ze overwogen om te vertrekken, maar dat zou haar zonder een groot deel van haar inkomen achterlaten. Toch had ze zich tegen het idee verzet, totdat Hannie haar vertelde dat er in Duitsland een bedrijf was dat veel groter was dan het hunne en dat zich op de markt van onschuldige flauwtes had begeven. Eigenlijk combineerden ze voetenfetisj en flauwval fetisj en aangezien de meisjes die ze in dienst hadden extreem goede benen hadden, kochten veel benenfetisjisten nu hun clips bij hen.

"Je moet je realiseren dat we helemaal opnieuw moeten beginnen, Esther.", had Hannie aan het eind van haar uitleg gezegd. "Je zou natuurlijk kunnen proberen een baan in Duitsland te krijgen, je benen zijn absoluut fantastisch en Hermann zou je graag in dienst nemen. Ik zou hem een aanbeveling kunnen sturen als je wilt."

Esther was verrast toen ze hoorde dat Hannie haar rivaal kende en op goede voet met hem leek te staan. "Dus, je kent hem? Wat is je volgende plan, het bedrijf verkopen?", probeerde ze haar gevoelens niet te verbergen. "Misschien, maar voor nu hebben we afgesproken om verschillende niches te bedienen. Het is bijna onmogelijk om in Duitsland op een legale manier porno clips te produceren."

Esther had haar wenkbrauwen gefronst, maar besloot uiteindelijk te blijven en ze moest toegeven dat het beter was dan ze had gedacht. Ze genoot ervan om Robert te zien doen alsof hij flauwviel, vooral als hij naakt was. Het enige wat haar stoorde was dat Janine misschien interesse in hem zou krijgen, nu Albert haar had afgewezen. Ze wist dat Robert van mollige vrouwen hield, maar misschien was de roodharige een beetje te stevig voor hem.

De opnames van de clip verliepen goed en Albert en Robert kwamen overeen om het script dat ze samen hadden geschreven uit te voeren op 8 december, een week na Roberts verjaardag. Daarna gingen ze naar de moeder van Albert, die blijkbaar nieuwsgierig was om de oude vriend van haar zoon weer te ontmoeten.

Esther ging nu aan de slag met het monteren van de clip en op Roberts verjaardag had Milly lang bij de kapper gezeten om het diner voor te bereiden. Daarna koos ze een mooie zwart-zilveren jurk uit haar kledingkast en om kwart over vijf was ze helemaal klaar voor een avondje met Robert. Ze vroeg zich nog steeds af waarom hij haar had gekozen, maar vond het verstandig om het hem niet te vragen.

Robert belde even later bij haar aan en samen liepen ze naar het restaurant. "We zijn nog wat vroeg, maar ik wilde de avond beginnen met wat bubbels.", zei Robert terwijl ze aan de bar gingen zitten. Milly glimlachte en het diner ging voorbij alsof het een droom was, waaruit ze pas ontwaakte toen ze merkte dat ze behoorlijk aangeschoten was toen ze vertrokken. Ze leunde nogal zwaar op Roberts arm, maar hij leek het niet erg te vinden.

"Nou, zullen we afsluiten met een laatste drankje bij mij thuis?", vroeg Robert. Milly aarzelde, zich realiserend dat nog een alcoholische versnapering haar toestand zou veranderen van aangeschoten in dronken. "Ik denk dat ik genoeg wijn heb gehad, vrees ik. Misschien kun je me naar huis brengen. Ik voel me een beetje wiebelig." Robert glimlachte: "Ja, ik weet het, maar maakt niet uit, je bent geweldig gezelschap geweest. Maar je kunt koffie of thee nemen, het hoeft geen alcohol te zijn, weet je." Milly was gemakkelijk over te halen.

Hij nam haar jas en leidde haar naar een gemakkelijke stoel. "Het is mijn leesstoel, maar ik denk dat hij comfortabeler is dan de bank." Milly knikte terwijl ze ging zitten en vroeg zich af of ze weer zou kunnen opstaan. Robert zette de koffie en ging daarna op de bank tegenover hem zitten. Milly nam voorzichtig een slokje en voelde een duizeling opkomen. "Ik ben bang dat ik niet helemaal de waardige dame ben die ik probeerde te zijn toen we begonnen, Bob."

Robert keek haar aan, klaar om haar op te vangen als ze zou vallen, maar ze herstelde haar evenwicht. "Die koffie doet wonderen. Je hebt me toch niet gedrogeerd?", Milly was opeens alert en keek nogal bang. "Nee, lieverd, het is van heel speciale bonen, die de effecten van te veel alcohol tegengaan. Maar het werkt niet erg lang, misschien een half uur of zo, tenzij je nog een kopje neemt, wat je maag van streek kan maken."

Milly kreunde: "Ik hoop dat ik je avond niet heb verpest door te veel te drinken.", fluisterde ze terwijl de tranen in haar ogen stonden. "Helemaal niet. Je bent elegant en grappig geweest, een goede gesprekspartner en je bent mooi. Wat kan een mens nog meer wensen?" "Een hete jonge meid die blijft slapen.", flapte Milly eruit. "Ik moet weten waarom je me hebt uitgenodigd, op de een of andere manier lijkt het niet goed." Ze stond zo snel op dat een duizeligheid haar overviel. "Lieve God", mompelde ze terwijl ze bewusteloos in zijn armen wegzonk.

Robert droeg de slanke vrouw naar boven, naar zijn slaapkamer. Het medicijn dat hij had gebruikt had perfect gewerkt en hij wist dat Milly minstens een half uur van de kaart zou zijn. Voorzichtig begon hij haar uit te kleden en toen gleden zijn handen over haar kleine, maar nog steeds welgevormde tieten voordat ze haar melkwitte dijen begonnen te verkennen. Toen kleedde hij zich uit en hield haar in zijn armen tot ze bijkwam.

"Wat heb je gedaan!", vroeg ze, snakkend naar adem. "Je viel flauw, ik ving je op, droeg je naar de slaapkamer en kleedde je uit. Toen streelde ik je borsten en dijen, kleedde me uit en kroop naast je in het bed. Wat had je nog meer verwacht dat er zou gebeuren na een avond als deze? Je hebt me zelf verteld wat er ontbrak."

Milly kon het niet laten om te lachen. "Maar ik ben niet jong!", protesteerde ze. "Maar je bent heet en geil, en ja, ik heb een middeltje in je koffie gedaan waardoor je in slaap viel. Eigenlijk spelen we een script uit dat ik lang geleden heb geschreven, alleen dan zonder de gebruikelijke camera's." "Camera's?", vroeg Milly terwijl ze om zich heen keek. "Ja, camera's. Je weet nog niet de helft van wat er in het koor gebeurt. Janine, Albert en ik hebben een geheime carrière als pornoacteurs.", glimlachte Robert terwijl Milly weer bezwijmde.

17 – Milly's verhaal

"Waarom vertel je me dit allemaal?", vroeg ze toen ze hersteld was. "Omdat ik wil dat je met ons meedoet. Er is een grote markt voor MILFs, en jij bent er een.", Robert greep haar bij de schouders om te voorkomen dat ze weer flauwviel. "Maar waarom zou ik op je uitnodiging ingaan?", vroeg ze met een grijns. "Omdat je niet als hoer ontmaskerd wilt worden. Ja, Milly, je loog toen je me vertelde dat je nooit meer een andere man had aangeraakt nadat je weduwe was geworden. Dat heeft Hannie me tenminste verteld." Deze keer leunde Robert gewoon achterover terwijl Milly flauwviel.

"Oh, laat dit alsjeblieft een heel slechte nachtmerrie zijn.", bad Milly terwijl ze langzaam tot bezinning kwam. Maar toen realiseerde ze zich dat het allemaal maar al te echt was. Ze staarde naar haar bedgenoot, niet wetend wat ze moest doen of zeggen. "Waarom heb je gelogen, Milly?", vroeg Robert. Milly bleef maar staren en antwoordde toen: "Zou je interesse hebben getoond in een voormalig escortmeisje van 62? Had ik het risico moeten lopen om ontmaskerd te worden? Maar vertel eens, hoe ben je met Hannie in contact gekomen?"

Robert grijnsde: "Ik heb meer dan eens gebruik gemaakt van de diensten van haar meisjes. En ze is de moeder van Albert, voor het geval je het nog niet wist.", Milly’s hart sloeg een paar slagen over en Robert steunde haar om te voorkomen dat ze wegviel. "Maar maak je geen zorgen, Mil, ik zal je niet verraden, zelfs niet als je weigert. Maar er is iets vreemds aan de hand met dit koor, en dat weet je. Dus, vertel me er meer over, en over jezelf. Daarna gaan we lekker neuken om deze gedenkwaardige dag af te sluiten."

Milly haalde diep adem en begon. "Na het overlijden van mijn man kwam ik erachter dat hij schulden had. Niet een paar euro's hier en daar, maar serieuze schulden. Ik stond op het punt mijn huis te verliezen en toen las ik deze advertentie in de krant waarin een escortbureau op zoek was naar wat ze MILFS noemden. Ik moest dat woord opzoeken en realiseerde me toen dat ze vrouwen zoals ik bedoelden, dat wil zeggen een knappe vrouw van boven de 30, de normen waren toen anders." Robert glimlachte.

"Dus ik belde en na het interview begon ik mijn geheime carrière. Na een paar jaar nam Hannie de zaak over. Ze was toen 35 en had een zoon met de naam Albert. Je kunt je voorstellen hoe geschokt ik was toen hij op een avond opdook en werd voorgesteld als onze nieuwe pianist en organist. Ik denk echter niet dat hij me heeft herkend.

Nou, ik ben bij het bureau gebleven tot ik 55 werd. Tegen die tijd had ik mijn schulden afbetaald en was ik blij dat ik kon vertrekken. Ik haatte het niet, maar het werd moeilijker om enige opwinding te voelen. De meeste meisjes willen daar op zijn minst een beetje van voelen, het is niet alleen het geld waarvoor ze het doen. Oh, trouwens, mag ik wat water, zonder dat er iets aan is toegevoegd?"

Robert stond op en kwam terug met een glas en een ongeopende fles mineraalwater. Ze dronk gretig. "Dank je. Maar je hebt mijn vraag niet beantwoord. Heeft Hannie andere informatie over haar meisjes gedeeld dan wat er op haar website stond?"

"Nee, maar ik heb zo vaak op die site gekeken dat ik mij elk meisje dat erop staat herinner. En er was een foto van een slanke oudere vrouw met grote ronde kuiten die zichzelf Miranda noemde. Dat was jij uiteraard. Ik heb Hannie zelfs gevraagd of je beschikbaar was, maar ze vertelde me dat je met pensioen was gegaan en haalde vervolgens de foto van de site. Blijkbaar is ze een beetje slordig in het onderhouden ervan."

"Ze heeft de site niet bijgehouden, dat is gedaan door...", stopte Milly abrupt. Teun, wie is nu eenmaal de man van Carla, toch?", maakte Robert de zin voor haar af. Milly was verbijsterd, hoe kon hij dit weten?

"Ik ken Teun vrij goed. Hij deed vroeger klusjes in het verzorgingstehuis waar mijn oma woonde. Je weet wel, tv's installeren, helpen met computerproblemen, dat soort dingen. Op een dag vertelde hij me dat hij ook web ondersteuning deed, en hij gaf me zijn kaartje, voor het geval dat. Als je goed op de website van Hannie kijkt, kun je zien wie het heeft gebouwd, zo kwam ik erachter. Ik vraag me af of Carla het weet."

"Ik denk het niet.", antwoordde Milly. "En ze zal er niet achter komen, want onlangs heeft iemand anders de site-ondersteuning overgenomen. Een knappe blondine die Esther heet. Op de basisschool zaten we in dezelfde klas.", merkte Robert op. "Ja, Teun is nu met pensioen, hij vertelde me dat hij erover nadacht om vrijwilligerswerk te gaan doen in onze kerk. Kleine reparaties, en misschien het bedienen van de streamingdienst."

Milly keek op haar horloge, het was al ver na middernacht. "Ik denk dat ik nu liever naar huis ga, Robert.", zei ze. "Weet je het zeker? Ik had gehoopt de nacht met jou door te brengen.", antwoordde Robert. "Ik ook, maar het is een beetje te veel, ik voel me erg moe. Maar je kunt me wel eens de studio laten zien, als je wilt. Ik weet niet of ik een carrière als erotische actrice ga proberen, maar ik ben benieuwd."

Ze spraken een datum af voor het begin van het volgende jaar en Robert vergezelde haar tot haar voordeur. Daarna liep met haar naar huis, zich afvragend of ze wel eerlijk was geweest toen ze haar interesse toonde. Maar er was niets dat hij op dit moment kon doen.

18 – Hete Kerstdagen (1)

Het koor had hard geoefend voor kerstavond, er restten nog slechts 6 dagen. Albert leek een bijzondere energie uit te stralen die hen enorm inspireerde. "Ik heb je nog nooit zo vol inspiratie gezien.", merkte Madeleine op. Albert glimlachte en knipoogde naar Robert, die precies wist waar de inspiratie vandaan kwam.

Twee dagen voor de laatste repetitie hadden Albert en Robert eindelijk hun clip klaar, de eerste homoclip die gepubliceerd zou worden. Ze hadden het originele script een beetje uitgewerkt, een bron van conflict toegevoegd en bepaalde scènes herschikt.

In de eerste scène maakten Albert en Robert, beiden gekleed in tenniskleding, ruzie over het laatste punt van de wedstrijd dat werd betwist door Albert, die had verloren. Robert pleitte voor de beslissing van de scheidsrechter. Na een korte discussie gaf Albert het op en ging Robert douchen.

In de tweede scène liep Robert naakt uit de douche en stapte Albert, ook naakt, in. Hij wierp Robert een boosaardige blik toe, maar Robert merkte het niet. Albert had koffie voor hen gezet en Robert nam een slok. Nu werd Albert getoond terwijl hij masturbeerde en klaarkwam terwijl hij douchte.

Scène 3 toonde Albert die naakt naar de woonkamer liep om Robert bewusteloos op zijn rug op de grond te vinden, gedrogeerd door de koffie. Albert glimlachte en keek zijn vriend eens goed aan. Toen knielde hij bij hem neer en begon Roberts slappe lichaam te kussen, waarbij hij een stijve kreeg. Albert raakte steeds meer opgewonden en kwam uiteindelijk klaar over Roberts borst, waardoor deze weer bij bewustzijn kwam.

Robert probeerde Albert af te weren, maar hij was te zwak en Albert sloeg hem knock-out met een klap op de kin. Toen rolde hij Robert op zijn buik en begon hem weer te kussen. Robert bleef bewusteloos terwijl Albert zijn benen uit elkaar wrikte en boven op hem ging liggen.

Nu drong Albert de weerloze kont van Robert binnen en kreeg een orgasme. Robert kwam weer bij, maar deed alsof hij bewusteloos was. Terwijl Albert op zijn knieën ging zitten, plantte Robert een hak in zijn kruis, Albert hapte naar adem en viel flauw, boven op Robert.

Robert duwde Albert van zich af en keek naar zijn bewusteloze tegenstander. Toen begon hij Alberts billen en benen te strelen. Albert kreeg een orgasme, maar leek bewusteloos te blijven, maar Robert was voorzichtig en sprong op. Omdat Albert geen tekenen van leven vertoonde, rolde hij hem op zijn rug.

Langzaam begon Robert Alberts schenen en dijen te kussen en kreeg een stijve. Albert had ook een stijve en Robert nam zijn eigen lul en die van Albert en bracht ze met elkaar in contact als in een zwaardgevecht. Ze kwamen bijna gelijktijdig tot een climax en Robert viel flauw bovenop Albert. Albert kwam weer bij en liep naar de badkamer.

Hij keerde terug, druipend en met een handdoek in de hand. Hij veegde het sperma van Roberts buik en dijen en sloeg toen op zijn wangen om hem bij te draaien. Robert opende zijn ogen en Albert berispte hem omdat hij een stoute jongen was die straf verdiende.

Robert knielde voor Albert neer en pijpte hem, slikte het sperma door en viel flauw achterover. Albert glimlachte en pijpte zijn bewusteloze partner. Robert kwam weer bij en stak een hand uit, die Albert weigerde aan te nemen.

Albert dwong Robert weer te knielen en sloeg zijn dijen om zijn nek. Robert worstelde, maar na een paar minuten kwam hij klaar en raakte buiten kennis. Albert spreidde zijn benen en kreeg ook een orgasme, zijn sperma landde op Roberts billen en rug.

Albert rolt Robert op zijn rug en wekt hem weer tot leven met een tongzoen.

Esther, die het camerawerk had gedaan, was opgetogen. "Dit wordt de grootste clip die we tot nu toe hebben gehad!", riep ze uit. Albert en Robert, die hevig zweetten, namen samen een douche en kleedden zich daarna aan. Ze zouden die avond bij Hannie op bezoek gaan. Toen ze weggingen, staarde Esther Robert na. Ze moest gewoon een erotische clip met hem maken en dan proberen hem voor zich te winnen. Hij was zo sexy geweest toen hij naakt op de grond lag en deed alsof hij bewusteloos was.

Albert reed hen naar het vertrouwde huis in het kleine stadje E, zo'n 20 kilometer van de studio. Hannie ontving hen in een voor haar leeftijd vrij kort jurkje, maar dat vond Robert niet erg, want haar benen waren nog best goed. Albert vertelde zijn moeder over de clip die ze hadden gemaakt, en ze werd zichtbaar opgewonden. Ze hadden een eenvoudige maar goed bereide maaltijd met bijbehorende witte wijn en Robert zat op de bank terwijl moeder en zoon de tafel afruimden.

Esther was de clip aan het monteren. Ze had haar kleren uitgetrokken en masturbeerde elke keer als Robert flauwviel. Het was fantastisch, vond ze. Ze was zo in beslag genomen door haar werk, dat ze de bel eerst niet hoorde, maar toen ze dat deed, trok ze een badjas aan en deed open. Tot haar verbazing zag ze twee vrouwen op de stoep staan, die ze voor Jehova’s Getuigen aanzag. Ze stond op het punt te zeggen dat ze al in de Goede God geloofde toen de jongste van de twee, een fors roodharig meisje, haar een klap op de wang gaf. Toen ze viel, nam de andere vrouw, een mooie blondine van achter in de twintig, haar in haar armen en gaf haar nog een klap die haar knock-out sloeg.

"Goed gedaan, Madeleine.", zei Janine. "Laten we nu eens kijken wat ze heeft gedaan. Ze keken naar de clip en keken elkaar aan. "Zie je dat ik gelijk had?", zei Janine. "Willen we zulke mensen in onze kerk en ons koor?" Madeleine haalde haar schouders op: "Het is niet mijn kerk, noch mijn koor.", zei ze. "Maar het feit dat ze hebben geprobeerd je hierbij te betrekken, maakt me gewoon boos. Maar kijk naar de vrouw, zij komt bij."

Esther had inderdaad haar ogen geopend en keek met een mengeling van angst en woede naar de twee vrouwen. "Voordat je conclusies trekt, wil ik je dit vertellen.", zei Madeleine met vaste stem. "Het kan me niet schelen hoe je je geld verdient, en ik zie geen reden om je te laten stoppen met het maken van pornografische films, maar je hebt twee koorleden en onze organist erbij gehaald. Nu zijn we amateurs, maar ik heb plannen met dit koor, en elke connectie met dit bedrijf, hoe je het ook noemt, moet onmiddellijk stoppen."

Esther glimlachte: "Het zijn eigenlijk drie leden van je oh zo parochiale en keurige koortje. Er is een vrouw met de naam Milly, die als escort heeft gewerkt en een nieuwe carrière als actrice overweegt." "Je liegt!", riep Janine, maar Esther wees naar een boek op de bovenste plank van de bruine boekenkast. "Kijk zelf maar. Ik zal het krijgen, als je het zelf niet wilt doen."

Janine pakte het boek op. "Kijk naar sectie 2, foto 3 en kijk of je de vrouw herkent.", zei Esther koeltjes. Janine deed wat haar werd voorgesteld, slaakte een schreeuw en viel flauw op Madeleines schoot.

Esther sprong meteen op en pakte een pistool uit de la. "Nu hou je je mond en doe je wat ik zeg!", zei ze tegen Madeleine. Op aanwijzing van haar gastheer bond Madeleine Janines enkels en polsen vast en ging toen op de bank zitten, de prachtige roodharige op de grond achterlatend.

"Dank je wel, Madeleine.", zei de andere blondine spottend. "Nu, ben je bereid om te vertrekken en nooit te vertellen wat je hebt gezien?", ze speelde met het pistool terwijl ze de vraag stelde. Madeleines hersenen werkten op topsnelheid. "Nee, ik zal blij zijn om naar buiten te lopen, maar ik zal het nooit vergeten.", zei ze. "En bedreig me niet met dat ongeladen wapen."

Terwijl ze dit zei, sprong ze op om de rondborstige blonde actrice aan te vallen, maar toen greep een scherpe pijn in de borst haar en tuimelde ze achterover door de impact van de kleine kogel die haar raakte. "Domme teef, het andere pistool was geladen.", hoorde ze Esther grinniken terwijl ze het bewustzijn verloor.

Ondertussen worstelde Janine om zich te bevrijden, maar een klap met het pistool op haar achterhoofd was genoeg om haar weer bewusteloos te slaan. Nu pakte Esther haar telefoon en drukte op een contact.

"Sorry, ik moet dit telefoontje aannemen.", zei Hannie terwijl ze stopte met koffie zetten. Ze liep de trap op en er was ongeveer een minuut lang geen geluid. Toen alarmeerde Albert en Robert een dreun en ze renden naar boven naar Hannies slaapkamer. De deur was geblokkeerd, maar samen slaagden ze er uiteindelijk in om hem ver genoeg te openen om binnen te komen. Op de grond lag Hannie, wijdbeens en diep in zwijm. Albert begon meteen zijn moeder weer tot leven te wekken; Robert stond als versteend naar haar ontblote dijen te kijken. Toen pakte hij de telefoon en controleerde wie er had gebeld. Tot zijn verbazing was het Esther.

Terwijl Albert zonder enig resultaat op de wangen van zijn moeder bleef slaan, stopte Robert de telefoon in zijn zak en begon toen over Hannies welgevormde kuiten te wrijven. Na bijna drie minuten opende ze haar ogen en kreunde. "Wat is er gebeurd?", vroeg Albert, maar ze zweeg en gebaarde Robert de kamer te verlaten. Robert ging weg en rende de trap af. Snel pakte hij de autosleutels uit Alberts jas en een minuut later was hij op weg naar de studio.

"Waar is mijn telefoon?", mompelde Hannie, "ik moet haar terugbellen." "Wie?", vroeg Albert, maar Hannie zakte weer onderuit op de grond. Deze keer gebruikte Albert Roberts methode om haar bij te brengen. Het voelde raar om de benen van zijn flauwgevallen moeder aan te raken, maar het werkte. "Esther, er is een aanval op de studio geweest en er is iemand neergeschoten. Ze maakt het zelf goed, maar een vrouw genaamd Madeleine werd in de borst geraakt door een kogel. Albert?"

Ze keek naar haar zoon, die een kreet slaakte envoorovervop het bed flauwviel. Snel rende ze naar de badkamer en kwam terug met een plastic mok gevuld met koud water die ze op zijn hoofd leegde. Albert draaide zich om en hapte naar adem. "Sorry, maar Madeleine is de naam van de dirigent van het kerkkoor. Ik hoop dat zij het niet is. Maar waarom zou ze Esther bezoeken?"

"Ik weet het niet, er was ook een groot roodharig meisje bij betrokken.", zei Hannie, en Albert viel weer bijna flauw. "Dan is het de Madeleine die ik ken.", zei hij. "Ik moet meteen naar Esther gaan!" Hij strompelde de trap af en vloekte. "Mijn autosleutels zijn weg!", schreeuwde hij. "Jouw auto ook, denk ik.", zei Hannie wijzend naar de lege plek op de parkeerplaats. Albert vloekte weer, maar Hannie trok hem aan de arm. "We gaan met mijn auto.", zei ze. Albert protesteerde, want hij wilde niet dat zijn moeder betrokken zou raken bij wat klonk als een gevaarlijke zaak. Hannie was echter onvermurwbaar: "We gebruiken mijn auto, of je kunt zelf met de bus gaan.", zei ze, Albert had geen keus.

Ondertussen zorgde Esther zo goed mogelijk voor Madeleine. Ze durfde geen ambulance te bellen en belde Hannie nog een keer voor instructies. Tot haar verbazing beantwoordde Robert de oproep. Hij legde kort uit wat er bij Hannie thuis was gebeurd en adviseerde haar vervolgens om een ambulance te bellen. Het verhaal was heel eenvoudig: twee vrouwen, die zich voordeden als Jehova’s Getuigen, hadden gebeld en het huis binnengevallen en hielden haar onder schot. Ze had gedaan alsof ze flauwviel en was er vervolgens in geslaagd het pistool te pakken en het uit zelfverdediging te gebruiken. Het was niet haar bedoeling geweest om iemand te verwonden, maar ze had uit pure paniek gehandeld. "Zorg ervoor dat de apparatuur uit het zicht is voordat de politie er is, maar bel nu de medici, Madeleine moet overleven, indien mogelijk."

Albert racete met de auto van zijn moeder over de tweebaansweg. "Wat ga je doen als we er zijn?", vroeg Hannie. "Ik vermoord die klootzak!", reageerde Albert boos. "Je bedoelt Robert, maar hij heeft die Madeleine niet neergeschoten.", antwoordde Hannie. "Trouwens, het zou jammer zijn, hij heeft zulke mooie dijen en ik denk dat zijn lul best groot is."

Ondanks de ernstige situatie lachte Albert. "Ja, je hebt gelijk. Zou je hem als je seksslaaf willen?" "Dat is precies wat ik wil.", zei Hannie, en Albert besefte dat ze het meende.

"Nu moeten we ervan uitgaan dat Esther een ambulance heeft gebeld, en aangezien het een schietincident was, zal de politie er zijn als we aankomen.", zei Hannie. "Daarom is het beter om daar niet heen te gaan, maar op Robert te wachten en hem in een hinderlaag te lokken als hij thuiskomt."

"Denk je niet dat hij zal worden gearresteerd als hij op de plaats delict verschijnt?"

"Ze zullen hem ondervragen, dat is zeker, maar ik denk dat hij vanuit een plek in de buurt contact met Esther zal opnemen. Als we er maar achter konden komen waar, zouden we hem daar misschien in een hinderlaag lokken, maar dat is gewoon te riskant en onzeker."

Alberts telefoon ging en hij gebaarde Hannie om op te nemen. Het was Esther, die hen vertelde dat de ambulance nu de straat in reed, gevolgd door twee politieauto's. Ze vertelde hun wat Robert had voorgesteld en Hannie moest toegeven dat dit het beste was om te doen.

"Heeft Robert je verteld wat hij gaat doen?", vroeg ze. Nee, ik denk dat hij slim genoeg is om hier niet te komen. Ik vermoed dat hij zijn auto bij het volgende blok zal parkeren en observeren. Als ze weg zijn, zal hij me vast wel weer bellen."", zei Esther met zachte stem. "Maar zullen ze je niet naar het bureau brengen om je te ondervragen?"", vroeg Albert. "Dat doen ze niet met een paniekerige jonge vrouw die aan hun voeten is flauwgevallen. Maar ze bellen nu. Ik spreek je later.". Esther hing op voordat ze het geluid van de deurbel hadden gehoord. "Nou, laten we gaan posten bij Robert thuis. Ik ben benieuwd wat hij met je auto gaat doen.", zei Hannie.

19 – Hete Kerstdagen (2)

"Alsjeblieft, maak me los.", smeekte Janine, "Deze touwen doen echt pijn." "Sorry, dat past niet in mijn verhaal", antwoordde Esther met een wrange glimlach. "Zie je, jij en Madeleine probeerden het huis binnen te komen zonder mijn toestemming. Ik sloeg je knock-out en schoot haar neer, allemaal uit zelfverdediging. Het zal heel moeilijk zijn om mijn ongelijk te bewijzen."

De deurbel ging en twee medici brachten een brancard binnen. Ze werden gevolgd door twee vrouwelijke politieagenten. "Ik ben bang dat we u naar het bureau moeten brengen, mevrouw", zei een van hen na het aanhoren van het 'slachtoffer'. "Maar...", Esther rolde met haar ogen en zakte in elkaar op de grond. Ze doet alsof ze flauwvalt, dat is haar vak!", riep Janine uit. 

"Niemand heeft je een vraag gesteld, onthoud dat je onder arrest staat!", zei de jongere agent, maar toen fluisterde de oudere iets in haar oor. "We laten haar controleren door een van de medici, dan weten we het zeker.", zei ze. Maar de medici hadden het te druk met het stabiliseren van de nog steeds bewusteloze Madeleine.

"Het spijt me, het is onze plicht om te proberen deze vrouw te redden, we hebben geen tijd voor iets anders.", zei de sterke man met bruine ogen terwijl hij de brancard naar de lift stuurde. De jonge politieagente volgde de medici de lift in. "Maar er is een gemakkelijke manier om erachter te komen of de vrouw echt is flauwgevallen", vervolgde hij, "Als ze nog steeds op de vloer ligt, pak dan gewoon een van haar armen op en laat die op haar gezicht vallen. Als ze echt bewusteloos is, zal die vanzelf vallen, maar als ze doet alsof, zal ze automatisch de beweging blokkeren om te voorkomen dat ze zichzelf pijn doet."

De ambulance snelde 's nachts weg en de jonge politieagente ging terug naar de flat. Tot haar ergernis was Esther bijgekomen en haar superieur besloot dat ze op dit moment ongeschikt was voor ondervraging. "We nemen de jonge vrouw mee. Het is in geen geval toegestaan om uw flat te verlaten. We nemen uit voorzorg je telefoon mee en je blijft tot nader order verdacht." Esther glimlachte beleefd toen ze vertrokken.

Robert was naar de spoedeisende hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis gereden. Hij had overwogen de auto in de buurt van de plaats delict te parkeren, maar was bang geweest om de aandacht op zichzelf te vestigen. Er was een kans dat ze Madeleine ergens anders heen zouden brengen, maar aangezien ze was neergeschoten, zouden ze waarschijnlijk niet het risico nemen om naar een ander ziekenhuis te gaan. Hij had nog maar 10 minuten gewacht toen er met hoge snelheid een ambulance voorbijreed. Snel stapte hij uit de auto en verstopte zich bij de noodingang. Binnen enkele minuten zag hij twee medici met een brancard. "Arm ding, ze zal nog lang pijn hebben, maar gelukkig zijn er geen vitale organen geraakt.", hoorde hij een van hen zeggen.

"Jammer dat we niet konden controleren of de blonde meid echt flauwviel. Ze zag er best aardig uit."

"Die roodharige ook, heb je haar benen gezien? Gewoon geweldig!"

"Beetje te veel vet naar mijn smaak, maar ja, ze was best mooi. Deze jonge vrouw trouwens ook. Ik zag je verschillende keren naar haar kuiten kijken, fetisjist!"

Ze lachten, blij dat hun dienst er bijna op zat en dat hun patiënt niet in direct gevaar verkeerde.

Robert wachtte tot ze binnen waren verdwenen en liep toen stiekem terug naar de auto. Het was nu bijna 1 uur 's nachts. Hij opende de deur van de auto en stapte in. Wat ging hij nu doen? Hij maakte zich zorgen om Janine. Wat als ze had gevochten en ook gewond was geraakt? Maar dan zouden ze haar ook naar het ziekenhuis hebben gebracht. En Esther? Blijkbaar was ze flauwgevallen, of deed ze in ieder geval alsof. Ze zou nu waarschijnlijk alleen in het appartement zijn, maar het was te riskant om daarheen te gaan.

Daarna moest hij de auto ergens kwijt. Hij besloot hem bij de bushalte te parkeren, de sleutels op het dashboard te laten liggen en de volgende nachtbus naar huis te nemen. Het was inmiddels vijf over twee en de bus zou over vier minuten arriveren. Hij reed de auto naar de parkeerplaats van het dichtstbijzijnde blok en liet hem achter.

Terwijl hij op de bus wachtte, dacht hij na over zijn strategie. Het idee was dat iemand de auto zou stelen, wat in deze buurt zeer waarschijnlijk was. De dief zou de kentekenplaten vervangen en het zou erg moeilijk zijn om het te traceren. Maar wat als iemand de auto zou melden in plaats van hem te stelen? Albert zou ook aangifte doen van de diefstal en dan zou het ingewikkeld worden.

Met een zucht liep hij terug naar de auto en besloot naar D. te rijden en hem ergens ver genoeg van zijn huis te parkeren om elke verdenking te voorkomen. Hij zou dan de sleutels teruggeven aan Albert. Terwijl hij door de nacht reed, dacht hij na over de gevolgen van het neerschieten van Madeleine. Ze zou het koor deze kerstavond niet kunnen dirigeren. En aangezien Janine waarschijnlijk in de gevangenis zat, was er een kans dat hij en Albert zouden worden ontmaskerd. Sterker nog, dat waren ze al geweest, want Madeleine leek het te weten. Hoe had ze daar anders kunnen opduiken?

Albert en zijn moeder stonden op een parkeerplaats bij het zwembad, op 200 meter van de pastorie. Ze deden een snelle controle, maar konden de auto van Albert niet vinden. "Misschien heeft hij hem ergens gedumpt en is hij met de bus naar huis gekomen.", opperde Albert, "Als dat zo is, zou hij hier op zijn vroegst om 1.50 uur kunnen zijn. Ik denk niet dat hij al binnen is." Hannie beaamde dat. "Als hij met de bus komt, waar stapt hij dan uit?", vroeg ze. "Ofwel tegenover het restaurant verderop in de straat, ofwel bij de halte voor het zwembad. Ik denk dat het laatste waarschijnlijker is. Maar wat gaan we met hem doen?"

Hannie glimlachte. "Ik bel hem vanaf de parkeerplaats om hulp, jij slaat hem knock-out, we kwakken hem in de auto en rijden naar huis. Daar zal ik hem houden als mijn privé-seksslaaf.". Albert grijnsde: "Maar zullen de buren het niet merken?" "Nee, we zullen hem in de bungalow stoppen, en als je een brave jongen bent, zullen we hem delen." Albert stikte bijna van het lachen. "Nu ga ik naar de auto, je verstopt je bij de zijingang van het zwembad, hij is hier over 20 minuten.”

Janine werd verhoord op het politiebureau. Ze ontkende het verhaal van Esther ten stelligste. "De vrouw die Madeleine heeft neergeschoten is een pornoactrice. Zij heeft een lid van het kerkkoor en onze kerkorganist overgehaald om met haar samen te werken. Ik deed alsof ik ook geïnteresseerd was en vertelde het toen aan Madeleine. Ze was geschokt en voelde dat ze Robert, dat is de zanger, en Albert, die orgel en piano speelt, uit haar klauwen moest redden. Het is een doodzonde, weet je.", bloosde ze.

De officier knikte: 'Ik veronderstel dat het voor jullie katholieken zo is. Maar zonde of niet, het kan illegaal en mogelijk gevaarlijk zijn." Janine schraapte haar keel. "Ik heb een kopie van een contract bij me. Zou dat bewijs zijn? Ik heb het ondertekend, maar het was nooit mijn bedoeling om het na te komen.", bloosde ze weer. "Hmmm", reageerde de agent, "ik zal dit laten controleren door de juridische dienst. Misschien kan het in een zaak worden gebruikt, als die er is."

"Wat bedoel je? Jullie zullen het onderzoeken en ontdekken dat wat ik zeg waar is.", drong Janine aan. "We kunnen niet oordelen voordat we beide partijen hebben gehoord. Het verhaal van deze vrouw, Esther, is vrij sterk en zelfs als je metgezel geschikt is om voor de rechter te worden gedaagd, zou haar ontkenning niet veel bewijzen. Ze heeft een juridisch belang in deze zaak, zie je. Maar op dit moment ben je hier niet meer nodig en ben je vrij om te gaan. Je moet echter tot onze beschikking blijven, dus moet ik je bevelen naar huis te gaan en in de buurt ervan te blijven totdat je wordt opgeroepen. Dat zal binnen 72 uur zijn, denk ik. Laten we nu de persoonlijke gegevens nog eens doornemen om te zien of ze correct zijn." Vijf minuten later stapte Janine in een taxi en kwam veilig thuis.

Robert parkeerde Alberts auto aan de zuidelijke rand van het stadje waar hij woonde en begon aan zijn wandeling naar huis. Het was bijna 2 uur, maar hij zag nog wel wat mensen op straat. Dit deel van de stad stond bekend om kleine criminaliteit en drugshandel, maar hij had zich er nooit ongemakkelijk gevoeld. Vlak voordat hij het zwembad bereikte, reed de nachtbus voorbij. Hij had niet veel tijd gewonnen door de auto te nemen, dacht hij.

Albert mompelde een vloek toen de bus niet stopte. Had Robert een andere route genomen, of zou hij in de volgende zitten? Toen zag hij een lange man naar het zwembad lopen en hij trok zich terug in de duisternis.

Een klagende schreeuw om hulp deed Robert om zich heen kijken. "Hier meneer, op de parkeerplaats. Alsjeblieft, kun je me helpen?" Robert kende de trucs van de criminelen hier en veranderde zijn koers in de tegenovergestelde richting. Plotseling kreeg hij een klap op zijn hoofd, zijn benen begaven het en hij viel bewusteloos op de stoep.

"Goed gedaan, Albert.", zei Hannie terwijl ze zijn slappe lichaam naar haar auto sleepten. "Ik hoop dat niemand ons heeft gezien.", zei Albert. "Hij is een slimme jongen. Waarschijnlijk dacht hij dat ik een lokvogel was." "Nou, hij had gelijk, hè?", glimlachte Hannie. Ze stopten Robert in de auto en reden rustig weg.

20 – Hete Kerstdagen (3)

In het ziekenhuis werd de kogel uit Madeleines borst gehaald en een uur na de operatie kwam ze bij. "Morgen word je ondervraagd door de politie", zei de nachtzuster. "Is er in de tussentijd iemand die we kunnen bellen?" "Gregory, mijn partner.", zei ze zwakjes, wijzend op haar telefoon. Gregory haastte zich onmiddellijk naar het ziekenhuis en nam wat benodigdheden mee. "Ze zal hier nog wat langer moeten blijven, maar we hopen haar voor de kerst te ontslaan.", zei de verpleegster. "Ze zal een paar weken pijn hebben, maar ze zal het overleven."

Madeleine huilde toen ze Gregory zag. "Kijk!", ze liet hem het verband zien. "Het zal een lelijk litteken achterlaten tussen mijn borsten.”Gregory kuste haar teder. "Maakt niet uit, je leeft nog. Maar wat was je aan het doen?"

De verpleegster greep in. "Madeleine is nog zwak en heeft rust nodig. Als je wilt, kun je bij haar blijven slapen, maar nu niet meer praten, ze moet slapen." "Je kunt beter naar huis gaan, Greg, ik bel je morgenochtend.", Madeleine vocht om niet flauw te vallen. "Welterusten, liefje.", zei Greg terwijl hij haar kuste. Madeleine verslapte in zijn armen en hij zag er bang uit. "Ga nu.", zei de verpleegster terwijl ze op een bel drukte. Gregory verliet de kamer en zag 2 medici naar binnen stormen. Hij ging op een bankje zitten, niet in staat om zijn geliefde te verlaten. Tien minuten later kwamen de medici weer naar buiten. "Ze is in orde, ze is alleen flauwgevallen van de spanning. Ga naar huis, je zult je energie nodig hebben om haar de komende weken te ondersteunen." Gregory nam de trap naar beneden naar de parkeerplaats en reed naar huis, zijn hoofd vol vragen.

Albert parkeerde de auto in de laan die naar de bungalow leidde. Hij had nooit begrepen waarom zijn moeder die had gekocht. Hij lag slechts 200 meter van haar eigen huis, dat ze niet had verkocht, en ze had geweigerd zijn vragen over dit onderwerp te beantwoorden.

"Via de garage, jongen.", beval Hannie en onder dekking van de duisternis droegen ze Robert, die ze netjes hadden vastgebonden, de woonkamer in. "Vertel me nu eerst, waar is mijn auto?", zei Albert lief. Robert vertelde het hem en gaf aan dat de sleutels in zijn jas zaten. "Goed, wat weet je nu?", nam Hannie het verhoor over. "Iemand heeft Madeleine neergeschoten, waarschijnlijk was het Esther. Madeleine ligt in het ziekenhuis. Ik hoorde een hospik zeggen dat het niet levensbedreigend is. Janine was ook aanwezig bij het incident, denk ik. De andere hospik had het over een forse roodharige, dat moest zij zijn. Ik weet niet wat er met haar is gebeurd, maar ik denk dat ze voor verhoor naar het politiebureau is gebracht. Esther deed alsof ze flauwviel toen ze haar wilden arresteren. Ik weet niet of dat gewerkt heeft."

Toen ging zijn telefoon en Albert nam op. "Het is Janine", zei hij. "Neem op.”, beval Hannie. Janine was verrast om de stem van Albert te horen in plaats van die van Robert. "Robert kan de telefoon nu niet opnemen.", zei Albert. "Nee, het gaat goed met hem, maak je geen zorgen. Maar vertel me wat er is gebeurd." Het verhaal van Janine was bijna identiek aan dat van Robert en het gesprek was kort.

"Nou, je hebt in ieder geval de waarheid verteld.", zei Hannie. "Ik denk dat je een dirigent moet vinden voor kerstavond, Albert. We kunnen de gemeente toch niet teleurstellen?" Nu ging Alberts telefoon, het was Carla, half huilend en half schreeuwend dat Madeleine was neergeschoten en vocht voor haar leven. "We kunnen niet optreden op kerstavond, maar we moeten wel. Ik weet niet wat ik moet doen!" Een plof maakte een einde aan het gesprek en toen kwam de norse stem van Teun over de luidspreker. "Ik kan nu niet praten, Carla is flauwgevallen." Voordat Albert kon antwoorden, had Teun opgehangen.

Robert stelde zich voor dat Carla gespreid in haar nachthemd lag en kon een erectie niet onderdrukken. "Ik zal wel iemand regelen.", zei Albert. "Maar we hebben Janine en Robert wel nodig om hun mond te houden en te presteren." "Geen probleem, wat mij betreft.", zei Robert. "En ik denk dat ik Janine kan overtuigen. Maar arme Carla, die zal het moeilijk krijgen." "Jij ook, Robert, maar niet op dezelfde manier.", glimlachte Hannie.

De volgende ochtend kwam het koor bijeen in een spoedvergadering. Robert was afwezig, maar Albert legde uit dat hij er op kerstavond zou zijn. Carla, zo wit als een laken, vertelde wat er gebeurd was. "Madeleine is niet in gevaar en zal over een paar maanden haar baan kunnen oppakken. Het bewegen van haar armen zal een tijdje pijnlijk zijn. Nu zijn we natuurlijk allemaal geschokt, maar we kunnen onze voorstelling niet annuleren. De Heer moet gediend worden."

Niemand maakte bezwaar tegen deze verklaring. "Ik heb al een paar mogelijke vervangers gebeld, en Catherine lijkt het beste alternatief te zijn. Ze zal een koor dirigeren in het Petrus- en Pauluskerkje, en dan naar onze kerk rijden. Heeft ze toegang tot de parkeerplaats voor de kerk?", vroeg hij, terwijl hij Carla aankeek. "Teun heeft de sleutels, en niemand heeft de plaats geboekt.", antwoordde Carla.

Toen hief Milly haar hand op en sprak. "Heeft iemand contact opgenomen met Gregory? De arme kerel moet zich vreselijk voelen." Janine zei dat ze dat had gedaan. Natuurlijk was Greg geschokt, maar nu Madeleine aan het herstellen was, leek het goed met hem te gaan. "Maar ik zal hem zeggen dat hij contact met je moet opnemen als hij ondersteuning nodig heeft.", knikte Milly.

"Zullen we Catherine ontmoeten?" Vroeg Ingrid. "Als we dat willen, ja. Ze is beschikbaar deze avond. Misschien regelen we zelfs een korte repetitie." "Maar hoeveel zal ze in rekening brengen?", vroeg Ingrid. "Iets minder dan Madeleine, al zullen we haar ook moeten compenseren. Maar als we allemaal 2 of 3 euro in leggen, is het geen probleem." "Ik zal Robert vragen of hij het kan financieren.", zei Milly. "Ah, ken je hem zo goed?", merkte Ingrid op. Een golf van gelach verbrak de spanning.

                                                                               *

"Wat wil je van me?", vroeg Robert nadat Hannie hem had losgelaten uit de kamer waarin hij de nacht had doorgebracht. "Voordat ik het je vertel, moet je je realiseren dat alle deuren op slot zijn en dat ik de sleutels op een geheime plek heb verborgen, dus het heeft geen zin om te proberen te ontsnappen.", zei de moeder van Albert. "Om je vraag te beantwoorden, ik heb je nodig als gigolo, of mannelijke escort, als je dat liever hebt. Je wordt betaald wat gebruikelijk is in onze branche, maar als je speciale dingen doet, verdien je meer. Ik ga mijn escortservice ontwikkelen tot een erotische belevingsservice. Min of meer wat je in die studio doet, maar dan live en on demand."

"Wauw, dat is een geweldig idee!", riep Robert uit. "Bespaar me je ironie, Robert.", antwoordde Hannie kortaf. "Welke ironie? Ik vind het echt een geweldig concept!", zei Robert, en ze wist dat hij de waarheid sprak. "Heb je ook meisjes voor dit nieuwe idee?" Hannie schudde haar hoofd: "Nee, jij bent de eerste die het weet. Ik denk dat de meeste gewone meisjes er niet voor zitten, maar misschien zou deze Janine wel geïnteresseerd zijn."

"Ik weet het niet, het lijkt erop dat ze de clipservice in de openbaarheid heeft gebracht. Ik heb echter geen idee waarom." Hannie glimlachte: "Ik weet waarom”,  zei ze, terwijl ze het gebaar imiteerde van iemand die geld telt." "Wat, jij zat achter haar bezoek aan Esther?" Hannie glimlachte: "Dat was ik inderdaad. De escortservice kan namelijk niet in haar eentje overleven en Esther zal vroeg of laat haar eigen weg gaan. Voordat ze op het idee kwam om live te gaan, moest ik haar tegenhouden. Maar deze Madeleine heeft het verprutst door neergeschoten te worden."

Robert was verbijsterd: "Dus je hebt Madeleine ook in dienst genomen in je plan?" Hannie schudde haar hoofd: "Nee, het lijkt erop dat Madeleine bepaalde plannen heeft met het koor, die helaas niet te combineren zijn met mijn plannen voor Albert, Janine en jou. Blijkbaar wilde ze Janine gebruiken ter bescherming, maar schoot Esther haar toch neer. Maar je bent er echt enthousiast over, dat verbaast me."

Robert vertelde haar tot in detail over zijn flauwval fetisj en Hannie begreep nu zijn gretigheid. "Dat is dan geregeld, maar ik heb nog een eis voordat je kunt gaan." Robert keek haar verwachtingsvol aan en ze ging verder: "Zie je, Robert, ik heb nu al bijna 4 jaar niet meer echt geneukt. Ik bedoel gewoon, geen fantasieën, niet flauwvallen, gewoon...", ze viel stil en Robert zag dat ze huilde.

"Daarvoor had je niet dit hele circus op touw hoeven te zetten”, zei Rob met een glimlach. Hannie keek hem vol ongeloof aan: "Bedoel je dat je me zou hebben geneukt als ik het maar had gevraagd? Ik, een vrouw die oud genoeg is om je moeder te zijn? Kom op, Robert, neem me niet in de maling."

"Ik zou liever je benen strelen en kussen en wat er tussenin zit, als je het niet erg vindt. Ik heb je kuiten altijd bewonderd; ze zijn zo prachtig gevormd, en ik zou graag meer dan een glimp van je dijen opvangen. Ja, ik heb ook een benenfetisj, jij hebt geluk."

Hannie viel achterover in haar stoel en deed haar best om het bewustzijn niet te verliezen. Robert knielde voor haar neer en pakte haar kuiten vast om de bloedsomloop te stimuleren. Geleidelijk aan keerde haar kracht terug. "Maar wanneer?", vroeg ze zwakjes. "Wanneer je wilt, tenzij ik andere afspraken heb.", antwoordde hij. "En nu?", vroeg ze. "Als je je sterk genoeg voelt.", zei Robert, "Oh, en trouwens, mocht je flauwvallen, dan zorg ik natuurlijk voor je. Maar voordat we beginnen, vertel me alsjeblieft waar de sleutels zijn, voor het geval dat."

Hannie kneep haar ogen dicht; Was dit een truc? Toen besloot ze hem te vertrouwen. Zonder vertrouwen was het hele plan gedoemd te mislukken, maar een kleine test zou welkom zijn. "Ik zal je vertellen waar ze zijn, zonder ze te laten zien. Als we willen samenwerken, moet je mij op mijn woord vertrouwen. Ben je het daarmee eens?"

Robert stemde toe en ze vertelde hem waar de sleutels waren. Daarna gingen ze naar de ruime slaapkamer. "Kleed jij je eerst uit.", beval ze en toen hij naakt voor haar stond, keek ze hem kritisch aan. "Mijn God, je bent erg groot.", zei ze peinzend. "Te groot voor jou? Dat kan ik me niet voorstellen.", antwoordde Robert glimlachend, maar Hannie leek te twijfelen.

"Hoe is het, Hannie, je bent zeker breed genoeg om me te ontvangen. Ik zal zo zachtaardig of zo wild zijn als je wilt." Hannie sloeg haar ogen neer. "Ik maak me geen zorgen over je penis, maar over de pure kracht van je lichaam. Je zou me ter plekke kunnen vermoorden als je dat zou willen.", ze deed een stap achteruit en viel op het bed.

"Maar waarom zou ik je willen vermoorden of pijn willen doen?", vroeg Robert. "Je hebt me geen kwaad gedaan en hebt me zojuist een geweldige baan aangeboden!" "We hebben je gisteren voor de gek gehouden, en ik voel me er slecht over.", zei ze. "Ach, het was niet zo erg om wakker te worden met jou aan mijn zijde. En Albert is gewoon een beetje een deugniet. Echt, ik koester geen van jullie beiden enige wrok. Nu, uit de kleren, ik wil je."

Hannie merkte zijn stijve op, haalde diep adem en scheurde bijna haar kleren uit. Ze kwam klaar zodra hij binnendrong en ging hijgend achteroverliggen. "Sorry, dat was te snel, ik kan er niets aan doen.", verontschuldigde ze zich. "Volgende keer beter.", antwoordde Robert terwijl hij aan haar borsten begon te knabbelen. Hannie maakte een diep kreunend geluid terwijl ze meerdere orgasmes had en Robert penetreerde haar nog een keer. "Oh, Robert, ik ga flauwvallen.", mompelde ze vlak voordat ze dat inderdaad deed.

Robert ejaculeerde en begon toen haar dijen te verkennen met zijn handen en mond. Ze waren geweldig. Langzaam kwam Hannie weer bij bewustzijn. "Wat ben je aan het doen?", vroeg ze, terwijl ze op adem probeerde te komen. "Het paradijs ontdekken. Mijn God, Hannie, je dijen zijn subliem. Als je zo oud was geweest als ik, zou ik flauw zijn gevallen door ze alleen maar aan te raken."

"Kom bij me liggen, ik wil je aftrekken.", zei ze en pakte zijn penis vast. Robert ontspande zich en bleef passief liggen tot hij klaarkwam. Onmiddellijk boog Hannie zich over hem heen en slikte zijn sperma door. "Ik zou hebben gepijpt, maar ik was bang om weer flauw te vallen, misschien de volgende keer, als er een volgende keer is.", keek ze hem onzeker aan. "Ik denk dat er nog veel volgende keren zullen zijn. Je bent echt waanzinnig goed in bed. Maar wat vindt Albert hiervan?” “Hij houdt van mij en hij houdt van jou, dus ik denk dat dat oké is. Trouwens, je zou het niet erg vinden om af en toe seks met hem te hebben, toch?" Robert zag geen bezwaar.

21 – Hete Kerstdagen (4)

's Avonds repeteerde het koor met Cathy, zoals Catharine zich liet noemen. Robert was op het laatste moment komen opdagen, hij zag er een beetje moe uit maar zong verder prima. Het duurde een paar nummers voordat koor en dirigent goed met elkaar begonnen te communiceren, maar aan het einde van de repetitie waren ze allebei tevreden met het resultaat. "Milly zegt dat je Cathy betaalt.", zei Ingrid met een glimlach. "Ik zei dat ik het zou vragen!", corrigeerde Milly haar blos. "Het is goed, hoeveel is het?", vroeg Robert, en Cathy noemde de vergoeding. "Ik heb mijn portemonnee in huis laten liggen. Wil je meegaan, of wacht je liever tot ik hem heb opgehaald?", vroeg Robert. Cathy zei dat ze blij zou zijn om te zien wat er met de pastorie was gebeurd. Ingrid wierp Milly een veelbetekenende blik toe.

Na een korte rondleiding door het huis gingen Robert en Cathy in de woonkamer zitten. Hij betaalde haar en vroeg haar toen of ze iets te drinken wilde. "Groene thee, alsjeblieft, als je die hebt, anders gewoon een glas water.", zei ze. Terwijl ze van hun thee nipten, vertelde Cathy hem over de koren die ze dirigeerde. "In de meeste van hen zouden we een goede mannenstem kunnen gebruiken, vooral in het kerkkoor." "Ik zou je graag helpen, maar het is vrijwel onmogelijk om twee parochies te dienen. Wat als ze tegelijkertijd moeten optreden?"

Cathy knikte: 'Ja, ik weet wat je bedoelt, en het is moeilijk te coördineren. Maar ik heb ook een klein koor, 2 sopranen, 2 mezzo's, 2 alto's, 2 tenoren, 1 bariton en 2 bassen. Je zou de tweede bariton kunnen worden. We doen veel renaissanceliederen, meestal in het Italiaans en Engels en we hebben twee concerten per jaar, altijd op zaterdag. De repetitie is op maandag en je koor repeteert op donderdag. Waarom kom je niet naar een van de repetities?", ze bewoog haar rok, waardoor een stukje slanke kuit zichtbaar werd.

Robert keek, maar was niet opgewonden. Toch was Cathy een aardige vrouw en zingen in een niet-religieus koor zou zijn muzikale horizon zeker verbreden. "Ik kom in het nieuwe jaar luisteren.", beloofde hij. "Prima, we beginnen op de tweede maandag van januari.", zei Cathy. Robert begeleidde haar naar de deur en zag haar de nacht in fietsen. Ze ging in de richting van het nieuwgebouwde plantagegebied, dus ze moest hier wonen.

                                                                               *

Esther werd de dag na haar arrestatie vrijgelaten uit de gevangenis. Hoewel haar verhaal in tegenspraak was met wat Janine had verteld, was er geen bewijs dat ze loog. Ze bleef echter verdacht en kreeg de opdracht om ter beschikking van de politie te blijven, wat betekende dat ze in Amsterdam moest blijven.

Zodra ze thuiskwam, vulde ze een kleine reistas met kleren en wachtte tot het donker werd. Ze wist dat vroeg of laat de waarheid aan het licht zou komen, want Madeline zou Janines verhaal steunen en dan zouden ze terugkomen om haar weer te arresteren. Het zou zelfs vandaag kunnen gebeuren, maar het was te riskant om te proberen te ontsnappen toen het licht was.

Eindelijk, om 22.25 uur, was het donker genoeg om te ontsnappen. Ze pakte de tas op en liep de vluchttrap af om niemand tegen te komen. Op de begane grond pauzeerde ze even om haar autosleutel uit haar zak te halen. Toen voelde ze iets kouds in haar nek; Het was een pistool en ze verwachtte een golf van pijn, maar voelde slechts een speldenprik voordat alles zwart werd.

Gregory opende de deur van de opslagruimtes en sleurde Esther mee naar binnen. In het flikkerende bleke licht zag ze er nog steeds heel mooi uit en hij voelde zijn lul groot worden. Hij legde haar op de koude betonnen vloer en wurmde haar sleutels uit de zak van haar strakke spijkerbroek. Esthers box en hij opende hem.

De box zag er keurig uit, zoals hij had verwacht. Toen pakte hij haar slappe lichaam op en droeg het naar binnen, terwijl hij de deur achter zich sloot. Opnieuw keek hij naar de welgevormde contouren van zijn prooi. Ze was heel anders dan de slanke en nogal statige Madeleine, en hij kon het niet laten haar beter te bekijken, dus kleedde hij haar snel uit. Zoals hij had verwacht waren Esthers benen en borsten vol en welgevormd en Gregory voelde een onweerstaanbare drang om haar te neuken, dus trok hij zijn broek uit en ramde zijn stijve lid snel naar binnen.

Het voelde vreemd om helemaal geen reactie te voelen. Madeline sloeg altijd haar lange benen om zijn heupen en pakte zijn billen meestal hard vast. Maar hij had weinig tijd om hierover na te denken, want de zaadlozing kwam snel.

Nu rolde hij haar op haar buik en keek naar haar kont. Die van Madeline was strak, waardoor ze geen anale seks konden hebben, maar die van Esther leek gemaakt voor dat soort plezier. Hij wrikte haar benen verder uit elkaar en penetreerde haar met meer tederheid. Opnieuw kwam hij klaar en Esther kreunde. Voordat de prachtige blondine bijkwam, gaf hij haar een klap op haar hoofd. Toen nam hij een fles uit zijn tas en bespoot haar van de nek tot aan de tenen. Esther verkrampte en bleef toen roerloos liggen.

Met een sinistere grijns wachtte Gregory tot haar lichaam verstijfde en haar huid losliet, wat binnen 5 minuten gebeurde. Toen rolde hij haar weer teruh, waarbij hij een van haar heupen brak. Hij spoot haar opnieuw van top tot teen en wachtte tot het proces zich zou herhalen. Tien minuten later was Esther veranderd in een kleverige bruine massa terwijl haar huid eraf viel en haar botten langzaam oplosten. Gregory luisterde bij de deur om er zeker van te zijn dat er niemand was. Toen stapte hij uit de doos, draaide de sleutel om en glipte stilletjes het gebouw uit via de nooduitgang. Er was geen alarm, daar had hij van tevoren gecontroleerd.

                                                                                              *

Janine moest de dag nadat het koor Cathy had ontmoet naar het politiebureau komen. Ze herhaalde haar verklaring. Ondertussen was Madeleine ook ondervraagd in het ziekenhuis en aangezien hun verhalen grotendeels overeenkwamen, werd Janine weer weggestuurd.

Een soortgelijke dagvaarding was naar Esther gestuurd, maar ze kwam niet opdagen, en twee politieagenten troffen het appartement en haar woonboot leeg aan. Er werd een opsporingsbevel afgegeven dat ook op tv werd uitgezonden, wat sommigen verraste en Janine alarmeerde. Zou Esther ergens op de loer liggen om toe te slaan? Ze belde Robert, die het ook had gezien. Hij dacht dat ze was weggelopen en waarschijnlijk het land inmiddels had verlaten, wat haar enigszins geruststelde.

                                                                                              *

De dag voor Kerstmis werd Madeleine ontslagen uit het ziekenhuis en een opgetogen Gregory nam haar mee naar huis. Ze had te veel pijn om naar de mis te gaan en naar haar koor te luisteren en ging op de bank zitten om naar de live stream te kijken. Het koor presteerde erg goed en Cathy, die ze professioneel kende, deed het geweldig. Ze concentreerde zich een paar minuten op Janine en zag dat ze wat gespannener was dan normaal. Toen wierp ze een blik op Robert, die het duidelijk naar zijn zin had.

"Het gaat goed met ze.", merkte Gregory op terwijl hij hen een glas Bourgogne inschonk. Hij hield van koren, maar had geen talent voor zingen. "Ja, en Cathy dirigeert ze goed. Ik denk dat zij mijn natuurlijke opvolger is.", antwoordde Madeleine. "Wat, overweegt je een verandering van koor?", vroeg Gregory verrast. "Ja, je moet weten dat ten minste twee koorleden betrokken waren bij het incident waarbij ik werd neergeschoten. Nee, wees niet boos, ze stonden niet aan de kant van die vrouw, maar ze zijn verwikkeld in een lastige zaak die niet bij het koor past. Ik zal ze niet ontmaskeren, maar ik zal me nooit meer helemaal veilig voelen om ze te dirigeren."

"Je hoeft niet bang te zijn voor deze vrouw," zei Gregory beslist, "ze kan je geen kwaad meer doen." "Wat bedoel je Greg?", vroeg Madeleine bezorgd. "Dit is hoe ze eruitzag toen ik haar verliet.” Gregory liettwee foto's zien. "Mijn God, wie heeft dat gedaan!", gilde Madeleine. "Ik heb haar geleerd om niet met mijn vrouw te rotzooien.", zei Gregory koeltjes. Madeleine slaakte nog een kreet en viel flauw op het kleed.  Gregory dronk zijn wijn op en wachtte tot zijn echtgenote weer bij bewustzijn was gekomen terwijl hij de dienst tot het einde volgde. Toen zette hij de televisie uit en keek naar Madeleine, die nog steeds roerloos lag. "Maddie?", zei hij zachtjes terwijl hij haar op de wangen tikte. Ze opende haar ogen en probeerde te praten, maar slaagde er slechts in een paar gorgelende geluiden te maken. Toen sloeg ze hem in het gezicht. "Wegwezen, moordenaar, ga, voordat ik de politie bel!", schreeuwde ze voordat ze weer wegzonk in het rijk van bewusteloosheid.

22 – Hete Kerstdagen (5)

Albert en zijn moeder zaten op kerstochtend aan de ontbijttafel. Ze hadden ontbeten en naar het nieuws op de radio geluisterd. "Zo, Esther is gevlucht", zei Albert, "had je dat verwacht?" Zijn moeder schudde haar hoofd: "Nee, maar het lijkt erop dat ze iemand heeft neergeschoten, dus het verbaast me niet." Albert was het daarmee eens: "Maar denk je niet dat ze een veiligheidsrisico vormt?", vroeg hij. Hannie zei dat ze het niet wist.

"Ik hoop dat Robert betrouwbaarder zal blijken te zijn", ging Albert verder. "Maar dat zullen we snel weten. Heb je hem al verteld over zijn eerste opdracht?" "Dat doe ik nu meteen", antwoordde Hannie en pakte haar telefoon.

Robert was helemaal niet verontrust,"Ja, ik heb over Esther gehoord", zei hij. "Nee, ik weet niet meer dan jij." Hannie vertelde hem toen over zijn eerste baan en Robert klonk opgetogen. "Wauw, dat is geweldig! Ik ben benieuwd om deze vrouw te ontmoeten. € 225 per uur zeg je? Dat betekent 150 voor jou en 75 voor mij, toch? Oké, ja, ik weet waar het is. Slechts 10 minuten met de auto van mijn huis. Ja, natuurlijk, ik ben op tijd, en ik kom na afloop bij je langs om het geld te overhandigen en over de ervaring te praten. Wil jeeen gedetailleerde beschrijving van de vrouw en haar huis? Nee, dat is geen probleem, ik maak wel een foto van het huis als het kan. Oké, tot overmorgen!"

Kerstmis verliep rustig en op 27 december reed Robert naar het flatgebouw waar Georgette op hem wachtte. Ze bleek vrij klein en slank te zijn, had blond haar en sprankelende blauwe ogen. "Ik denk niet dat een uur genoeg zal zijn. Kan ik je voor twee uur boeken?", vroeg ze pertinent. "Tuurlijk, als je het geld hebt.", zei Robert. "En natuurlijk moet ik het bureau op de hoogte stellen.", voegde hij eraan toe. Hij belde en Albert nam de telefoon op. "Double bill, safe and sound.", zei hij en hing op.

"Leuk klein appartement dat je hebt.", zei Robert, "En wat een mooi uitzicht." Vanuit het raam op de 11e verdieping kon hij het Centraal Station aan de overkant van de haven zien en zelfs de contouren van het financiële district in het zuidoosten van de stad waren zichtbaar. "Bedankt, het zicht is erg goed vandaag.", antwoordde Georgette, "Maar laten we beginnen, de tijd dringt."

Robert glimlachte: "Ik neem graag de tijd en praat graag over wat we gaan doen, zodat er geen misverstanden ontstaan tijdens de actie, dus laten we gaan zitten. De twee uur beginnen wanneer we beginnen met het uitvoeren van je fantasie." Georgette ontspande meteen: "Ah, dat is lief, ik dacht dat de klok al tikte. Maar hoeveel tijd hebben we om te bespreken wat ik wil?" "Maximaal een half uur, maar ik denk dat dat wel voldoende zal zijn.", zei Robert.

Ze gingen zitten en Georgette begon uit te leggen. "Nu, misschien denk je dat ik een beetje gek ben, maar ik heb deze fantasie die vaak in mijn dromen sluipt.", ze viel stil en bloosde. "Ik denk niet dat je gek bent, je hebt gewoon een fetisj, net als ik en miljoenen andere mensen. De meesten van hen stoppen het weg, wat niet goed is. Als mensen vaker zouden toegeven aan hun fetisjen, zou de wereld een stuk beter zijn."

Georgette grijnsde: "Daar lijken we het over eens te zijn. Maar eerst wil ik weten of je alleen veilige seks doet." Robbert knikte: "Met mensen die ik niet ken, ja." Georgette keek terneergeslagen: "Ah, dat neemt een deel van de lol weg, maar dat stond zo op de website, dus het is goed. Er is geen manier om je van gedachten te laten veranderen?" Robert glimlachte en tikte op het borstzakje van zijn jas. Een toeslag van vijftig procent zou voldoende zijn.", zei hij. Georgette stond op en haalde een stapel biljetten uit haar portemonnee. "Dan is dat geregeld.", ze overhandigde ze aan Robert die ze zorgvuldig in zijn zak stak.

"Nu, wat ik wil is dit. Je bent een inbreker en bent het huis binnengekomen terwijl ik weg was. Ik kom thuis van het winkelen en ga de keuken in. Je springt naakt op me, scheurt mijn broek naar beneden, duwt mijn bovenlichaam op het aanrecht en neukt me anaal. Als je klaarkomt, schop ik je tegen je ballen, zodat je flauwvalt en op de grond valt. Dan ga ik je bij bewustzijn brengen, maar ik wil je niet vertellen hoe. Nadat je bent bijgekomen, pak je mijn tieten vast en val ik flauw. Dan bef je me tot ik bijkom. Kan dat?”

"Ja, het is een leuke fantasie. Maar onthoud, geen echt geweld, dus die schop zal schijn moeten zijn." Georgette glimlachte: "Natuurlijk, ik wil je geen pijn doen, dat zou alle pret bederven."

Robert lachte: "Maar ik denk dat deze fantasie minder dan twee uur nodig zal hebben om uit te voeren.", zei hij. "Maakt niet uit, ik zou het leuk vinden om achteraf over onze fetisj te praten en het stuk een beetje te evalueren.", zei ze. "Laten we nu beginnen.

Georgette, die nogal tenger was, bleek prachtige billen te hebben en het kostte Robert geen moeite om te ejaculeren. De trap werd weergegeven door een gracieuze beweging van haar rechterbeen en Robert zakte neer op de tegels, nieuwsgierig naar wat ze zou doen.

Georgette veegde zich eerst schoon en waste daarna het sperma van zijn lul en dijen. Langzaam begon ze zich uit te kleden en toen ze naakt was, begon ze de binnenkant van zijn dijen te kussen, wat onmiddellijk een erectie veroorzaakte. De blonde rijpe schoonheid ging toen boven op hem zitten en bereed hem naar een gezamenlijk hoogtepunt, hem opdragend om bij te komen tijdens de ejaculatie.

Robert voldeed aan haar verzoek en enkele ogenblikken zaten ze ademloos op de grond. "Dit is leuk", fluisterde Georgette, "Nu, ga door." Robert pakte haar tieten vast en ze viel heel overtuigend flauw. Hij legde haar voorzichtig op haar rug en spreidde haar slanke benen. Haar borsten waren prachtig, en als hij zijn zin had gekregen, zou hij ertussen zijn klaargekomen. Maar het script moest worden gevolgd, dus befte hij haar totdat ze haar ogen opende. "Dank je, Robert.", zei ze zachtjes. "Hebben we tijd om te evalueren?"

Robert keek naar zijn wekker. "Ja, dit heeft allemaal bijna 45 minuten geduurd, dus we hebben nog een uur over na het wassen. Ik hoop dat ik het niet erg vind dat ik je douche gebruik." Georgette vergezelde hem naar de badkamer en tot zijn aangename verrassing douchten ze samen.

"Je bent een knappe man, Robert.", zei ze, "en je hebt de rol tot in de perfectie gespeeld. Het was geweldig om je in mijn macht te hebben en toen ik deed of ik bewusteloos lag, voelde ik me volkomen veilig." "Ja, daar gaat het om, plezier en veiligheid.", vroeg Robert. Maar je kont en tieten zijn geweldig. Even kwam ik in de verleiding om het script weg te gooien en tussen die heerlijke tieten klaar te komen."

Georgette lachte hardop: "Dat zou een mooie extra scène bij het stuk zijn. Heb je nog meer ideeën?" Robert knikte. "Ik stel voor om op je tieten klaar te komen nadat je bent flauwgevallen. Dan zou je bijkomen, je omdraaien en jezelf boven op me werpen en me verstikken met je borsten. Daarna rolde je me op mijn buik en spankte je me bij bewustzijn. Ik zou je knock-out slaan met een klap op je wang en je dan beffen. Dan kwam je weer bij en wurgde je me met je dijen en viel dan flauw bovenop me om het spel te beëindigen."

Georgette schreeuwde bijna: "Wat een geweldig idee, dat moeten we een keer doen!". Robert glimlachte: "Ik zal je graag van dienst zijn, zelfs nu, als je nog een uur zou kunnen betalen. Maar misschien zou het teveel van het goede zijn. We kunnen beter een andere keer weer afspreken."

Zijn cliënt stemde toe en 15 minuten later was Robert op weg naar Hannie om haar deel van het geld te overhandigen en verslag uit te brengen.

23 – Hete Kerstdagen (6)

Gregory keek naar zijn bewusteloze vrouw, niet wetend wat hij moest doen. Had ze de dreigementen in een vlaag van hysterie geuit of was ze echt van plan de politie te bellen? Hij pakte een zware vaas van een tafeltje en hield die boven Madeleines hoofd. Als hij die zou laten vallen, zou haarvoor altijd het zwijgen worden opgelegd. Maar hij kon geen andere vrouw doden, vooral haar niet. Hij zette de vaas terug, pakte een grote koffer en vulde die met de dingen die hij dacht nodig te hebben. Toen liep hij naar de auto en sloot de deur zachtjes achter zich. Een paar seconden later reed hij op de snelweg naar het oosten.

Madeleine kwam bij bewustzijn en zag dat haar man weg was. Voorzichtig stond ze op en liep naar de slaapkamer. De halflege kledingkast en de ontbrekende koffer vertelden haar genoeg; Gregory had haar verlaten en zou niet meer terugkomen, althans niet voor een tijdje. Even dacht ze na over haar positie. Toen sms'te ze hem: 'Ik ga je niet verraden. Liefs Maddie'.

Ze voelde zich nog steeds niet goed en vroeg Janine om langs te komen, wat de mooie grote roodharige graag deed. "Gregory heeft Esther vermoord en is gevlucht.", zei Madeleine na een tijdje. Janine slaakte een schreeuw en viel flauw op de grond, haar prachtige dijen trilden van de impact. Madeleine keek naar haar bewusteloze gast en terwijl ze naast haar knielde om haar bij kennis te brengen, kon ze het niet laten om Janines benen en tieten te strelen. Even aarzelde ze, toen begon ze de grote schoonheid uit te kleden; Ze had eindelijk de aantrekkingskracht van een slap lichaam begrepen.

Janine was overstuur toen ze naakt was toen ze bijkwam, maar Madeleine leek het niet te merken en begon aan haar tepels te knabbelen. Janine kronkelde en kreeg een orgasme. "Het spijt me, Janine, het is nu pas dat ik de flauwval fetisj begrijp. Vergeef me alstublieft.", mompelde ze. Janine glimlachte: "Ik ben blij voor je, ga alsjeblieft door." Madeleine begon haar kleren uit te trekken en Janine keek naar de pleister net boven haar borsten. "Ja, dat zal een heel fijn litteken worden.", zei Madeleine ironisch. "Goh, ik zou je graag een body-to-body massage geven, maar ik ben te zwak."

De twee vrouwen kleedden zich zwijgend aan, niet wetend wat ze moesten zeggen of doen. "Dan ga ik weg", zei Janine na een paar minuten. "Bel me als je me nodig hebt of wilt."

                                                                                              *

Gregorius was de grens met Duitsland overgestoken en verhoogde zijn snelheid. Hij had besloten om naar Milaan te rijden, waar Madeleine een appartement had dat ze in de zomer gebruikten. Hij realiseerde zich dat dit de eerste plek zou zijn waar ze naar hem op zoek waren zodra Interpol was gealarmeerd, maar het was onwaarschijnlijk dat ze Esthers stoffelijk overschot zouden ontdekken, en Madeleine had beloofd hem niet te verraden. Natuurlijk kon hij geen van beide zeker zijn, maar hij zag geen alternatief.

In een wegrestaurant net ten noorden van Frankfurt stopte hij voor de lunch en een snelle douche in een van de badkamers. Volledig verfrist vervolgde hij zijn reis, al rijdend nadenkend over zijn toekomst. Het zag er niet rooskleurig uit. Madeleine zou altijd een veiligheidsrisico vormen en even had hij er spijt van dat hij haar niet het zwijgen had opgelegd. Als het domme meisje niet was flauwgevallen, had hij dat misschien wel gedaan. Hij trok een grimas en reed verder. De tijd zou de zaken wel beslechten, dacht hij.

                                                                                              *

Robert meldde zich bij Hannie, die best tevreden was met het resultaat van zijn eerste servicebeurt. "Zou je overwegen om mannen te dienen?", vroeg ze toen. Robert haalde zijn schouders op: "Ik weet het niet. Spelen met Albert is erg leuk, en hij windt me echt erotisch op. Maar ik weet niet of ik het met een andere man zou aankunnen.", zei hij. "Denk er eens over na, het zou de zaak enorm helpen om jou en Albert actief te hebben op dat gebied.", antwoordde Hannie. "Misschien zou het werken als Albert en ik samen uit zouden gaan. Misschien kan ik later solo gaan."

Hannie belde Albert, die al die tijd op zijn kamer was geweest en vroeg Robert zijn voorstel te herhalen. "Dat klinkt goed!", zei Albert. "Laten we het meteen op de website zetten!". Een paar minuten later was de dienst te boeken en binnen een kwartier boekte een vrouw met de naam Jeanette ze voor de volgende dag. Robert reed tevreden naar huis toen Madeleine hem belde en hem uitnodigde voor een kopje thee. "Ik kan niet veel doen, de wond doet nog steeds pijn, maar ik kan wel wat gezelschap gebruiken. Nee, Greg is niet thuis, hij is op zakenreis naar München, denk ik dat hij dat zei." Robert nam de uitnodiging graag aan.

"Wat is er gebeurd?", zei hij terwijl ze van hun hete sterke koffie nipten. "Janine en ik gingen naar Esther om haar over te halen om haar en jou niet meer te gebruiken voor haar bedrijf. Weet je, ik was van plan om dit koor semiprofessioneel te maken. Optreden bij internationale religieuze gelegenheden. Het zijn altijd de protestanten die dat doen, en dat is prima, maar een goed katholiek koor zou zeker een toevoeging zijn geweest."            

"Het klinkt alsof je van gedachten bent veranderd.", antwoordde Robert en Madeleine knikte. "Nou, Esther schoot me neer en rende weg. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht waar ze de kogel verwijderden en de politie me natuurlijk ondervroeg." "Hebben ze Esther al gearresteerd?", vroeg Robert. "Ja, en ze is gedagvaard om voor de rechtbank te verschijnen, maar na het eerste verhoor hebben ze haar laten gaan, en nu..."

"Is ze vermist.", maakte Robert de zin af. "In zekere zin", zei Madeleine, die vond dat ze Robert het geheim niet moest verklappen. "Wat bedoel je?", vroeg Robert iets scherper dan hij bedoelde. "Nou, Gregory ging naar buiten om haar te zoeken en hij heeft...", begon de lieftallige conducteur te huilen.

"Haar afgeranseld?", vroeg Robert, "Haar vermoord", fluisterde Madeleine terwijl ze flauwviel in zijn armen. Robert droeg haar naar de slaapkamer en legde haar op het bed. Ze zag er prachtig uit, maar dit was niet het moment om toe te geven aan zijn fetisj. Toch kon hij het niet laten om haar jurk omhoog te trekken en haar lange, slanke en welgevormde benen te strelen. Het was jammer dat ze de fetisj niet deelde, dacht hij terwijl hij haar jurk naar beneden trok en op haar bleke wangen tikte om haar weer tot leven te wekken.

Madeleine opende haar ogen en een paar seconden lang besefte ze niet waar ze was. Toen glimlachte ze: "Heb je me expres naar de slaapkamer gedragen?", vroeg ze. "Ik dacht dat het de beste plek was om je te reanimeren.", zei Robert. "En vond je het leuk om me in je armen te hebben?", vroeg Madeleine. "Ja, je bent heel mooi, maar je gezondheid is belangrijker dan mijn fetisj.", zei hij overtuigend. "Jammer, maar je krijgt meer kansen.", antwoordde de blondine.

Robert begreep het duidelijk niet, dus ging ze verder. "Vanmorgen had ik Janine op bezoek en ze ging van haar stokje toen ik haar vertelde dat Esther dood was. Ze waren goede vrienden, weet je. Nu, terwijl ze daar lag, kon ik het niet laten om haar en mezelf uit te kleden, en als mijn wond er niet was geweest, zouden we samen in bed zijn beland."

"Wat?!", riep Robert uit, "Heeft de fetisj je te pakken?" "Ik denk van wel.", zei Madeleine zachtjes, "Dus ik deed alsof ik flauwviel om te zien wat je zou doen. Ik hoop dat je het niet erg vindt." "Helemaal niet, en als die wond er niet was geweest, zou ik nu in je zitten. Je bent gewoon onweerstaanbaar, maar ik durfde het risico niet te nemen. Maar wat ga je doen?" "Mijn carrière veranderen. Je zou me aan Hannie kunnen voorstellen als ik hersteld ben. Het merkteken van de kogel zal er zijn, maar wie is perfect?" Robert knikte: "En wie zal er boven je borsten kijken? Er is elders genoeg te zien. Je benen zijn prachtig." Madeleine glimlachte: "Dank je, toen je mijn rok omhoogtrok, had ik hoop, maar je bent erg attent, wat goed is."

Robert keek haar aan en vervloekte zichzelf omdat hij een unieke kans had gemist. Maar er zouden meer kansen zijn, hij zou zelfs met haar kunnen acteren, wat leuk zou zijn. "Dus je gaat stoppen met dirigeren?", vroeg hij. "Ik kan niet tegelijkertijd een heilige en een zondaar zijn, dus ja, ik veronderstel dat ik dat wel moet.", zei Madeleine onzeker. "Maar waarom wil je de Heilige Madeleine zijn? Ik bedoel, voor de meeste mannen ben je Sexy Madeleine, en dat gaat heel goed samen met dirigeren."

Madeleine lachte: "Ja, ik weet dat sommigen van de gemeente alleen voor mijn benen komen. Maar als ik het koor naar grotere hoogten wil brengen, moeten zowel ik als de leden zich volledig inzetten."

"Denk je echt dat die toewijding er zal zijn? Ik zou in ieder geval niet toegewijd zijn in de zin die je zou willen dat ik ben. En Albert en Janine ook niet. We houden van het plezier en het geld. En je hebt de fetisj ook in je, dus het is logisch om die richting niet in te slaan."

"Precies, daarom wil ik verandering."

"Maar als je alleen maar in de fetisj business stapt, heb je misschien het gevoel dat het leeg is zonder enig tegenwicht. Heb je daar wel eens over nagedacht?"

"Mmm... Daar heb je een punt. Stel je voor dat ik het koor blijf dirigeren en een erotische actrice word en het koor houd zoals het is?

"Dat is precies wat ik voorstel. Je bent geen geboren erotische actrice, hoewel je een geweldige zou zijn. Maar het zou je niet bevredigen. Het zou mij, of Albert, ook niet bevredigen. Janine is misschien een ander geval, maar dat doet er niet toe."

"Ja, maar het zou vreemd zijn om jullie allemaal in de fetisjscene te ontmoeten."

"Je komt er snel genoeg overheen. Maar hoe zit het met Gregory? Hij zou bezwaar kunnen maken en een gevaarlijke kerel kunnen blijken te zijn. Per slot van rekening heeft hij Esther vermoord, zoals je zei."

"Esther schoot me neer, hij nam wraak. Gregory is een goede man, Robert, maar hij zou bezwaar kunnen maken, je hebt helemaal gelijk. Ik verwacht echter niet dat hij terugkeert." Madeleine huilde.

 

24 – Hete Kerstdagen (slot)

Gregory arriveerde bij het appartement in Milaan. Hij was langs de supermarkt gegaan om eten te halen en nu at hij langzaam een boterham. Hij had geen idee wat hij moest doen. Op de een of andere manier was het onmogelijk om naar huis te gaan. Madeleine zou hebben verteld wat er was gebeurd en hij zou niet weten wie hij kon vertrouwen. Nee, zijn leven in Nederland was voorbij, en ook Italië wilde hem geen perspectief bieden. Hij dacht aan zijn oude stad, diep in de bossen in Frans Guyana. Het leven was er nog vrij eenvoudig. Hij was goed met zijn handen en niemand zou vragen stellen. Hij opende zijn laptop en boekte een stoel op de eerste beschikbare vlucht naar Parijs. Van daaruit kon hij naar Cayenne, de hoofdstad, vliegen. Daar zou hij een auto huren om hem naar zijn bestemming te brengen.

De volgende dag reed hij naar het vliegveld en na een paar uur vertraging kwam hij eindelijk weer thuis. Alles was zoals hij had verwacht, behalve de inbreker die in zijn huis inbrak in de verwachting rijkdom te vinden. Gregory hief zijn pistool op om zichzelf en de paar dingen die hij had meegenomen te beschermen, maar het mes in de hand van de jongeman was sneller.

                                                                                              *

Albert en Robert waren op weg naar Jeanette. "Ik denk dat het een grote vrouw is met lang rood haar.", zei Robert terwijl hij het adres in het navigatiesysteem invoerde. "Je zou wel eens gelijk kunnen hebben.", antwoordde Albert terwijl hij het las. Een paar minuten later reden ze door de straten die ze kenden. "Ik vraag me af wat ze wil.", zei Albert. "Jij, ik zal alleen de sidekick zijn.", antwoordde Robert. "Weet je het zeker?", vroeg Albert. "Ja, ze is gek op je en ik heb haar al geneukt, dus het is duidelijk.", antwoordde Robert droogjes.

Janine opende de deur en heette hen welkom. 'Ik neem aan dat je niet verrast bent. Jullie weten tenslotte allebei waar ik woon.", zei ze met een glimlach. Robert keek naar de prachtige jonge vrouw, gekleed in een heel kort jurkje. Hij zou haar ter plekke hebben genomen. Arme Albert, hij zou niet half zoveel plezier hebben, tenzij haar fantasie een homoseksueel aspect bevatte.

"Ik heb het script voor ieder van jullie gekopieerd. Het is een vrij eenvoudig verhaal. Jullie twee vechten om me omdat je me wilt neuken. Robert slaat Albert knock-out, aan wie ik de voorkeur geef. Sorry Robert.", bloosde ze. "Ik weet het, het is oké.", zei Robert. "Ah, dank je. Nu, omdat ik geen seks met Robert wil hebben, doe ik alsof ik flauwval. Dan breng je me weer bij door mijn benen te kussen en wurg ik je tussen mijn dijen, Robert.

Dan breng ik Albert bij door hem te pijpen en hebben we seks. Ik hoop dat je het niet erg vindt om een meisje te neuken.", zei ze onzeker. "Niet als er een beloning is.", zei Albert met een grijns. "Die is er, want nadat je me hebt bevredigd, kun je Robert weer reanimeren door anale seks, tenminste als Robert het ermee eens is." "Dat is hij", zei Albert meteen, en Robert was het daar volmondig mee eens. "Het is een goed script voor ons allemaal."

Janine betaalde Albert en ze begonnen hun toneelstuk. Robert kon ternauwernood een zaadlozing voorkomen toen hij de sublieme benen van Janine kuste. "Je kunt me wurgen tot ik echt flauwval als je wilt.", fluisterde hij. Janine glimlachte: "Nee, ik wil dat je bij bewustzijn bent terwijl Albert me neukt. Sorry, gewoon mijn gevoel voor ironie."

Robert onderwierp zich aan Janines beenkracht, ejaculeerde en verslapte. Terwijl hij daar lag, merkte hij dat Janine meer plezier had van haar ontmoeting met Albert dan haar roodharige sekspartner. Uiteindelijk kreeg ze een orgasme en Albert liep naar Robert toe en wrikte zijn lange benen uit elkaar.

Hij kwam snel maar teder bij hem binnen, hield zich een paar keer in en had toen meerdere zaadlozingen. "Ik denk dat ik snel flauw ga vallen, dit heb ik nog nooit meegemaakt.", kreunde hij en een paar seconden later lag hij diep bewusteloos bovenop zijn schoolvriend.

Janine rolde hem om en bracht hem weer tot leven door een paar tikken op de wangen. "Wauw, het was heerlijk om je flauw te zien vallen!", riep ze uit. Albert zuchtte: "Ik weet niet wat er is gebeurd, maar ik heb nog nooit meerdere ejaculaties meegemaakt. Heb je dat ooit meegemaakt, Robert?" "Ja, lang geleden zag ik het buurmeisje topless zonnebaden in de tuin. Ik kon niet stoppen met ejaculeren totdat ik bewusteloos op de grond viel. Ik moet een jaar of 16 zijn geweest. Het is nog steeds de beste erotische ervaring die ik ooit heb gehad."

Ze bleven een paar minuten totdat Albert weer op krachten was gekomen. "Je rijdt naar huis, dat is veiliger.", zei hij. "En zeg niet tegen mijn moeder dat ik flauwgevallen ben."

                                                                                               *

Op oudejaarsavond ging Robert naar een concert van Cathy's koor. Het was een leuke intieme happening, maar hoewel het koor prachtig zong, ontbrak het aan ziel. Dit was niet de plek voor hem, dat wist hij meteen. Na afloop van de concerten werden er een hapje en drankjes geserveerd en werd samen het nieuwe jaar ingeluid. "Nou, ik zie je volgende week op de repetitie, Robert.", zei Cathy. 'Ik ben bang van niet, Cathy. Het is een prachtig koor, maar ik denk niet dat ik me er thuis zou voelen. Het zag er allemaal een beetje gespannen uit, als je het niet erg vindt dat ik het zeg." Cathy haalde haar schouders op en liep weg.

Robert ging ervan uit dat ze naar huis was gegaan, maar toen hij het theatertje uitstapte, stond ze hem op te wachten, duidelijk aangeschoten. "Dus je wil niet. Ik ben niet goedgelovig genoeg zoals die teef, Janine. En heb je al plezier gehad met Madeleine? Vuile hoer die ze is."

Hij probeerde langs haar heen te lopen, maar ze greep hem bij de arm. "Jij, waardeloze fetisjist!", riep ze uit. "Ik weet dat je jezelf verhuurt als gigolo. Nou, ik boek je nu!" Een paar mensen hadden zich om de twee heen verzameld. "Ik heb geen idee waar ze het over heeft.", zei Robert. "Dat heb je wel!!", schreeuwde Cathy nu. Kijk naar Yourdreamscometrue.com. Mensen, daar kun je hem naakt zien en ook de helft van het kerkkoor waarin hij zingt."

Robert hield een taxi aan en duwde haar erin. Omdat ze te onsamenhangend of te onwillig was om haar adres te geven, gaf hij het adres van het appartement dat ze vroeger als studio gebruikten. Formeel was het nog steeds van hem, en hij had de sleutel altijd bij zich. Tegen de tijd dat ze daar aankwamen, was Cathy een beetje ontnuchterd.

"Waar zijn we?", vroeg ze. "In de grot van de zonde.", antwoordde Robert. "Dit is waar we vroeger onze clips opnamen en waarschijnlijk zullen we er binnenkort weer zijn. Nu, je hebt me geboekt, dus je zult me hebben. Maak je geen zorgen, de eerste klant in het nieuwe jaar krijgt alles gratis."

Hij sleurde haar de lift in en duwde haar de kleine flat in. Het was donker en een beetje vochtig, maar toen hij het licht aan had gedaan en een klein raampje had geopend, verbeterde de sfeer. Cathy was inmiddels helemaal stilgevallen. "Je had me niet moeten verraden, Catherine, want dat is je officiële naam, neem ik aan.", knikte ze. "Nu denk ik niet dat veel mensen de site op jouw instigatie zullen bezoeken, maar je hebt nogal wat mensen meegenomen waar ik van hou."

Cathy keek hem aan en vreesde het ergste. "Het spijt me Robert, maar ik werd verliefd op je op het moment dat ik je zag. En ik weet dat ik niet mooi genoeg ben om te concurreren met Janine of Madeleine. Ze zijn verbluffend mooi. Dus ik hoopte dat je bij het koor zou gaan en dat ik misschien de kans zou krijgen om je op de een of andere manier te verleiden."

"Nou, ik sta hier tot je beschikking.", zei Robert. "Dus, vertel me wat je wilt." Cathy keek hem aan, rolde met haar ogen en viel flauw in zijn armen. "Arme vrouw.", zei Robert terwijl hij haar naar de bank droeg en haar neerlegde. Eigenlijk zag ze er beter uit dan hij zich had herinnerd, maar bewusteloosheid maakt elke vrouw aantrekkelijk, dacht hij. Hij streelde haar slanke benen onder haar japon en wachtte tot ze bijkwam.

Het kostte haar een hele tijd om bij te komen, maar uiteindelijk opende Cathy haar ogen. "Waar ben ik?", vroeg ze. Robert gaf een samenvatting van wat er was gebeurd en ze kreunde. "Wat ga je met me doen?", zei ze angstig. "Dat is aan jou. Onthoud dat je me hebt geboekt en dat de sessie pas begint als de actie begint. Natuurlijk zou ik bereid zijn om je flauwvallen te accepteren als het begin van een fantasie, maar je zult me moeten vertellen wat er daarna gebeurt."

Cathy begon te huilen. "Ik wil gewoon dat iemand aardig tegen me is. Geen fantasie, gewoon zoenen en eventueel een goede neukpartij." "Dat is goed", begon Robert haar kleren uit te trekken en kleedde zich toen uit. "Goh, je bent groot. Ik hoop dat ik niet te strak zit.", wees ze naar haar vagina. "We zullen zien, maar eerst wat opwarmen. Kom liggen en laat mij het werk doen.

Hij begon haar teder te masseren en baande zich geleidelijk een weg naar haar navel. "Je hebt een mooi lichaam, Cathy, vooral je armen en je kont zijn erg goed. Ik zie geen reden waarom een man zich niet tot je aangetrokken zou voelen."

Ze trok een grimas: "Nou, blijkbaar is er altijd een aantrekkelijkere vrouw in de buurt als ik wat plezier wil. Of de kerel wiens aandacht ik heb wil het er alleen maar in rammen, het sperma dumpen en gaan." Robert glimlachte: "Arme jij, ze missen het grootste deel van het plezier. Spreid nu je vleugels, schat.". Cathy spreidde haar benen en voelde hoe hij met verrassend gemak en tederheid bij haar binnenkwam. "Oh mijn God!", fluisterde ze terwijl ze bijna onmiddellijk klaarkwam. "Oh, ik kan niet stoppen, Robert, wat is er aan de hand?" "Meerdere orgasmes, lieverd, helemaal niet ongebruikelijk.", zei hij zachtjes. "Maar...", snakte ze naar adem en hij greep haar bij de schouders.

"Onder normale omstandigheden zou ik je laten flauwvallen, wat je op het punt stond te doen. Maar daar ben je nog niet klaar voor." Cathy ontspande: "Ga alsjeblieft door, ik vind het niet erg om bewusteloos door je geneukt te worden." Robert, die zich had teruggetrokken, kwam weer bij haar binnen. Deze keer hield ze het orgasme geruime tijd tegen, maar toen hij klaarkwam, liet ze los en kwam ze verschillende keren tot een climax voordat ze het bewustzijn verloor.

Robert keek naar de slappe vrouw onder hem en glimlachte. Voorzichtig begon hij haar van top tot teen te kussen en Cathy kwam weer tot leven toen hij de achterkant van haar dijen kuste. Ze bleef stilliggen en voelde zijn lippen langs haar kuiten naar beneden glijden. "Ik hoop dat je genoten hebt van onze diensten; het was een genoegen u van dienst te zijn, mevrouw.", zei Robert met een glimlach. "Bedankt, Robert, het was geweldig, zelfs flauwvallen voelde goed. Ik had nooit verwacht dat ik flauw zou vallen tijdens een orgasme. Dacht altijd dat dat een duister soort fetisjfantasie was. Maar nu weet ik hoe het voelt en ja, ik kan begrijpen dat mensen er enthousiast van worden."

Robert luisterde naar haar mooie stem en keerde toen terug naar het oorspronkelijke onderwerp van gesprek. "Je hebt een aantal hele nare dingen gezegd over mij en een paar mensen van wie ik hou.", zei hij. "Nu, wat als ik hetzelfde met jou zou doen? Het zou je carrière ruïneren, nietwaar?" Cathy rilde en begon te snikken. "Wat kan ik doen om het goed te maken?", vroeg ze. "Nou, het bedrijf zou een actrice kunnen gebruiken die op het eerste gezicht niet erg indrukwekkend is, maar doodsexy wordt op het moment dat ze flauwvalt. Wat dacht je ervan?" Cathy glimlachte, "Maar zou ik niet het risico lopen herkend te worden door iemand die ik kende?", vroeg ze. "Alleen als die iemand de site heeft bezocht.", antwoordde Robert. "Dus eigenlijk heb je niets schadelijks gedaan, maar ik ben blij dat je meedoet."

 

Hoofdstuk 25 - Gelukkig nieuwjaar

Hannie was tevreden toen ze naar de gasten keek op haar nieuwjaarsfeest. Er waren Albert en Robert, en ook Janine, Madeleine en Cathy en met deze groep zou ze in staat zijn om bijna elk type flauwval fetisj te bevredigen. Nadat ze haar toespraakje had gehouden, werd ze zakelijk. "Ik weet dat het een feestje is, maar aangezien we allemaal samen zijn, wil ik graag het businessplan voor het nieuwe jaar openbaren." Ze zette de beamer aan en deed het licht wat zachter.

"Eerst hebben we de gewone flauwtes. De meeste hiervan worden verzorgd door Robert, Madeleine, Cathy en mijzelf. Dan hebben we de erotische flauwtes, waarvoor we Robert, Albert, Janine en mij hebben. We hebben hier natuurlijk nog een mooie jonge vrouw nodig. Voor homoseksuele flauwtes hebben we Robert en Albert en voor lesbische flauwtes Madeleine en Janine. Dat is voorlopig genoeg, maar misschien willen we uitbreiden. Nu, Cathy, je bent nieuw en onervaren, maar zou je erotische en lesbische flauwtes overwegen?"

Cathy bloosde: "Erotische flauwtes spreken me aan, ik weet niet zeker hoe het lesbisch is. Maar ben ik aantrekkelijk genoeg voor erotische flauwtes?" Hannie glimlachte: "Ja, als je goed gekleed bent, ben je best mooi. En ik heb nog nooit een vrouw gezien die er zo sexy uitziet als ze slap ligt." Cathy had bij wijze van test een paar flauwtes gedaan, en ze waren geweldig geweest.

"Ik verwacht dat ieder van ons op een discrete manier op zoek gaat naar meer acteurs en actrices. We hebben echt een type als Esther nodig, en ook zou ik  graag transgenders en drags opnemen en natuurlijk zijn we op dit moment een volledig wit bedrijf, wat we niet willen. En natuurlijk moet ieder van u overwegen of u een professional wilt worden of het als een tweede bedrijf wilt doen. Voor professionals zouden er opties zijn om in het echte grote werk te gaan. Er is een bedrijf in Zweden dat groot wordt. Ze doen fetisjen en porno en ik zou graag willen dat we met hen samenwerken."

"Maar hoe kunnen we onafhankelijk blijven?", vroeg Albert. "Ze zouden ons zomaar kunnen overnemen en waar zouden we dan zijn?" "Daar heeft Robert wel een kijk op.", zei Hannie. "Vertel het ons, alstublieft." Robert stond op. "Zoals je weet, heb ik enorm veel geld geërfd van mijn nicht Cora. Ze had al zakelijke banden met Sugar Swede, zoals het bedrijf heet. Eigenlijk bezat ze 25% van de aandelen en ik heb wat kapitaal geïnvesteerd en nog eens 15% gekocht. Dat geeft ons een sterke positie. Als Sugar Swede wil dat ik wat aandelen verkoop, staat hen een verrassing te wachten. Vertel het ons, Hannie."

Hannie glimlachte en zei: "Ik bezit ook 15% van de aandelen, dus de Suikerzweed is eigenlijk een deel van ons, niet andersom. En ze hebben een paar meisjes die de rol van Esther zouden kunnen overnemen. Dus, laten we drinken op uitbreiding!" Ze hief haar glas en iedereen volgde haar voorbeeld.

                                                                               *

Er gingen een paar weken voorbij waarin de twee bedrijven onderhandelden. Sugar Swede wilde dat Robert een deel van zijn aandelen zou verkopen. Inge Brett, de 40-jarige directeur van Sugar Swede was op dit punt onvermurwbaar. "Niemand zou meer dan 20% van de aandelen moeten bezitten.", zei ze.

"Maar u bezit 45%!", kwam Albert tussenbeide. "Klopt, maar de helft staat morgen al te koop.", glimlachte Inge. Robert stemde er ook mee in om te verkopen en het contract werd getekend. De volgende dag kochten twee Zweedse investeerders elk 20% van de aandelen, waardoor het totaal van Inge op 25% kwam. Ze benaderden Robert ook met een zeer aantrekkelijk aanbod, maar tot hun verbazing had hij zijn overtollige aandelen al overgedragen aan Hannie en Albert. Hannie en Robert bezaten nu elk 20%, Albert 15%. Verrassend genoeg schepte Cathy de resterende 5% op.

In het contract stond verder dat alle clips in de lokale studio's zouden worden opgenomen en dat de website vanuit Zweden zou worden beheerd. De honoraria van de acteurs werden verrekend en op 1 juni startte het nieuwe bedrijf haar activiteiten onder de naam Sugar Swede and More. Robert, Albert en Janine kozen voor een professionele carrière.

                                                                                              *

Op een vroege ochtend in augustus belden twee politievrouwen aan bij Madeleine. Nadat ze haar identiteit hadden vastgesteld, vroegen ze haar te gaan zitten en maakten ze een foto van Gregory in een mortuarium. Madeleine viel flauw en het duurde een tijdje voordat ze haar bij bewustzijn kregen. Toen bevestigde ze dat de man op de foto Gregory was.

Zodra de politievrouwen weg waren, belde ze Robert, vertelde hem het slechte nieuws en smeekte hem om langs te komen. Ze deed open en hij nam de lift naar de vierde verdieping. Haar deur stond op een kier en terwijl hij haar naam riep, ging hij naar binnen. Er kwam geen antwoord en de woonkamer was leeg. De deur van de slaapkamer was gesloten en hij klopte erop, maar weer kwam er geen antwoord. Voorzichtig opende hij de deur en zag Madeleine op het bed liggen. Ze was poedelnaakt en blijkbaar diep bewusteloos.

Robert keek haar aan en trok in een vlaag van geilheid zijn kleren uit. Hij begon haar benen vanaf de enkel naar boven te kussen en had een stijve tegen de tijd dat hij halverwege haar prachtige dijen was gekomen. Toen voelde hij plotseling haar hand om zijn nek grijpen. "Dus je denkt dat je me kunt verkrachten?", siste Madeleine. "Nou, ik heb een kleine verrassing voor je!" Ze haalde een zakdoek onder het matras vandaan en Robert herkende de geur van chloroform. "Je hebt de dood van mijn Gregorius veroorzaakt, en nu gedraag je je alsof ik je bezit ben.", zei ze zacht en bitter. "Nou, dat ben ik niet en dat zal ik ook nooit worden. Ze stopte de zakdoek in haar vagina en dwong zijn hoofd tussen haar benen. Robert ejaculeerde, hoestte en raakte bedwelmd. Langzaam duwde Madeleine haar benen tegen elkaar en voelde Roberts pols terwijl ze de druk opvoerde, en stopte pas toen ze meer dan 5 minuten geen hartslag had gevoeld.